Στις προσεχείς εκλογές οι Ελληνες πολίτες θα πρέπει να επιλέξουν
μεταξύ δύο σεναρίων άμεσων εξελίξεων. Το ένα σενάριο προβλέπει μια
εξαιρετικά δύσκολη πορεία που όμως περιλαμβάνει κάποιες πιθανότητες
σωτηρίας και παραμονής της χώρας στην Ευρωζώνη, το άλλο σενάριο όμως
είναι απολύτως καταστροφικό και οδηγεί την Ελλάδα στην έξοδο, στην
απομόνωση και σε μεγάλες περιπέτειες. Ολα θα εξαρτηθούν από το αν πρώτο
κόμμα στις εκλογές έλθει η Νέα Δημοκρατία ή ο ΣΥΡΙΖΑ, που είναι οι δύο
βασικοί διεκδικητές του… τίτλου, με τη βεβαιότητα όμως ότι αποκλείεται ο
σχηματισμός αυτοδύναμης κυβέρνησης, όποιος και αν είναι ο νικητής.
Αν
έλθει πρώτη η Ν.Δ., είναι προφανές ότι οι πιθανότητες σχηματισμού
κυβέρνησης μέσα σε πολύ μικρό διάστημα αυξάνονται σημαντικά. Η Ν.Δ. έχει
ταχθεί υπέρ της αναδιαπραγμάτευσης του Μνημονίου και το ίδιο ισχύει για
το ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜΑΡ, ασχέτως των επιμέρους διαφορών. Επομένως, και με
δεδομένη την κρισιμότητα της κατάστασης, αναμένεται ότι θα σχηματισθεί
κυβέρνηση είτε με τη συμμετοχή των τριών είτε με ψήφο ανοχής από το
ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜΑΡ (ή και ενός εκ των δύο) προς τη Ν.Δ.
Εφόσον
σχηματισθεί κυβέρνηση με κάποιες προδιαγραφές βιωσιμότητας και
σταθερότητας (σε αυτό θα συμβάλει μόνο η συμμετοχή και των τριών, όχι η
ψήφος ανοχής), θα επιδιώξει την αναδιαπραγμάτευση των όρων ή κάποιων
όρων του Μνημονίου και αυτό αποτελεί το πρώτο μέρος της δοκιμασίας της.
Ολα κρέμονται από τις διαθέσεις των εταίρων και δανειστών μας. Αν έχουν
αποφασίσει να μας οδηγήσουν στην έξοδο από την Ευρωζώνη, με το
επιχείρημα ότι έτσι θα σωθεί το ευρώ και οι υπόλοιποι, τότε θα είναι
πολύ σκληροί στην επαναδιαπραγμάτευση και ουσιαστικά θα δημιουργήσουν
συνθήκες ανατροπής της νέας κυβέρνησης.
Κατά την καλή
εκδοχή, που συγκεντρώνει και τις περισσότερες πιθανότητες, οι δανειστές
δέχονται την επαναδιαπραγμάτευση και τίθεται το ερώτημα μέχρι πού είναι
διατεθειμένοι να φτάσουν. Μάλλον θα δεχθούν μεγαλύτερη χαλαρότητα στον
χρόνο επίτευξης των στόχων και ίσως φροντίσουν να διευκολύνουν την
εκτέλεση κάποιων έργων ανάπτυξης. Από εκεί και πέρα, τα περιθώρια είναι
στενά για κάτι περισσότερο, τουλάχιστον προς το παρόν, και σίγουρα θα
πρέπει να περάσουν κάποια από τα μέτρα που είχαν προγραμματισθεί για τον
Ιούνιο.
Στο σημείο αυτό ερχόμαστε στο δεύτερο μέρος της
δοκιμασίας της κυβέρνησης. Με τον ΣΥΡΙΖΑ στην αξιωματική αντιπολίτευση
και με αυξημένα ποσοστά, με το ΚΚΕ λαβωμένο να θέλει να ξανακερδίσει
τους χαμένους ψηφοφόρους, με τον Καμμένο με κομμένα φτερά, τη Χρυσή Αυγή
και με το κλίμα που επικρατεί, θα υπάρχει έντονος ανταγωνισμός για το
ποιος θα πρωτορίξει την κυβέρνηση. Αν ωστόσο η κυβέρνηση αντέξει, οι
δανειστές δείξουν καλή διάθεση και ανοχή και αλλάξει το κλίμα στην
Ευρώπη, υπάρχουν ελπίδες σταθεροποίησης της κατάστασης και ανάκαμψης.
Το
δεύτερο σενάριο θέλει τον ΣΥΡΙΖΑ πρώτο κόμμα και η πρώτη μεγάλη
δυσκολία θα είναι ο σχηματισμός κυβέρνησης. Αν επιμένει στη μονομερή
καταγγελία (ή ακύρωση) του Μνημονίου, μόνο με σχηματισμό κυβέρνησης με
το ΚΚΕ και τους Ανεξάρτητους Ελληνες θα μπορεί να το κάνει, εφόσον έχουν
τον απαραίτητο αριθμό εδρών στη Βουλή. Αλλά είναι «χλωμό» να υπάρξει
τέτοιο σχήμα. Από την άλλη πλευρά, κανείς άλλος δεν δείχνει
διατεθειμένος να προσχωρήσει σε τέτοια κυβέρνηση, εκτός και αν ο Αλ.
Τσίπρας υπαναχωρήσει από τις εξαγγελίες του ή κάνουν το ίδιο από τις
δικές τους οι Αντ. Σαμαράς, Ευ. Βενιζέλος και Φ. Κουβέλης. Αρα η
πιθανότητα συνέχισης της ακυβερνησίας είναι μεγάλη, με όλες τις
συνέπειες που κάτι τέτοιο συνεπάγεται.
Αν πάλι, με
κάποιο μαγικό τρόπο, σχηματισθεί κυβέρνηση και προχωρήσει στην
καταγγελία της σύμβασης, είναι σχεδόν βέβαιο ότι οι δανειστές ή θα
αρνηθούν την οποιαδήποτε διαπραγμάτευση ή θα στείλουν τελεσίγραφο και
πάντως αποκλείεται να δείξουν την οποιαδήποτε καλή διάθεση. Θα παγώσει η
εκροή χρημάτων, τουλάχιστον για να καλύψει τα ελλείμματα, και από εκεί
και πέρα η χώρα μπαίνει στη διαδικασία της χρεοκοπίας, της εξόδου από
την Ευρωζώνη και της καταστροφής.
Διαλέγουμε και
παίρνουμε λοιπόν!
(από την εφημερίδα "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 09/06/2012)