Η Ώρα των Αποφάσεων

Η ώρα των μεγάλων αποφάσεων έφθασε. Σήμερα, οι τρεις πολιτικοί αρχηγοί καλούνται να ανακοινώσουν στον πρωθυπουργό τις αποφάσεις τους. Αυτή τη φορά, όπως προκύπτει από τις δηλώσεις του εκπροσώπου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και της Αγκ. Μέρκελ, δεν υπάρχει απολύτως κανένα χρονικό περιθώριο για πολιτικούς ελιγμούς, για μικροκομματικές συμπεριφορές. Ίσως πολιτικές σκοπιμότητες να είναι πίσω από τη φημολογία εκπόνησης μελέτης για τις επιπτώσεις από μια χρεοκοπία. Όμως μετά τη κατηγορηματική δήλωση της καγκελαρίου της Γερμανίας ότι δεν θα επιτραπεί ελληνική χρεοκοπία, η στάση ορισμένων για «κόκκινες γραμμές» δεν έχει νόημα. Η Ευρώπη θέλει να σώσει την Ελλάδα, ακόμη και εάν εμείς δεν μπορούμε ή δεν θέλουμε...
energia.gr
Τετ, 8 Φεβρουαρίου 2012 - 10:45

Η ώρα των μεγάλων αποφάσεων έφθασε. Σήμερα, οι τρεις πολιτικοί αρχηγοί καλούνται να ανακοινώσουν στον πρωθυπουργό τις αποφάσεις τους. Αυτή τη φορά, όπως προκύπτει από τις δηλώσεις του εκπροσώπου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και της Αγκ. Μέρκελ, δεν υπάρχει απολύτως κανένα χρονικό περιθώριο για πολιτικούς ελιγμούς, για μικροκομματικές συμπεριφορές.

Ίσως πολιτικές σκοπιμότητες να είναι πίσω από τη φημολογία εκπόνησης μελέτης για τις επιπτώσεις από μια χρεοκοπία. Όμως μετά τη κατηγορηματική δήλωση της καγκελαρίου της Γερμανίας ότι δεν θα επιτραπεί ελληνική χρεοκοπία, η στάση ορισμένων για «κόκκινες γραμμές» δεν έχει νόημα. Η Ευρώπη θέλει να σώσει την Ελλάδα, ακόμη και εάν εμείς δεν μπορούμε ή δεν θέλουμε...

Η ώρα της μεγάλης ευθύνης, η ώρα της αλήθειας για το πολιτικό σύστημα έφθασε. Οι τρεις αρχηγοί καλούνται την ύστατη τούτη ώρα να κλείσουν τα ώτα στις σειρήνες του λαϊκισμού, να υπερβούν τις όποιες επιμέρους διαφωνίες και να συμφωνήσουν στο μείζον: Τη σωτηρία της χώρας, την αναζωογόνηση των ελπίδων μέσα από σκληρές θυσίες.

Η πορεία για την αναδιάρθρωση της παραγωγικής βάσης και την επανεκκίνηση της οικονομίας σε στέρεες βάσεις, χωρίς «μαύρες τρύπες» και ελλείμματα θα είναι επίπονη. Η συμφωνία περιέχει επώδυνα μέτρα. Όμως είναι μια αναπόφευκτη διαδικασία, είναι μονόδρομος, καθώς το ελληνικό πολιτικό σύστημα απέφυγε να προχωρήσει στην εξυγίανση της οικονομίας, και ειδικά του δημοσίου τομέα στη μακρά περίοδο οικονομικής άνθησης, υψηλών ρυθμών ανάπτυξης στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του '90 και στη δεκαετία του 2000, έως την εκδήλωση της κρίσης. Οι κυβερνήσεις προτιμούσαν να κρύβουν τα προβλήματα «κάτω από το χαλί», ενώ οι συντεχνίες και οι συνδικαλιστές ένθεν κακείθεν, αυτάρεσκα απολάμβαναν την επίπλαστη δανεική ευφορία. Άραγε, θα μιλούσαμε σήμερα για νέες δραστικές περικοπές των συντάξεων, εάν είχε εφαρμοστεί η «ασφαλιστική μεταρρύθμιση Γιαννίτση»;..

(από την εφημερίδα "ΗΜΕΡΗΣΙΑ", 07/02/2012)