ΔΕΗ: Αλλαγή Πλεύσης Όσον Αφορά το Cost Recovery

Η ΔΕΗ ανακαλύπτει τον τροχό. Συχνά πυκνά, μάλιστα. Και συνήθως, όταν ζορίζεται. Αποφάσεις ή ενέργειες, για τις οποίες είχε άμεση εμπλοκή κατά την εφαρμογή ή την υλοποίηση τους, εκ των υστέρων «ανακαλύπτει» ότι δεν της ταιριάζουν, δεν έχει όφελος, καταλήγουν ζημιογόνες. Και «θυμάται» ότι πρέπει να καταργηθούν. Η λίστα είναι μεγάλη και δεν θα μπούμε στον κόπο να την απαριθμήσουμε. Θα μείνουμε, όμως, στην τελευταία «ανακάλυψη» της Δημόσιας Επιχείρησης. Το μηχανισμό ανάκτησης μεταβλητού κόστους, ή cost recovery.

Θυμάται άραγε η ΔΕΗ πώς και γιατί εφαρμόσθηκε ο μηχανισμός αυτός; Αντί της εφαρμογής της 5^ης ημέρας αναφοράς, η ΔΕΗ, το φθινόπωρο του 2010, είχε συμφωνήσει με τους ιδιώτες παραγωγούς να αντικατασταθεί με τα ΑΔΙ και το cost recovery. Τότε, προφανώς, την συνέφερε. Και γιατί όχι; Αφού αυτή είναι που διαστρεβλώνει κυριολεκτικά τη λειτουργία της ημερήσιας αγοράς ηλεκτρισμού, με εικονικές δηλώσεις δυναμικότητας και διαθεσιμότητας. Χωρίς, όμως, να της επιβάλλεται καμία ποινή για τις αποκλίσεις, όπως συμβαίνει σε άλλα ευρωπαϊκά κράτη και δη την Ιταλία, όπου οι διαφορές πληρώνονται αδρά από τους εμπλεκόμενους παραγωγούς.

Στην Ελλάδα, ως συνήθως, έχουμε νομοθεσία, έχουμε Κώδικες, αλλά μόνον για το θεαθήναι. Ενώ ο Κώδικας Συναλλαγών προβλέπει ρυθμίσεις για τις αποκλίσεις, στο πλαίσιο της 5^ης ημέρας αναφοράς, ουδέποτε εφαρμόσθηκε, καθώς η εφαρμογή της πήγαινε από αναβολή σε αναβολή, επί Μπιρμπίλη στο ΥΠΕΚΑ, έως ότου συμφωνήθηκε, με ευθύνη και της ΔΕΗ, η λειτουργία ως μόνιμου του μηχανισμού τόσο των ΑΔΙ, όσο και του cost recovery.

Και μέχρι πέρυσι, όλα ήταν καλά και ωραία. Φέτος, μετά το φιάσκο της Energa και της Hellas Power, η ΔΕΗ έχει πάρει πάνω της την εξυπηρέτηση σχεδόν του συνόλου των καταναλωτών ηλεκτρικής ενέργειας, οι οποίοι, μάλιστα, λόγω οικονομικής κρίσης, καθυστερούν και τις πληρωμές λογαριασμών. Καθώς, όμως, η ΔΕΗ παράγει το 80% των αναγκών της προμήθειας ηλεκτρικής ενέργειας, έφθασε στο σημείο να «ανακαλύπτει» ότι το κόστος από το μηχανισμό ανάκτησης μεταβλητού κόστους για το υπόλοιπο 20% που αγοράζει είναι πάρα πολύ υψηλό. Πληροφορίες μάλιστα αναφέρουν ότι δεν καταβάλει το 10% για το cost recovery, αλλά το 5%, καθώς αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα ρευστότητας.

Με αυτά και με αυτά και καθώς βλέπει ότι ο λογαριασμός δεν της βγαίνει αποφάσισε να προτείνει προς τη ΡΑΕ την κατάργηση του cost recovery, κάτι που προκάλεσε ήδη την αντίδραση ων ιδιωτών παραγωγών.

Καιρός ήταν. Όχι για να ακούσουμε από τη ΔΕΗ τη συγκεκριμένη πρόταση, αλλά για την κατάργηση του μηχανισμού αυτού. Ο οποίος, κατά την άποψη μας, θα πρέπει να αντικατασταθεί από μια διαυγέστατη λύση. Να παραμείνει ο μηχανισμός των ΑΔΙ, τα οποία, μάλιστα, χρειάζεται να αυξηθούν γενναία από τις 45.000 ευρώ που είναι σήμερα, αλλά να συνοδευτούν με συγκεκριμένες ρήτρες για τις αποκλίσεις στις δηλώσεις ισχύος. Αυτό μάλιστα. Θα ήταν μια πολύ σώφρων απόφαση, η οποία θα έλυνε μία από τις υφιστάμενες στρεβλώσεις της χονδρεμπορικής αγοράς.

Έτσι, κάθε κατεργάρης να πάει στον πάγκο του. Κάθε άλλη απόφαση θα ήταν εκ του πονηρού και θα κατέληγε πάλι να ευνοεί μόνον την κυρίαρχη Επιχείρηση. Η οποία, κατά περίπτωση, «θυμάται» την κρατική ομπρέλα και την αναζητά. Αρκετά. Το έργο το έχουμε δει πολλές φορές και το εμπεδώσαμε.