Η ευρωπαϊκή βιομηχανία πετρελαίου έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου προχθες (20 Σεπτεμβρίου) σχετικά με το αντίκτυπο της νομοθεσίας της ΕΕ για την ενεργειακή αποδοτικότητα πάνω στις δραστηριότητες διύλισης πετρελαίου, προειδοποιώντας για το τέλος του τομέα στην Ευρώπη.
Πρόσφατες νομοθετικές προτάσεις της ΕΕ σχετικά με την ενεργειακή αποδοτικότητα προβάλουν «ένα σημαντικό κίνδυνο που αφορά στο να μείνουν πολλές περιοχές και πιθανόν και χώρες χωρίς αυτόχθονα διυλιστήρια», προειδοποιεί η ετήσια έκθεση που δημοσιεύθηκε από την Europia, την ευρωπαϊκή ένωση της πετρελαϊκής βιομηχανίας.
Τα νέα αυτά μπορεί να είναι καλά για τους περιβαλλοντολόγους και τους τοπικούς πληθυσμούς που φοβούνται όλο και περισσότερο για τους πιθανούς κινδύνους που μπορεί να προκαλέσει στην υγεία τους ένα διυλιστήριο κοντά στο σπίτι τους.
Ωστόσο, η απώλεια των διυλιστηρίων μπορεί να επιφέρει σοβαρές συνέπειες στην απασχόληση, στην καινοτομία και στην ασφάλεια του ανεφοδιασμού, σύμφωνα με την Europia, που εκπροσωπεί γίγαντες του πετρελαίου όπως η Total, ηChevron, ENI, και η ExxonMobil.
Σύμφωνα με στοιχεία της Europia, τα διυλιστήρια στην Ευρώπη απασχολούν περίπου 600,000 άτομα και ο τομέας στηρίζει τη σημαντική πετροχημική βιομηχανία, που απασχολεί με τη σειρά της 800,000 άτομα.
«Η ΕΕ θα πρέπει να αξιολογήσει τους κινδύνους που συνδέονται με την απεμπλοκή της διύλισης της ΕΕ στην Ευρώπη,» προειδοποίησε η Isabelle Muller, Γενική Γραμματέας της Europia.
Η θέση της Europia έχει γίνει πιο αιχμηρή τους τελευταίους μήνες μετά την πρόταση της επιτροπής τον Ιούνιο για μια νέα κατεύθυνση στον τομέα της ενεργειακής αποδοτικότητας.
Το νομοθετικό κείμενο προτείνει να «επανακαθοριιστεί»το σύστημα εμπορίας εκπομπών, πιθανώς με το να καταστεί δεσμευτική από το 2013 αντί το 2020. Αυτό θα αυξήσει αναπόφευκτα το κόστος των ενεργοβόρων βιομηχανιών, συμπεριλαμβανομένης της διύλισης. Η Europia θεωρεί την κίνηση αυτή ως «ένα σημαντικό ανταγωνιστικό πλήγμα και απογοήτευση στον τομέα της διύλισης.»
Οι Βρυξέλλες δίνουν ώθηση προς αυτή την κατεύθυνση καθώς ο στόχος επίτευξης του 20% της εξοικονόμησης ενέργειας μέχρι το 2020 φέρεται να είναι πολύ μακριά από την εν λόγω επίτευξή του για την ώρα. Είναι πράγματι ο μόνος ενεργειακός στόχος που πιθανόν να μην έχει πραγματωθεί μεταξύ των τριών 20-20-20 στόχων που έχουν υιοθετηθεί από την ΕΕ το 2008 (βλ. «Ιστορικό»)
«Αντί να αλλάξουν την καταναλωτική συμπεριφορά, ο νομοθέτης της ΕΕ εξαπολύει επίθεση στην παραγωγή,»είπε η Muller,«ωστόσο η παραγωγή είναι μεταβλητή,»πρόσθεσε, υπογραμμίζοντας τον κίνδυνο ότι τα διυλιστήρια της ΕΕ ενδέχεται να εγκατασταθούν σε τρίτες χώρες. Η απώλεια των διυλιστηρίων θα συνεπαγόταν και τη σταδιακή αύξηση της πετροχημικής βιομηχανίας, η οποία βρίσκεται στενά συνδεδεμένη με τις δραστηριότητες διύλισης, συνεχίζοντας το σκεπτικό της.
Οι συμμαχίες στις οποίες έχει προβεί η Europia στη γενική γραμματεία της Επιτροπής δεν ήταν, ωστόσο, αρκετές για να κερδίσουν την εσωτερική μάχη πάνω σε μια πιο δυναμική αντι-πολιτική για την αλλαγή του κλίματος.
Στις Βρυξέλλες, πράγματι, οι θέσεις εκείνων που υποβαθμίζουν την ευρέως διαδεδομένη απειλή για τη «διαρροή του άνθρακα» φέρεται να υπερισχύουν, υποστηρίζοντας ότι η οικονομία της ΕΕ θα επηρεάζεται μονομερώς από την πιθανή μετεγκατάσταση ορισμένων βιομηχανιών εκτός των ορίων της ΕΕ.