Η μεγαλύτερη
ζημιά που επέφερε στον τόπο η διετία της Κυβερνήσεως Παπανδρέου είναι ότι
εκλόνισε την εμπιστοσύνη. Τόσο στα μάτια των ξένων όσο και των Ελλήνων πολιτών,
η χώρα κατέστη αναξιόπιστη. Οι μεν Ευρωπαίοι εξακολουθούν επί του παρόντος να
μας δανείζουν, αλλά δυσπιστούν σοβαρά ως προς το αν θα ανταποκριθούμε στις
υποχρεώσεις που έχουμε αναλάβει. Οι δε Ελληνες πολίτες έχουν χάσει σε τέτοιο
βαθμό την εμπιστοσύνη τους προς το κράτος και τους θεσμούς του, ώστε έχουν
ουσιαστικώς παύσει να δραστηριοποιούνται
οικονομικά.
Ο διεθνής
διασυρμός
Κατά την διετία
αυτή, ο κ. Παπανδρέου έκανε τα πάντα γιά να εκδιώξη τους εγχωρίους και ξένους
επενδυτές. Από την ημέρα που ανήλθε στην εξουσία άρχισε να διασύρη την Ελλάδα.
Την παρουσίασε ως χώρα «διεφθαρμένων», οι δε δηλώσεις του έκαναν το γύρο του
κόσμου. Γιά να καλύψη τα προεκλογικά ψεύδη ότι δήθεν «υπήρχαν λεφτά», άρχισε να
διατυμπανίζη ότι οι προκάτοχοί του είχαν εξαπατήσει τις ευρωπαϊκές υπηρεσίες
παρέχοντας εν γνώσει τους ψευδή στοιχεία γιά το έλλειμμα. Ακόμη και αν αυτό ήταν
αληθές -που δεν ήταν- ήταν αδιανόητο να λέγεται από το στόμα ενός Πρωθυπουργού,
αφού έτσι εκλονίζετο η εμπιστοσύνη συνολικώς προς την Ελλάδα.
Το γεγονός ότι η Κυβέρνησις
Παπανδρέου παρέλαβε τα επιτόκια δανεισμού της χώρας περίπου στις 150 μονάδες
βάσεως –δηλαδή μόλις 1,5% πάνω από το επιτόκιο δανεισμού της Γερμανίας- και μέσα
σε ένα χρόνο το εξετίναξε στις 1.000 μονάδες, οφείλεται κατά κύριο λόγο στον
κλονισμό της εμπιστοσύνης. Οποτε μιλούσε ο Πρωθυπουργός σε διεθνή μέσα
ενημερώσεως, το κλίμα γιά την Ελλάδα γινόταν χειρότερο και τα spreadsετινάσσοντο σε νέα ύψη.
Ολοι
ενθυμούνται τις κωμικοτραγικές σκηνές στο συνέδριο του Νταβός στις αρχές του
2010, όταν Βρεταννός δημοσιογράφος κυνηγούσε τον κ. Παπανδρέου στις σκάλες του
ξενοδοχείου και τον ρωτούσε αν θα πτωχεύση η Ελλάς.
Ο κ. Παπανδρέου διεβεβαίωνε
ότι η Ελλάς θα τηρήση τις υποχρεώσεις της προς τους δανειστές της, αλλά την ίδια
στιγμή έλεγε τόσο ανυπόστατα πράγματα, ώστε μοιραίως εκλόνιζε την εμπιστοσύνη
των ξένων. Σε εκπομπή του BBC(Hardtalk) με παγκόσμια τηλεθέαση,
ρωτήθηκε πώς είναι δυνατόν να περιορισθούν οι δαπάνες του δημοσίου χωρίς να
γίνουν απολύσεις. Και απήντησε στον εμβρόντητο δημοσιογράφο ότι υπάρχει τρόπος!
Η απάντησις εκείνη κατέστησε τον Ελληνα Πρωθυπουργό διεθνώς αναξιόπιστο. Εδειξε
όχι μόνον ότι δεν είχε σχέδιο γιά την έξοδο της οικονομίας από την κρίση, αλλά
ότι δεν είχε και την πολιτική βούληση να λάβη τα μέτρα που απαιτούντο.
Σταδιακά το κλίμα
εμπιστοσύνης άρχισε να κλονίζεται και εντός της χώρας. Τον πρώτο χρόνο οι
περισσότεροι Ελληνες επίστευαν ότι η Κυβέρνησις θα τα έβγαζε πέρα και ότι τα
πράγματα θα διορθώνονταν. Ομως αυτά διαρκώς χειροτέρευαν και σύντομα έγινε
αντιληπτό ότι η αιτία της επιδεινώσεως ήταν η ίδια η πολιτική της Κυβερνήσεως.
Σε μία στιγμή που έπρεπε να περιορισθή δραστικά το δημόσιο γιά να δοθή πνοή στον
ιδιωτικό τομέα της οικονομίας, η Κυβέρνησις σραγγάλισε την οικονομία με φόρους,
προκειμένου να περισώση το δημόσιο.
Ετσι ανάγκασε χιλιάδες επιχειρήσεις να
απολύσουν προσωπικό ή να κλείσουν, με αποτέλεσμα την παρούσα ύφεση και την
ανεργία. Πολίτες
υπό διωγμόν Αντί η Κυβέρνησις
να εμπνεύση εμπιστοσύνη στους πολίτες ώστε να δραστηριοποιηθούν, να επενδύσουν
και να δημιουργήσουν θέσεις εργασίας, τους έθεσε υπό διωγμόν. Οι επιχειρήσεις
βρίσκονται καθημερινώς αντιμέτωπες με τα τεράστια εμπόδια που δημουργεί η
κρατική γραφειοκρατία. Το ίδιο και οι ελεύθεροι επαγγελματίες και οι
αυτοαπασχολούμενοι, οι οποίοι δεν περιμένουν θέσεις εργασίας από τρίτους αλλά
τις δημιουργούν οι ίδιοι. Αντί το κράτος να τους επιβραβεύη, τους καταδιώκει με
φόρους, με εισφορές κ.ο.κ.
Ολα αυτά έχουν οδηγήσει σε κλονισμό της εμπιστοσύνης.
Τώρα λοιπόν, το
κύριο ζητούμενο γιά την ελληνική οικονομία είναι να αποκατασταθή η εμπιστοσύνη,
τόσο στο εξωτερικό όσο και στο εσωτερικό. Γιά να συμβή αυτό πρέπει να γίνουν
κάποιες εντυπωσιακές ενέργειες, όπως π.χ. μία μεγάλη αποκρατικοποίησις ή η
κατάργησις κάποιων άχρηστων δημοσίων οργανισμών και υπηρεσιών, με παράλληλη
απόλυση των υπαλλήλων που υπηρετούν σε αυτές. Γιά να αποκατασταθή η εμπιστοσύνη
των ξένων και των Ελλήνων πολιτών, πρέπει το κράτος να δώση σαφή δείγματα ότι
αλλάζει. Αν αυτό δεν γίνη, ανάπτυξις δεν πρόκειται να υπάρξη.
(από την εφημερίδα "Εστία")