Η γενική διαπίστωση ότι οι
προοπτικές ανάπτυξης στην Ελλάδα γίνονται όλο και πιο απελπιστικές ενισχύεται
κι από ένα τελευταίο στατιστικό στοιχείο το οποίο είδε πρόσφατα το φως της
δημοσιότητας. Συγκεκριμένα, μελέτη του ΥΠΕΚΑ, που συνοδεύει το υπό δημόσια
διαβούλευση «2ο Εθνικό Σχέδιο Δράσης Ενεργειακής Απόδοσης-ΣΔΕΑ», αναφέρει ότι
την περίοδο 2007-2010 η ζήτηση ενέργειας μειώθηκε συνολικά κατά 13,9%, φτάνοντας
στα επίπεδα του 2000! Ακόμη πιο εντυπωσιακό είναι το γεγονός ότι “χάρη” στην
ύφεση η Ελλάδα έχει πετύχει από το 2000 τους στόχους εξοικονόμησης ενέργειας
για το … 2016! Και, βέβαια, δεν θα έπρεπε να μας χαροποιεί
ιδιαίτερα από περιβαλλοντικής απόψεως η εξέλιξη αυτή, καθώς δεν προήλθε από πραγματική
εξοικονόμηση ενέργειας, ενώ δημιουργεί αδιέξοδα, καθώς η ραγδαία ύφεση αποτελεί
κίνητρο για χρήση των πιο φθηνών, αλλά όχι τόσο “καθαρών” πηγών ενέργειας.
Οι προοπτικές είναι δυσοίωνες για
την ανάπτυξη της οικονομίας, καθώς τα τελευταία οικονομικά μέτρα προοιωνίζονται
ακόμη πιο μεγάλη ύφεση και, ουσιαστικά, δραματική συρρίκνωση του μεγέθους της
πραγματικής οικονομίας. Η σύνδεση, μάλιστα, της είσπραξης του - ούτως η άλλως δολοφονικού
για την ελληνική μεσαία τάξη – μέτρου της μόνιμης εισφοράς ακινήτων μέσω των
λογαριασμών του ηλεκτρικού ρεύματος, θα οδηγήσει όχι μόνο σε δραματικά
κοινωνικά προβλήματα, αλλά και σε δυσβάστακτη οικονομική επιβάρυνση τις ίδιες
της εταιρίες παροχής ηλεκτρικής ενέργειας.
Ήδη το πρόβλημα των ανεξόφλητων
λογαριασμών έχει λάβει ανεξέλεγκτες καταστάσεις. Ενδεικτικά αναφέρουμε μόνο την
περίπτωση της ΔΕΗ. Συγκεκριμένα, από στοιχεία που παρουσίασε στη Βουλή ο
πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της Επιχείρησης κ. Αρθούρος Ζερβός, οι οφειλές
αυτές ξεπερνούν τα 800 εκατ. ευρώ, ενώ είναι χαρακτηριστικό ότι πάνω από 130
εκατ. ευρώ είναι, πλέον, οι οφειλές από τον δημόσιο τομέα.
Είναι αυτονόητο ότι με το νέο
μέτρο οι ανεξόφλητες οφειλές θα ξεπεράσουν κάθε προηγούμενο, ενώ ήδη οι
εταιρείες του χώρου της λιανικής αγοράς ηλεκτρισμού εξετάζουν τα μέτρα που θα
πρέπει να πάρουν απέναντι στους μη συνεπείς οφειλέτες τους. Όμως, ακόμη και η
διακοπή της παροχής ηλεκτρισμού δεν λύνει κάποιο πρόβλημα –σίγουρα όχι για τις
εταιρείες του κλάδου - όταν, μάλιστα, προβλέπεται ότι το φαινόμενο, λόγω της
εισφοράς ακινήτων, θα διογκωθεί.
Γενικότερα, τα μέτρα, ακόμη κι αν
συνοδευθούν από άτεγκτη και συνεπή εφαρμογή, στο τέλος θα οδηγήσουν, με
μαθηματική ακρίβεια, σε σοβαρότατο πλήγμα στην κατανάλωση ενέργειας στην
Ελλάδα. Οι συνέπειες θα είναι δραματικές τόσο για την ΔΕΗ και την εξέλιξη της
περαιτέρω ιδιωτικοποίησής της, όσο και για τον νεότευκτο, στην Ελλάδα, ιδιωτικό
τομέα παροχής ηλεκτρισμού.
Στα παραπάνω θα πρέπει να
προστεθεί και η επιβολή ΕΦΚ στο φυσικό αέριο για βιομηχανική χρήση, μέτρο που
πλήττει ήδη τόσο την ελληνική αγορά ηλεκτρισμού, όσο και την ανταγωνιστικότητα
της ελληνικής βιομηχανίας και, μάλιστα, σε μία στιγμή που αυτή θα έπρεπε να
ενισχύεται, αν όντως θέλουμε να κάνουμε την κρίση ευκαιρία και να αποκτήσουμε
μία δυνατή εξαγωγική οικονομία, υπερβαίνοντας το φαύλο παραγωγικό μοντέλο της
τελευταίας τριακονταετίας.
Όσο για τις ευρύτερες προοπτικές
της οικονομίας, είναι αντιληπτό ότι με όλα αυτά τα μέτρα η πραγματική οικονομία
θα συρρικνωθεί με κίνδυνο την πλήρη αποβιομηχάνιση και από-ανάπτυξη, ενώ, απ’ ό,
τι φαίνεται, δεν θα εξοικονομήσουμε κατανάλωση ενέργειας, αλλά μάλλον …
καταναλωτές !