Η απίστευτη μεθόδευση με τον φόρο του φυσικού αερίου για την
παραγωγή ηλεκτρισμού, πέρα και πάνω από την αύξηση του ΦΠΑ στο 23% για τους
καταναλωτές, η προώθηση της ιδιωτικοποίησης της ΔΕΠΑ χωρίς προηγούμενη διευθέτηση
του option της ΔΕΗ, η θεόπεμπτη έμπνευση του Υπουργού Περιβάλλοντος και
Ενέργειας για την δημιουργία της «μικρής» ΔΕΗ (και άρα η καθυστέρηση για μίαν εισέτι
φορά της απελευθέρωσης της αγοράς ηλεκτρισμού με την παρεμπόδιση πρόσβασης των
ανεξάρτητων παραγωγών σ’ ένα αντιπροσωπευτικό μίγμα καυσίμων), η διακήρυξη
σεισμικών ερευνών στο Ιόνιο και την Νότια Κρήτη χωρίς προηγούμενη ανακήρυξη ΑΟΖ
της ήδη χαρτογραφηθείσας περιοχής, αποτελούν ενδείξεις μιας πλήρως ασυντόνιστης
πολιτικής σε υψηλό μάλιστα επίπεδο. Γιατί οι όποιες αποφάσεις που προηγήθηκαν
όλων των ανωτέρω δράσεων φαίνεται ξεκάθαρα, και στο πλέον αδαή παρατηρητή, ότι
έχουν ληφθεί κυριολεκτικά στο πόδι.
Πως διαφορετικά μπορούμε να εξηγήσουμε τις κραυγαλέες
αντιφάσεις όλων των ανωτέρω μέτρων αλλά και πολλών άλλων κυβερνητικών αποφάσεων
τους τελευταίους μήνες που κινδυνεύουν να οδηγήσουν την ενεργειακή αγορά σε
πλήρη τελμάτωση; Κοινό χαρακτηριστικό των κυβερνητικών χειρισμών είναι ότι τα
όποια μέτρα αποφασίζονται και προωθούνται είναι ελλιπή ή και καθόλου μελετημένα
ως προς τις επιπτώσεις και τις παρενέργειες τους στην υπόλοιπη αγορά ενέργειας,
με αποτέλεσμα να επιφέρουν το αντίθετο από το προσδοκώμενο αποτέλεσμα.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο φόρος στο φυσικό αέριο για την ηλεκτροπαραγωγή που
με μαθηματική ακρίβεια θα οδηγήσει σε συρρίκνωση την αγορά φυσικού αερίου, θα στείλει
στις Ελληνικές καλένδες την ιδιωτικοποίηση της ΔΕΠΑ (χιλιάδες φορές να μην
γίνει κάτω από αυτές τις συνθήκες!) και θα αυξήσει κατακόρυφα την χρήση λιγνίτη
σε μία περίοδο που βάσει Κοινοτικών Οδηγιών είμαστε υποχρεωμένοι να μειώσουμε
τις εκπομπές CO2 (διαφορετικά θα υποχρεωθούμε να πληρώσουμε υψηλά πρόστιμα).
Ακόμα και στον τομέα των αποκρατικοποιήσεων όπου οι βαρύγδουπες εξαγγελίες περί
5,0 δις. ευρώ εσόδων μέχρι τα τέλη του έτους είναι πλέον χωρίς αντίκρισμα, η
ιδιωτικοποίηση των ΕΛΠΕ, που δεν παρουσιάζει ιδιαίτερα νομικά ή άλλα προβλήματα
(και η μετοχή των οποίων σε σύγκριση με άλλες εταιρείες δεν έχει καταρρεύσει) έπρεπε
να είχε επιδιωχθεί κατά προτεραιότητα και μπορούσε πράγματι να σώσει την
κατάσταση, αγνοήθηκε εδώ και ένα ολόκληρο χρόνο και μόλις τώρα αποφασίστηκε ότι
μπορεί να ενταχθεί στο πρόγραμμα του Δ’ τριμήνου. Ως γνωστό η κυβέρνηση ανίκανη
να διαχειριστεί βασικά θέματα ενεργειακής και οικονομικής πολιτικής καταφεύγει
σε φορομπηχτικά μέτρα προσπαθώντας να καλύψει τα κενά του προϋπολογισμού
σπρώχνοντας την χώρα σε ακόμα μεγαλύτερη ύφεση και φτώχεια.
Όμως η αρνητική οικονομική συγκυρία και οι πιέσεις της
Τρόικα για μέτρα αμέσου απόδοσης δεν μπορεί να αποτελέσουν άλλοθι για την
απουσία επαρκούς μελέτης και ανάλυσης, ιδίως των οικονομοτεχνικών επιπτώσεων
από τις όποιες αποφάσεις, και για το τραγικό έλλειμμα συντονισμού και άσκησης
εθνικής πολιτικής από την κυβέρνηση. Όπως παρατηρεί εξ άλλου η οικονομική
εφημερίδα «Ημερησία» (27/9) «επί ξυρού ακμής κινείται πλέον η συνοχή της
κυβέρνησης με το εσωτερικό κυβερνητικό μέτωπο να παρουσιάζει εμφανή σημάδια
κατάρρευσης – υπουργοί κατά υπουργών, βουλευτές κατά υπουργών, δημόσιες
προτροπές για συγκυβέρνηση και εκλογές, φημολογούμενες παραιτήσεις». Όμως όταν ένα σκάφος χαράσσει πορεία χωρίς
πυξίδα σε μία δύσκολη περιοχή γεμάτη ξέρες και υφάλους και μάλιστα εν μέσω θυέλλης,
όπως είναι σήμερα η κατάσταση στην Ελλάδα, τα αποτελέσματα αργά ή γρήγορα θα
είναι καταστροφικά. Το σκάφος θα πέσει στα βράχια και θα διαλυθεί. Κάπως έτσι
φοβούμεθα ότι θα τελειώσει η ιστορία με την παρούσα κυβέρνηση, τους
αψυχολόγητους και καταστροφικούς για την οικονομία παρεμβατισμούς της και τις
ατελείωτες παλινωδίες της.