Οι Αγορές δεν έδωσαν ούτε καν λίγες ώρες περίοδο χάριτος στις
Βρυξέλλες και το Βερολίνο για να αξιοποιήσουν κατευναστικά το αποτέλεσμα
των ελληνικών εκλογών. Χθες έδωσαν τη χαριστική βολή στη Μαδρίτη
πετώντας την εκτός Αγορών και καθιστώντας πλέον κατεπείγουσα τη διάσωση
του ισπανικού κράτους και επιβεβαίωσαν με δραματικό τρόπο την καθημερινή
διολίσθηση της Ρώμης προς το ίδιο αδιέξοδο.
Ετσι διαψεύσθηκε με
τον πιο ηχηρό τρόπο η εικονική πραγματικότητα που έδινε καταλυτικό ρόλο
στις εξελίξεις στη χώρα μας, καθώς για δύο και πλέον μήνες ο κίνδυνος
ονομαζόταν Grexit, μια προσέγγιση που εν μέρει μόνο επιχειρούσε να
επηρεάσει τις εκλογές της 17 Ιουνίου, καθώς κυρίως απέβλεπε να αποσπάσει
την προσοχή και να μετριάσει τη διεθνή πίεση σε ό,τι αφορά τις
εξελίξεις στην Ισπανία και την Πορτογαλία.
Οι Αγορές θέλουν
συνολική λύση της δημοσιονομικής κρίσης στην Ευρωζώνη και είναι σαφές
ότι η απάντηση δεν θα βρισκόταν στις ελληνικές εκλογές.
Ετσι η
Μέρκελ θα βρεθεί μόνη εναντίον όλων στη Σύνοδο Κορυφής του G-20 στο
Μεξικό, όπου θα επαναληφθεί ενισχυμένη η πίεση που ασκήθηκε στην
καγκελάριο πριν από λίγο καιρό στη Σύνοδο Κορυφής του G-8 στο Καμπ
Ντέιβιντ.
Πόσο καιρό θα εξακολουθήσει το Βερολίνο τη σημερινή
πολιτική καθυστέρησης στη συνολική λύση και μέχρι ποιο κόστος; Στοχεύει
στη διασωλήνωση της Ισπανίας και της Ιταλίας στο Μηχανισμό Στήριξης και
σε πίεση των Αγορών και των Οίκων Αξιολόγησης επί της Γαλλίας για να
διαπραγματευθεί ύστερα από μερικούς μήνες από θέση ισχύος την Οικονομική
Διακυβέρνηση-Πολιτική Ενωση ή πρόκειται για τακτικό ελιγμό με στόχο
έναν γαλλογερμανικό συμβιβασμό τις επόμενες βδομάδες;
Όταν
εξελέγη ο Φ. Ολάντ όλα έδειχναν ότι η διαπραγμάτευση θα περιστραφεί γύρω
από ένα Σύμφωνο Ανάπτυξης που θα εξισορροπούσε το Δημοσιονομικό
Σύμφωνο. Στη συνέχεια, με γερμανική πρωτοβουλία άλλαξε η ατζέντα με την
πρόταση Οικονομική Διακυβέρνηση-Πολιτική Ενωση, με το Παρίσι να επιμένει
στην προτεραιότητα μέτρων, όπως το ευρω-ομόλογο και η ενίσχυση του
παρεμβατικού ρόλου της ΕΚΤ.
Τι θέλει ακριβώς η Γερμανία και ποιο
αντίτιμο είναι σε θέση να πληρώσει η Γαλλία για να ικανοποιηθούν οι
απαιτήσεις της; Το ερώτημα τίθεται στην κατακλείδα του χθεσινού κύριου
πρωτοσέλιδου άρθρου της Monde, όπου η έγκυρη γαλλική εφημερίδα
διερωτάται αν ο Ολάντ είναι έτοιμος χάριν του ευρ-ωομολόγου και της
ενίσχυσης του ρόλου της ΕΚΤ να αποδεχθεί την ομοσπονδοποίηση της Ε.Ε.
Μια διμερής γαλλογερμανική διαπραγμάτευση όπου η μια πλευρά θα ζητά
στην άλλη να εγκαταλείψει την «ψυχή» της, το Παρίσι την εθνική κυριαρχία
και το Βερολίνο την άκαμπτη Νομισματική Σταθερότητα δεν μπορεί να
ολοκληρωθεί εντός ολίγων βδομάδων.
Αυτό το μήνυμα έστειλαν χθες
οι Αγορές ζητώντας εδώ και τώρα συνολική εγγύηση του δημόσιου χρέους
στην Ευρωζώνη και το ίδιο μήνυμα θα μετέφεραν οι G-20 με επικεφαλής τον
Μπ. Ομπάμα στην καγκελάριο.
Η ένταση της πίεσης που ασκήθηκε
χθες στη Μαδρίτη και την Ρώμη προειδοποιεί για επικείμενο «ατύχημα» με
ανυπολόγιστες παρενέργειες στην Ευρωζώνη και στην παγκόσμια οικονομία.
Υστερα από δύο χρόνια πεισματικό παιχνίδι καθυστέρησης, οι Αγορές και οι
ισχυρότερες οικονομίες του πλανήτη διαμηνύουν στο Βερολίνο ότι καλείται
να υποχωρήσει εδώ και τώρα.
(από την εφημερίδα "ΗΜΕΡΗΣΙΑ", 19/06/2012)