Η τρικομματική κυβέρνηση πήρε τελικώς ψήφο εμπιστοσύνης.
Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι εμπνέει εμπιστοσύνη. Ούτε στο εξωτερικό , μήτε στο
εσωτερικό. Αντί να ξεπεράσει τον εγγενή μικροκομματισμό του συστήματος και να
εξαλείψει το πελατειακό κράτος ,το ενέπλεξε περαιτέρω προτάσσοντας τις
αποκρατικοποιήσεις ως την απόλυτη προτεραιότητα. Ιδίως όταν δεν υπάρχει καν
κτηματολόγιο και η αποτίμηση της δημοσίας περιουσίας φέρει το 1/3 καταπατημένο.
Η Ελληνική οικονομία ευρίσκεται στην εντατική και μέσα σ’
ένα φαύλο κύκλο. Όσο μειώνεται το εθνικό εισόδημα -7% εφέτος και κατά ¼ την
τελευταία 5ετία – τόσον αυξάνεται το δημόσιον χρέος και το έλλειμμα -άνω των
400 δις. ευρώ και στο 10% του ΑΕΠ ή 20 δις. ευρώ, εφέτος αντιστοίχως. Οι ξένοι
ολονέν συχνότερα επαναφέρουν το ενδεχόμενον εξόδου της Ελλάδος απ’ την
ευρωζώνη. Και όσο πλησιάζουμε προς την έξοδο , τόσο οι στόχοι των μνημονίων
απομακρύνονται , εξ αιτίας του ανατοκισμού του χρέους με 30% ετησίως και της
ελλείψεως ρευστού χρήματος που έχει στεγνώσει την αγορά.
Στον δε κρίσιμο ενεργειακό τομέα οι προγραμματικές δηλώσεις
της κυβέρνησης μέσω του αρμόδιου υπουργού κάθε άλλο παρά καθησυχαστικές ήσαν.
Ενώ ο καθηγητής κ. Ευάγγελος Λιβιεράτος αναφέρθη σ’ ένα ευρύ φάσμα θεμάτων από
τον μακροχρόνιο ενεργειακό σχεδιασμό μέχρι τις διεθνείς ενεργειακές
διασυνδέσεις και την αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου της χώρας, απέφυγε επιμελώς
ν’ αναφερθεί επί του κρίσιμου θέματος της δυσλειτουργίας της αγοράς ηλεκτρικής
ενέργειας και στην αντιμετώπιση του. Την στιγμή που είναι τοις πάσι γνωστό ότι
η αγορά αντιμετωπίζει τεράστιο πρόβλημα ρευστότητας με τον ελλειμματικό κατά
400 εκατ. ευρώ ΛΑΓΗΕ ν’ αδυνατεί να πληρώσει τους παραγωγούς ΑΠΕ – δια της βίας
τους εξοφλήθηκαν τα τιμολόγια Φεβρουαρίου – και τους ανεξάρτητους παραγωγούς
που καίνε φυσικό αέριο σε μονάδες συνολικής εγκατεστημένης ισχύς 2500 MW, στους
οποίους χρωστάει συνολικά άνω των 150 εκατ. ευρώ. Παράλληλα η κρίση πλήττει και
την ΔΕΗ η οποία λόγω έλλειψης ρευστότητας αδυνατεί να ανταπεξέλθει στις
υποχρεώσεις της. Είναι προφανές ότι κάτω από τέτοιες συνθήκες, η αγορά δεν θα
μπορέσει για πολύ να συνεχίσει να λειτουργεί χωρίς να υπάρξουν διακοπές στην
παροχή ηλεκτρικού ρεύματος δυσχεραίνοντας ακόμη περισσότερο την λειτουργία των
επιχειρήσεων και της οικονομίας γενικότερα και μεταφέροντας ένα ακόμη ένα
αρνητικό μήνυμα για την Ελλάδα ως τουριστικό προορισμό.
Και ενώ η αναχρηματοδότηση του ΛΑΓΗΕ μέσω της αύξησης του
μετοχικού του κεφαλαίου, η οποία και αποτελεί την πλέον αξιόπιστη και
συμφέρουσα λύση όπως έχει επισημανθεί σε πρόσφατο ρεπορτάζ του Energia.gr, επείγει
και επιβάλλεται εδώ και τώρα ώστε ν’ αποφευχθούν τα χειρότερα, αλλά και για να
μπορέσει να επαναλειτουργήσει ομαλά η αγορά, ουδέν ελέχθη από τον υπουργό ΠΕΚΑ,
ο οποίος εμίλησε επί παντός επιστητού πλην των βασικών προβλημάτων του κλάδου.
Άραγε αυτή η παντελής έλλειψη αναφοράς υποδεικνύει άγνοια του προβλήματος ή
έγινε σκοπίμως ώστε να μη θιγεί ένα θέμα που μόνο εφιαλτικές καταστάσεις
υπόσχεται η μη αντιμετώπιση του;
Ένα ακόμη δείγμα αρνητικής γραφής της παρούσας κυβέρνησης
στον ενεργειακό τομέα αποτελεί η πρόσφατη απόφαση του ΥΠΕΚΑ περί συστάσεως
17μελούς επιτροπής για την αξιολόγηση των προσφορών των εταιρειών που έλαβαν
μέρος στον διαγωνισμό για την εκμετάλλευση των κοιτασμάτων στην Δυτική Ελλάδα.
Πέρα του υπερβολικά μεγάλου αριθμού μελών της επιτροπής που παραπέμπει σε άλλες
εποχές – όπου το βόλεμα των ημετέρων ήτο το κατ’ εξοχήν ζητούμενο και όχι η
εξέταση του αντικείμενου για το οποίο συστήθηκε η επιτροπή – η σύνθεση της Επιτροπής
δημιουργεί εύλογα ερωτήματα ως προς την καταλληλότητα της ν’ ανταποκριθεί στο
έργο της, αφού η πολυμέλεια δεν διασφαλίζει την αμεροληψία ενώ είναι σίγουρο
ότι δημιουργεί σοβαρές καθυστερήσεις.
Η δε συμμετοχή στην Επιτροπή στελέχους μέχρι πρότινος εργαζόμενο
σε εταιρεία που λαμβάνει μέρος στον διαγωνισμό – την ώρα που έχουν μαζευτεί
πολλά υποψήφια βιογραφικά για την στελέχωση του Φορέα – καταδεικνύει ότι
κάποιος θέτει (εν γνώσει του) σε κίνδυνο την ακεραιότητα της διαγωνιστικής
διαδικασίας και την πιθανότητα αυτός να τελεσφορήσει. Ουδείς μπορεί να
ισχυριστεί ότι έχουμε «ξεμείνει» από στελέχη και γνώστες της αγοράς. Αυτή η
ομολογία θα ήταν οικτρή. Όμως, το στοίχημα της αξιοπιστίας του συγκεκριμένου
διαγωνισμού θα είναι αυτό που θα κρίνει το άνοιγμα της αγοράς. Εάν δεν κάνουμε
από τώρα μια σωστή αρχή, δεν μπορούμε να έχουμε προσδοκίες για τον επόμενο γύρο
των 15 περιοχών. Αυτά είναι αυτονόητα πράγματα.