Η επιβολή κυρώσεων στην Τεχεράνη και ιδίως το εμπάργκο της
Ε.Ε. στις εισαγωγές ιρανικού αργού από 1ης Ιουλίου είναι μία πολιτική που
φαίνεται ότι βολεύει τους πάντες, ακόμη και το Ιράν – τους πάντες εκτός από
τοις ίδιες τις χώρες της Ε.Ε. και της Ευρωζώνης, τις οποίες μαστίζει μία
πρωτοφανής και περίπλοκη οικονομική κρίση.
Πραγματικά, ακόμη και το Ιράν θα μπορούσε να εκμεταλλευτεί
προς όφελός του το ευρωπαϊκό εμπάργκο, καθώς εξαιτίας του τελευταίου το Brent έχει
ήδη αρχίσει να «φλερτάρει» ξανά με το κατώφλι των 100 δολ. το βαρέλι. Μία
αύξηση στις τιμές του αργού θα μπορούσε να δημιουργήσει νέα ώθηση στις
συνομιλίες Ιράν-Δύσης για το πυρηνικό πρόγραμμα της Τεχεράνης, αν και το
τελευταίο διάστημα έχει αποκτήσει σε αυτές εμμέσως πλην σαφώς σημαντικό ρόλο
και η κρίση στη Συρία. Πάντως, οι ευρωπαϊκές χώρες, πιεζόμενες από μία άνοδο
του αργού, θα μπορούσαν να ζητήσουν από τις ΗΠΑ να επιδείξουν μία λιγότερο
άκαμπτη στάση προς το Ιράν.
Εξάλλου, το γεγονός ότι η Κίνα και η Σιγκαπούρη εξαιρούνται,
διά δηλώσεων της Αμερικανίδας Υπουργού Εξωτερικών Χίλλαρυ Κλίντον, από τις
κυρώσεις σε βάρος του Ιράν, δημιουργεί μία μικρή «ανάσα» για την Τεχεράνη, η
οποία δεν χάνει εντελώς τους πελάτες της – στους οποίους, μάλιστα, θα πουλά
αργό σε ακριβότερη τιμή.
Ωφελημένες είναι και οι χώρες του OPEC. Χαρακτηριστικό
παράδειγμα είναι η Σαουδική Αραβία, η οποία, τον Απρίλιο, αύξησε κατά 45,7% σε
σχέση με τον ίδιο μήνα πέρυσι, τις πετρελαϊκές εξαγωγές της προς τις ΗΠΑ. Αυτό
προκύπτει από τα στοιχεία της Αμερικανικής Υπηρεσίας Ενέργειας (ΕΙΑ), που
δημοσιεύθηκαν στις 29 Ιουνίου, τα οποία δείχνουν, επίσης, ότι οι εισαγωγές
σαουδαραβικού αργού στις ΗΠΑ κατείχαν το Απρίλιο το υψηλότερο μερίδιο επί του
συνόλου των εισαγωγών αργού στις ΗΠΑ από τον Ιούνιο του 2003 (18,5%). Είναι
σαφές ότι το εμπάργκο στο πετρελαίου του Ιράν αποτελεί μία μεγάλη ευκαιρία για
τον OPEC να αυξήσει τα εισοδήματα των υπόλοιπων μελών του.
Αλλά και η Ρωσία θα βγει ωφελημένη, διαψεύδοντας σειρά
δημοσιευμάτων του αμερικανικού Τύπου, που εδώ και ένα χρόνο περίπου θέλουν την
θέση του Πούτιν να κλονίζεται, καθώς προέβλεπαν μείωση των τιμών του αργού και
των, εξαρτώμενων από αυτές, τιμών τους φυσικού αερίου, από το οποίο εξαρτάται
σε υπέρμετρα μεγάλο βαθμό η ρωσική οικονομία. Το ευρωπαϊκό εμπάργκο στις πετρελαϊκές
εξαγωγές της Τεχεράνης και η ανοδική πίεση στις τιμές μάλλον αναιρεί την βάση
αυτής της επιχειρηματολογίας.
Ακόμη και οι ΗΠΑ θα μπορούσαν να θεωρηθούν ωφελημένες από το
εμπάργκο, ενισχύοντας την αύξηση της εγχώριας παραγωγής αργού που παρατηρήθηκε εφέτος.
Επιπλέον, μακροπρόθεσμα ενισχύονται τα επιχειρήματα του Προέδρου Ομπάμα για
«ενεργειακή ανεξαρτησία», με έμφαση στις ΑΠΕ – αν και όπως δείχνει η πρώτη του
θητεία, δεν αρκούν οι φιλόδοξες εξαγγελίες και, αντίθετα, απατούνται μεγάλες
και στρατηγικά σχεδιασμένες επενδύσεις στις σχετικές υποδομές.
Τέλος, σε μεγάλο χαμένο αναδεικνύεται η Ε.Ε. και η
χειμαζόμενη από την κρίση Ευρωζώνη, η οποία με την άνοδο του αργού αναμένεται
να περάσει από την ύφεση στον στασιμοπληθωρισμό, τραυματίζοντας σοβαρά τις όποιες
ελπίδες για ανάκαμψη στο ορατό μέλλον. Όσον αφορά τις πιθανές επιπτώσεις
ειδικότερα για την χώρα μας, θα αρκεστούμε να αναφέρουμε ότι, σύμφωνα με τα πιο
πρόσφατα στοιχεία του ΔΝΤ (Απρίλιος 2012), το 2011 εισαγάγαμε πετρέλαιο αξίας
24,092 δις δολ., έναντι 18,015 δις δολ. το 2010, ήτοι αύξηση 33,7% ! Μάλλον όχι
και τόσο ευοίωνες ενδείξεις για μία οικονομία που αναμένεται για δεύτερη χρονιά
να σημειώσει αρνητικούς ρυθμούς ανάπτυξης της τάξης του 7% …