Ο όρος Ανάπτυξη στη χώρα μας δεν είναι μόνον κακοποιημένος,
αλλά έχει και πολλές αναγνώσεις. Τα τελευταία, δε, δύο χρόνια παραμένει το
μεγάλο ζητούμενο. Το περίεργο στην υπόθεση είναι ότι όλοι οι πολιτικοί μιλούν
για την ανάγκη της ανάπτυξης, εν μέσω οικονομικής κρίσης, αλλά δεν πράττουν
τίποτε για να αποκτήσει σάρκα και οστά. Ενδεχομένως, γιατί συγχέουν την
ανάπτυξη με τους φοροεισπρακτικούς μηχανισμούς. Σου λέει, έσοδα έχουμε και από
την είσπραξη φόρων παντός είδους, δεν μπορεί, κάποια ανάπτυξη μπορεί να
προκύψει για την αποθανούσα οικονομία.
Στην οικονομική επιστήμη η ανάπτυξη συνδέεται με την
παραγωγή προϊόντων και υπηρεσιών σε ένα ικανό βάθος χρόνου, με στόχο την
ενίσχυση του ΑΕΠ. Απλά και κατανοητά πράγματα, τα οποία μαθαίνει με την είσοδο
του σε ανάλογες Σχολές ο εκάστοτε φοιτητής. Και μετά τα ξεχνάει, όταν βγαίνει
στην πραγματική ζωή. Γιατί η ανάπτυξη στην Ελλάδα διέρχεται από την
παραοικονομία, το παρασιτικό δημόσιο, τις γραφειοκρατικές αγκυλώσεις και τους
μιζαδόρους σε κάθε πτυχή της οικονομικής ζωής.
Τα φαινόμενα αυτά δημιουργήθηκε μια ελπίδα ότι θα
περιοριστούν με την εφαρμογή των Μνημονίων και την επιτήρηση από τους δανειστές
μας. Ο απλός πολίτης ήθελε να πιστεύει, για να μπορέσει να αντέξει τη
φορομπηχτική πολιτική της τελευταίας διετίας, ότι τα πράγματα θα νοικοκυρευτούν
τώρα που μας κάθισαν στο σβέρκο ΔΝΤ και τρόικα. Φευ! Η έκθεση που έδωσε στη
δημοσιότητα πριν από λίγες ημέρες το ΔΝΤ είναι αποκαλυπτική. Το μόνο που συνέβη
κατά την τελευταία διετία είναι η επιβολή μιας σειράς φόρων, σε συνδυασμό με
περικοπές μισθών και συντάξεων, ενώ οι κρίσιμες παρεμβάσεις που έπρεπε να
γίνουν στις αγορές για την πολυπόθητη ανάπτυξη εκκρεμούν ακόμη. Όχι ένα ή δύο,
αλλά 15 τομείς κατέγραψε η έκθεση του ΔΝΤ, στους οποίους οι μεταρρυθμίσεις για
την ανάπτυξη και την ενίσχυση του ιδιωτικού τομέα παραμένουν στα χαρτιά. Μεταξύ
αυτών και ο ενεργειακός τομέας, που ακόμη περιμένει την πολυπόθητη
απελευθέρωση. Λαμπρά.
Παρόλα αυτά οι πολιτικοί μας σε κάθε λόγο ή δήλωση τους δεν
λησμονούν να υπομιμνήσκουν τον όρο και την αναγκαιότητα της Ανάπτυξης, θέτοντας
την ως άμεση προτεραιότητα. Λες και αυτό είναι έργο αλλουνού. Λες και θα γίνει
με ένα μαγικό τρόπο. Χωρίς να χρειασθεί σύγκρουση με κατεστημένες αντιλήψεις
και συμφέροντα. Τώρα μάλιστα που πλησιάζουν οι εκλογές θα ακούσουμε αυτήν την
καραμέλα πολλές φορές. Όλοι θα μιλήσουν για την Ανάπτυξη, πόσο καλό κάνει στην
οικονομία μας, πόσο την επιζητούν και πόσο θα παλέψουν γι αυτήν. Και όλο θα μας
τάζουν ότι νάτη, η ανάπτυξη, έρχεται, τώρα, αύριο, μεθαύριο. Την ανάπτυξη
υπόσχεται και ο νέος αρχηγός του ΠΑΣΟΚ. Λησμονεί όμως να μας πει τι έκανε δύο
χρόνια το κόμμα του για να τη δημιουργήσει.
Για ανάπτυξη μίλησε και ο Πρωθυπουργός Λουκάς Παπαδήμος σε
πρόσφατη συνέντευξη του στους Financial Times. Υπόσχεται, μάλιστα, ότι θα γίνει
δυνατή σε λιγότερο από δύο χρόνια.
Η ανάπτυξη, όμως, δεν είναι ευσεβής πόθος, ούτε αφηρημένη
έννοια. Δεν μπορεί, επίσης, στο όνομα μιας επανεκλογής στην εξουσία να
χρησιμοποιείται ελαφρά τη καρδία, εν είδει προεκλογικών υποσχέσεων. Η οικονομία
της χώρας δεν επιδέχεται άλλους ερασιτεχνισμούς. Χρειάζεται έργα και όχι λόγια.
Ας ξεκινήσουν, λοιπόν, αυτοί που μας κυβερνούν, έστω και στον ελάχιστο χρόνο
που απομένει ως τις εκλογές, να δώσουν κάποια δείγματα στο πώς εννοούν αυτήν
την περιβόητη ανάπτυξη. Ας περιμαζέψουν το γραφειοκρατικό τέρας και το
υπερμέγεθες δημόσιο, ας δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις για τη δημιουργία νέων
θέσεων εργασίας, ας ανοίξουν κλειστά επαγγέλματα, ας αφήσουν τον ιδιωτικό τομέα
να λειτουργήσει χωρίς προσκόμματα και μονοπωλιακές αγκυλώσεις. Τότε είναι
βέβαιο ότι θα καταφέρουν να πείσουν ότι πράγματι δίνουν προτεραιότητα στην
ανάπτυξη. Τότε είναι βέβαιο ότι θα αρχίσει να λειτουργεί η σκουριασμένη μηχανή
της οικονομίας.
Έως τότε, απευθύνουμε θερμή παράκληση, ας μην πιπιλίζουν οι
πολιτικοί και οι υποψήφιοι κυβερνώντες τη λέξη ανάπτυξη. Αν μη τι άλλο, δεν
απευθύνονται σε ανίδεους πολίτες. Το έργο το έχουμε δει πολλές φορές και δεν
έχει κανένα ενδιαφέρον πλέον.