Η επόμενη ημέρα του νέου Μνημονίου υποχρεώνει σε συθέμελες
αλλαγές και στον ενεργειακό τομέα. Ό,τι δεν αποτολμήθηκε να συμβεί τα τελευταία
χρόνια θα πρέπει να διορθωθεί μέσα σε πολύ στενά χρονικά περιθώρια. Οι αλλαγές
για τις οποίες πίεζαν εδώ και πάρα πολύ καιρό οι παίκτες της αγοράς θα πρέπει
να ολοκληρωθούν με χρονικό ορίζοντα το 2012. Αν κάποιοι, συνεπώς, προσβλέπουν
με θετικό τρόπο στη νέα μνημονιακή σύμβαση της χώρας είναι οι ιδιώτες που
δραστηριοποιούνται στην εγχώρια αγορά ενέργειας, προσδοκώντας ότι επιτέλους η
αγορά θα απελευθερωθεί επί της ουσίας και όχι μόνον στα χαρτιά.
Οι αλλαγές που προβλέπει το νέο Μνημόνιο είναι σαρωτικές.
Διαχωρισμός της ΔΕΠΑ και του ΔΕΣΦΑ, και ξεχωριστή πώληση, παρά τα περί
αντιθέτου που προβλέπει η νομοθετική ρύθμιση, που προωθήθηκε στα τέλη του 2011
και η οποία ακύρωνε την υιοθέτηση του λύσης αυτής από το περασμένο καλοκαίρι.
Πώληση λιγνιτικών και υδροηλεκτρικών μονάδων της ΔΕΗ και
λήψη των σχετικών αποφάσεων μέσα στο πρώτο τρίμηνο του τρέχοντος έτους. Η
υλοποίηση τοποθετείται ως το 2013.
Ορθολογικοποίηση της χονδρεμπορικής αγοράς και απελευθέρωση
των τιμολογίων, συμπεριλαμβανομένων και των οικιακών, πλην του κοινωνικού
τιμολογίου, ως τον Ιούνιο.
Αλλαγές στο καθεστώς των δικαιωμάτων διασυνδέσεων, ώστε να
μεγιστοποιηθεί η εκμετάλλευση των υφισταμένων διασυνδέσεων. Για την ιστορία να
πούμε ότι σήμερα Ελλάδα και Βουλγαρία κάνουν τα δικά τους παιχνίδια στις
διασυνδέσεις, με τον περιορισμό της ισχύος.
Αλλαγή στο καθεστώς της τιμολόγησης των ΑΠΕ, με
αντικατάσταση των feed in tarif με το μοντέλο που εφαρμόζεται σε πολλές
ευρωπαϊκές χώρες και είναι το feed in premium. Δηλαδή, η τιμολόγηση θα
βασίζεται στην ΟΤΣ συν ένα premioum για τα πράσινα πιστοποιητικά. Με τη μέθοδο
αυτή το ρίσκο μεταφέρεται στον επενδυτή, οπότε θεωρείται, όταν εφαρμοσθεί η
αλλαγή αυτή, θα μπει φρένο σε νέες επενδύσεις, που ούτως ή άλλως είναι αυτή τη
στιγμή προβληματικές, λόγω της έλλειψης χρηματοδότησης από τράπεζες. Από αυτή
την εξέλιξη η ενέργεια που αναμένεται να πληγεί περισσότερο θα είναι αυτή που
θα προέρχεται από τα φωτοβολταϊκά.
Δημιουργία one stop shop για επενδύσεις υποδομής σχετικά με
το LNG και θέσπιση από τη ΡΑΕ εγκεκριμένου Κώδικα ως το Σεπτέμβριο για το
υγροποιημένο φυσικό αέριο.
Εάν πράγματι συμβούν όλα αυτά μέσα στις καθορισμένες
προθεσμίες που θέτει το νέο μνημόνιο θα υπάρξει εντυπωσιακή αλλαγή στη
εσωτερική ενεργειακή αγορά. Θα συμβούν όμως; Αυτή είναι και η μεγάλη πρόκληση
για την οποία η αγορά κρατά προς το παρόν μικρό καλάθι.
Πρώτον, γιατί και το πρώτο Μνημόνιο υποδείκνυε να γίνουν
πολλά από αυτά, αλλά τελικά οδηγήθηκε στον κάλαθο των αχρήστων. Δεύτερον, γιατί
έχουμε μπροστά μας μία εκλογική αναμέτρηση -για τον Απρίλιο μίλησε χθες ο
κυβερνητικός εκπρόσωπος- η οποία λογικό και εύλογο είναι να μην επιτρέψει, λόγω
αλλαγής προσώπων στην κυβερνητική μηχανή, να τρέξουν οι αλλαγές αυτές με τους
δέοντες ρυθμούς. Δεν θα θέλουν να ενημερωθούν οι άνθρωποι; Δεν θα χρειασθεί να
ξαναδούν και να μελετήσουν κάποια ζητήματα; Άλλο ροκάνισμα χρόνου.
Ακόμη κι αν δεχθούμε ότι όλα θα γίνουν αυτή τη φορά όπως
επιτάσσει η νέα μνημονιακή σύμβαση μας, επιφυλάξεις εκφράζονται και για το
εύρος των αλλαγών που υποδεικνύει. Η αγορά, με την εμπειρία του παρελθόντος,
εκτιμά ότι δεν θα υπάρξουν εντυπωσιακές αλλαγές, αλλά περιορισμένης έκτασης,
δηλαδή, ίσα-ίσα να ρίξουμε και πάλι στάχτη στα μάτια των δανειστών μας, ότι
κάτι κάναμε και οσονούπω ακολουθούν και τα υπόλοιπα. Για να συνεχίσει να
«σέρνεται» η αγορά στο ίδιο μοτίβο, με τις παθολογικές στρεβλώσεις της, την
συνεχιζόμενη κυριαρχία της Δημόσιας Επιχείρησης και τη διατήρηση κεκτημένων
δεκαετιών. Μένει να αποδειχθούν βέβαια όλα αυτά. Εδώ θα είμαστε για να τα
παρακολουθούμε.