Ο αγγλικός νεολογισμός «Grexit» είναι ένας άσχημος όρος που ενδέχεται
να σηματοδοτήσει μια ακόμη πιο άσχημη πραγματικότητα: την έξοδο της
Ελλάδας από την Ευρωζώνη. Η αγανάκτηση στην Αθήνα ανταγωνίζεται τη
δυσφορία της Ευρωπαϊκής Ενωσης για την αρνητική στάση της Ελλάδας. Και η
πλέον προβληματική οικονομία της Ε.Ε. οδεύει προς μια έξοδο από την
Ευρωζώνη εντός ακόμη και εβδομάδων.
Στην Ελλάδα, οι ανερχόμενοι πολιτικοί, και κυρίως ο Αλέξης Τσίπρας,
θέλουν να καταγγείλουν το πακέτο διάσωσης της Ελλάδας. Οι πιστωτές, και
ιδιαιτέρως η Γερμανία, επιμένουν στη θέση τους, καθιστώντας σαφές πως
δεν πρόκειται να ενδώσουν σε εκβιασμούς. Αν οι Ελληνες καταγγείλουν τη
δανειακή σύμβαση, τότε θα διακοπεί η ροή της χρηματοδότησης. Δύσκολα
μπορεί να φανταστεί κανείς την Ελλάδα να μένει στο ευρώ.
Οι υπέρμαχοι του σεναρίου αυτού υποστηρίζουν πως η Ελλάδα θα επωφεληθεί
από ένα φθηνότερο νόμισμα, ενώ θα διευκολυνθεί η περαιτέρω δημοσιονομική
και οικονομική ένωση των υπόλοιπων μελών της Ευρωζώνης. Είναι, όμως,
λάθος να υποκρινόμαστε πως η έξοδος της Ελλάδας είναι εύκολη ή επιθυμητή
εξέλιξη. Προτού να είναι πολύ αργά, οι Ελληνες πολιτικοί πρέπει να
μιλήσουν με ειλικρίνεια και οι Ευρωπαίοι πολιτικοί να δράσουν πολύ πιο
τολμηρά για να προστατεύσουν την υπόλοιπη Ευρωζώνη.
Οι περισσότεροι Ελληνες θέλουν να απαλλαγούν από τις απεχθείς πολιτικές
λιτότητας τις οποίες κατηγορούν για τα δεινά τους. Ο κ. Τσίπρας και οι
συνεργάτες του καλλιεργούν την εντύπωση πως η Ελλάδα μπορεί να αποφύγει
τη λιτότητα και να παραμείνει στο ευρώ. Στην πραγματικότητα οι Ελληνες
δεν μπορούν να αποφύγουν τη λιτότητα, είτε εντός είτε εκτός ευρώ. Αν η
χώρα αποκοπεί από την εξωτερική χρηματοδότηση, θα εξωθηθεί σε ακόμη
αυστηρότερη λιτότητα. Επιπλέον μια χαοτική αποχώρηση της Ελλάδας θα
προκαλέσει κατάρρευση στην πολιτική ζωή της καθώς η χώρα θα κινδυνεύσει
να αποπεμφθεί από την ενιαία αγορά και ίσως και από την Ε.Ε. Μια χώρα
που απηλλάγη από τη δικτατορία το 1974 μπορεί να βιώσει τραυματικά μια
αποπομπή από την Ευρώπη.
Καθώς καταθέτες και ομολογιούχοι σε όλη την Ευρωζώνη αγωνιούν για το
ενδεχόμενο να πληγούν τα περιουσιακά τους στοιχεία από μια διάλυσή της,
θα δεχθούν πιέσεις και άλλες χώρες. Ο υφιστάμενος ευρωπαϊκός μηχανισμός
στήριξης δεν είναι αρκετός. Προκειμένου να περιφρουρηθούν οι τράπεζες
της Πορτογαλίας και της Ισπανίας από μια μαζική εκροή καταθέσεων, οι
Ευρωπαίοι πολιτικοί θα χρειαστεί να θεσπίσουν κάποιας μορφής
πανευρωπαϊκή ασφάλιση καταθέσεων. Και προκειμένου να καθησυχάσουν τους
επενδυτές των αγορών ομολόγων, θα πρέπει να προχωρήσουν εσπευσμένα στην
έκδοση κάποιας μορφής κοινού χρέους. Οι Ευρωπαίοι θα έπρεπε να
εργάζονται ήδη επί αυτών των θεμάτων. Η Γερμανία, όμως, προέβαλε σθεναρή
αντίσταση. Τώρα πρέπει να γίνουν άμεσα αυτές οι αλλαγές.
Οι εκλογές στην Ελλάδα είναι στην πραγματικότητα δημοψήφισμα για την
παραμονή της στο ευρώ. Δεν έχει χαθεί κάθε ελπίδα. Ενας νέος συνασπισμός
που δεσμεύθηκε να διατηρήσει το πακέτο διάσωσης μπορεί να διασφαλίσει
βοήθεια από την Ευρώπη.
Η οικονομική αναδιάταξη της Ευρώπης αποτελεί προαπαιτούμενο για την
επιβίωση του ευρώ. Η Ελλάδα φέρνει κοντά την ώρα της αλήθειας. Και όμως
οι πολιτικοί, ιδιαιτέρως οι Γερμανοί, δεν έχουν ακόμη δεχθεί τη λογική. Η
προοπτική μιας εξόδου της Ελλάδας σημαίνει πως πρέπει να αρχίσουν άμεσα
να το κάνουν.
(από Economist - Καθημερινή)