Θύμιος Παπαγιάννης: Επίτιμος Πρόεδρος της WWF Hellas

Το βασικότερο πρόβλημα με το βιογραφικό του κ. Θύμιου Παπαγιάννη είναι ότι δεν ξέρεις... πού να τελειώσεις! Απόφοιτος της σχολής αρχιτεκτονικής και πολεοδομίας του ΜΙΤ, είναι επίτιμος πρόεδρος του WWF Ελλάς, εμπνευστής του Ελληνικού Κέντρου Βιοτόπων Υγροτόπων (ΕΚΒΥ), διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στη δημιουργία πρωτοβουλίας MedWet για τους υγροτόπους της Μεσογείου (της οποίας υπήρξε πρώτος πρόεδρος και παραμένει σύμβουλός της), είναι μέλος του διοικητικού συμβουλίου του γαλλικού ιδρύματος Tour de Valat που ασχολείται με την έρευνα και την προστασία των υγροτόπων της Μεσογείου, σύμβουλος της διεθνούς Συνθήκης Ramsar, διετέλεσε σύμβουλος του Αντώνη Τρίτση στην κατάρτιση του πρώτου ρυθμιστικού σχεδίου της Αθήνας, ήταν ένα από τα ιδρυτικά μέλη των «Εταιρείας Προστασίας Πρεσπών», ιδρυτής ενός από τα πιο πετυχημένα μελετητικά γραφεία στην Ελλάδα και πολλά, πολλά ακόμα. Με αυτά τα δεδομένα, λοιπόν, η βράβευσή του, χθες, στο Βουκουρέστι από τη γραμματεία της Συνθήκης Ramsar για το σύνολο της προσφοράς του στην προστασία των υγροτόπων έρχεται απλά ως φυσική εξέλιξη.

Με περισσότερα από 30 χρόνια στην πρωτοπορία του αγώνα για την προστασία των μεσογειακών υγροτόπων, λοιπόν, ο κ. Παπαγιάννης είναι σε θέση να εκτιμήσει αν άλλαξε κάτι στη συμπεριφορά των Ελλήνων ή αν οι υγρότοποι εξακολουθούν να θεωρούνται... ενοχλητικοί βάλτοι γεμάτοι κουνούπια. «Νομίζω ότι με τα χρόνια η νοοτροπία μας άλλαξε αρκετά. Οι άνθρωποι που ζουν κοντά σε υγροτόπους έχουν αντιληφθεί τον ρόλο που παίζουν ως παραγωγικοί πόροι -προσφέροντας από ψάρια έως βιομάζα- αλλά και στο επίπεδο των υπηρεσιών, όπως η διαφύλαξη των υδάτινων πόρων», λέει στην «Κ». «Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι οι Πρέσπες. Μετά από 30 χρόνια συστηματικής δουλειάς στην περιοχή, οι κάτοικοι πιστεύουν πλέον ότι οι Πρέσπες είναι ο δικός τους πλούτος και ανέπτυξαν με επιτυχία τον αγροτουρισμό. Σε άλλες περιοχές βέβαια δεν υπήρξε η ίδια επιτυχία. Για παράδειγμα στον Αμβρακικό, που ήταν η πρώτη μου αφορμή για επαφή με τους υγροτόπους, δεν έγινε προσπάθεια πραγματικής αξιοποίησης όλων των αξιών και υπηρεσιών που προσφέρει. Αν κάτι δεν αναπτυχθεί, είναι φυσικό να υποβαθμιστεί».

Πώς βλέπει λοιπόν την προστασία του περιβάλλοντος σε συνθήκες οικονομικής κρίσης; «Το μεγάλο πρόβλημα στη Μεσόγειο, που είχε αντίκτυπο στην προστασία της φύσης, ήταν η μεγάλη οικονομική διαφορά βορρά και νότου. Τώρα και ο βορράς αντιμετωπίζει σοβαρά οικονομικά προβλήματα. Υπό αυτές τις συνθήκες, δύο είναι οι πιθανές εξελίξεις. Να υποστηρίξουμε ότι το περιβάλλον μπορεί να παίξει ρόλο στην ανάκαμψη της οικονομίας ή να το αγνοήσουμε και να πάρουμε μέτρα που φέρνουν μόνο πρόσκαιρη ανάπτυξη, καταστρέφοντας το περιβάλλον. Ελπίζω ότι θα έχουμε τη σοβαρότητα να επιλέξουμε το πρώτο».

Σημαντικό έργο από ΜΚΟ

Με μεγάλη θητεία σε οργανισμούς και περιβαλλοντικές οργανώσεις, ο κ. Παπαγιάννης υποστηρίζει με θέρμη τον ρόλο των ΜΚΟ. «Είναι άλλο να διατυπώνεις απόψεις από το Iντερνετ και άλλο να δουλεύεις σε συγκεκριμένες δράσεις. Δυστυχώς τα τελευταία χρόνια οι ΜΚΟ βρίσκονται στο στόχαστρο πολλών κοινωνικών δυνάμεων, που θέλουν να αποκρύψουν τις δικές τους ευθύνες. Σίγουρα υπάρχουν ΜΚΟ που αποτελούν προκάλυμμα της γνωστής ελληνικής λαμογιάς. Ομως οι περισσότερες έχουν αξιοζήλευτο έργο».