Μία εύθραυστη και ευκαιριακή
συμμαχία αποδεικνύεται η περίφημη “ομάδα των χωρών ΑΑΑ” της Ευρωζώνης, μετά και
την δημοσιοποίηση των δημοσιονομικών προβλέψεων για την Ολλανδία. Συγκεκριμένα,
το Κεντρικό Γραφείο του κρατικού ολλανδικού Προγράμματος Οικονομικών Προβλέψεων
προέβλεψε εχθές έλλειμμα 4,5% του ΑΕΠ για το 2012, ενώ ούτε ως το 2015
αναμένεται να πέσει κάτω από το όριο του 3%.
Κι όλα αυτά για μία χώρα που όχι
μόνο αναδεικνύεται “ζηλωτής” της δημοσιονομικής πειθαρχίας στην Ε.Ε. -
επικρίνοντας συχνά τους άλλους εταίρους της για χαλαρότητα – αλλά, κυρίως,
αποτελεί έναν από τους πρωτεργάτες του υπογραφέντος εχθές “δρακόντειου”
Δημοσιονομικού Συμφώνου. Προφανώς, ισχύει και για την δημοσιονομικά “ενάρετη”
Ολλανδία αυτό που έγραφε την 1η Μαρτίου ο έγκριτος αναλυτής κ. Γιώργος Καπόπουλος από
τις σελίδες της εφημερίδας “Ημερησία”, ο οποίος υπογράμμιζε ότι το Σύμφωνο:
“θεωρείται εξωπραγματικό, ανελαστικό και ανεφάρμοστο από τη συντριπτική
πλειονότητα των χωρών-μελών της Ευρωζώνης και της Ε.Ε., και η μέχρι στιγμής
αποδοχή του έχει γίνει στη βάση της προσδοκίας ότι αποτελεί την προϋπόθεση της
πλήρους και ανεπιφύλακτης συμμετοχής του Βερολίνου στην πλήρη θωράκιση της
Ευρωζώνης, δηλαδή την αύξηση του πλαφόν του Μόνιμου Μηχανισμού ESM και την
έκδοση μετά από μερικούς μήνες ευρω-ομολόγου”.
Γίνεται, συνεπώς, αντιληπτό πως η
“ομάδα των χωρών ΑΑΑ” δεν αποτελεί κάποιο αρραγές φιλογερμανικό μπλοκ, το οποίο
θα μπορούσε να επιβληθεί ως “διευθυντήριο” στην υπόλοιπη Ευρώπη. Περισσότερο
μοιάζει με μία συγκυριακή προσπάθεια, αφενός, της Γερμανίας να επιβάλει κάποιες
μεταρρυθμίσεις στο θεσμικό οικοδόμημα της Ε.Ε. που θα κεφαλαιοποιούν πολιτικά
την οικονομική της πρωτοκαθεδρία στην Ευρώπη και, αφετέρου, των υπολοίπων χωρών
της ομάδας “ΑΑΑ” (και της Γαλλίας – όσο ακόμη βρίσκεται στο “ τιμόνι ” της ο
Νικολά Σαρκοζί) να εκμεταλλευτούν βραχυπρόθεσμα την γερμανική οικονομική
αξιοπιστία ως ένα είδος εγγύησης έναντι των διεθνών επιθέσεων των κερδοσκόπων.
Είναι, άρα, σαφές πως δύσκολα,
πλέον, μπορεί να γίνει πιστευτή η απειλή που διατυπώνουν συχνά κύκλοι του
Βερολίνου περί αποχώρησης της χώρας από την Ευρωζώνη – με τις υπόλοιπες χώρες
“ΑΑΑ” να ακολουθούν την Γερμανία στην έξοδο – σε περίπτωση που οι γερμανικές
επιταγές για δημοσιονομική σκληρότητα δεν γίνουν δεκτές. Άλλωστε, η Ολλανδία
(μαζί με την επίσης “σκληρή” υπέρμαχο της δημοσιονομικής “ορθοδοξίας”
Φινλανδία, που ανήκει, κι αυτή, στην λέσχη “ΑΑΑ”) συγκαταλέγεται στις 12
εκείνες χώρες που, με επικεφαλής την Μεγάλη Βρετανία, κάλεσαν με επιστολή τους,
στις 20 Φεβρουαρίου, τα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα να ακολουθήσουν φιλελεύθερη
ατζέντα για ανάπτυξη, μεγαλύτερη οικονομική ολοκλήρωση με τις ΗΠΑ και εμβάθυνση
του εμπορίου και των επενδυτικών σχέσεων με τη Ρωσία, Κίνα και άλλους
στρατηγικούς εταίρους. Αν και η επιστολή, πιθανότατα, δεν αποτέλεσε θέμα
συζήτησης στην χθεσινή Σύνοδο Κορυφής, κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει πως θα
αποτελέσει σύντομα βέλος στην φαρέτρα του Λονδίνου και του Ντέηβιντ Κάμερον ενάντια
στο Βερολίνο. Κάτι τέτοιο θα συμβεί όταν η κρίση θα επιδεινωθεί και θα
αποδεικνύεται πως το συναφθέν χθες Δημοσιονομικό Σύμφωνο αποτελεί, στην
πραγματικότητα, ανυπόφορο “δημοσιονομικό ζουρλομανδύα”. Και, τότε, το
Άμστερνταμ – από κοινού με άλλες χώρες - θα κληθεί να επιλέξει ανάμεσα σε
αυτούς με τους οποίους προβαίνει σε τακτικές συμπλεύσεις και αυτούς με τους
οποίους διατηρεί στρατηγικές συμμαχίες. Και, απ’ ότι φαίνεται και από τις
χθεσινές ανακοινώσεις για το έλλειμμα, εύκολα μαντεύουμε τον δρόμο που θα
διαλέξει …
Ο χρόνος, λοιπόν, μετράει
αντίστροφα στην Ε.Ε. και για την Άγκελα Μέρκελ, που εχθές κατάφερε να περάσει εσπευσμένα
– με εκβιαστικό εργαλείο την κρίση που ταλανίζει την “Γηραιά Ήπειρο”- την
άτεγκτη δημοσιονομική φόρμουλα που καιρό τώρα επιδιώκει να επιβάλει, έχοντας
υπ’ όψιν πως μένουν, όπως όλα δείχνουν, μόνο δύο μήνες ζωής για τον ανισοβαρή
γαλλογερμανικό άξονα των “Μερκοζί”.
Ποια η κατάληξη όλης αυτής της
περίπλοκης και εύθραυστης κατάστασης; Άγνωστο! Το μόνο σίγουρο είναι πως έχουμε
μπροστά μας ένα πολύ ενδιαφέρον και κρίσιμο εξάμηνο για το μέλλον της Ε.Ε.