Σοκ, λέει, έχει προκαλέσει στο οικονομικό επιτελείο η ραγδαία
μείωση της είσπραξης του ΦΠΑ που παρατηρείται τους τελευταίους μήνες και μάλιστα
με αυξητικές τάσεις. Προς τι όμως η απορία; Μάλλον οι τεχνοκράτες που διαχειρίζονται
τα τελευταία χρόνια τα οικονομικά της χώρας μας δεν γνωρίζουν καλά τον ελληνικό
λαό και τη νοοτροπία του. Μόνο έτσι μπορεί να εξηγηθεί το γεγονός.
Δηλαδή τι περίμεναν ως αντίδραση στα μέτρα που ελήφθησαν την
τελευταία τριετία; Την πειθήνια υπακοή και τη συμμόρφωση; Αφού τόσα χρόνια ο λαός
έχει δείξει ότι πάντα αντιδρά με ατομοκεντρικά ιδιοτελή κριτήρια και πάντα αναζητά
τρόπους εκτός των ενδεδειγμένων από το κράτος.
Υπό μια έννοια, οι Έλληνες είναι το όνειρο των ακραίων
Αμερικανών συντηρητικών που δεν θέλουν καμία ανάμειξη του κράτους στις προσωπικές
και στις οικονομικές τους υποθέσεις. Εμείς το έχουμε πετύχει αυτό στο έπακρο εδώ
στην Ελλάδα και τα παραδείγματα είναι πολλά: Η καταβολή ΦΠΑ και η έκδοση απόδειξης
γίνεται πλέον μόνο με επιβάρυνση του καταναλωτή, εφόσον το ζητήσει ο ίδιος. Έχει
καταντήσει δηλαδή μια πολυτέλεια και σίγουρα δεν αποτελεί τον κανόνα, είτε μιλάμε
για εμπόριο, είτε για γιατρούς, είτε για τον οποιονδήποτε τομέα. Επίσης, το σύστημα
δημόσιας υγείας και παιδείας υπάρχει μόνο στα χαρτιά, ενώ στην πράξη όλοι στηρίζονται
σε ίδια μέσα και σε φακελάκια. Έχουμε καταργήσει επί της ουσίας και το
φορολογικό σύστημα, αφού ελάχιστα είναι τα «κορόιδα» που κάνουν ειλικρινείς δηλώσεις.
Οι περισσότερες κρατικές υπηρεσίες έχουν φτάσει σε σημείο υπολειτουργίας,
αδυνατώντας να εξυπηρετήσουν βασικές ανάγκες.
Γενικά, λειτουργεί μια αυτοτροφοδοτούμενη διαδικασία κατά
την οποία η κυβέρνηση αποφασίζει οριζόντια και αδιάκριτα μέτρα και οι πολίτες
την «γράφουν» κανονικά ή απλά αδυνατούν να υπακούσουν σε αυτά. Εν συνεχεία,
αναπτύσσεται μια παραοικονομία στην οποία στηρίζονται οι πολίτες για τις ανάγκες
τους, με αποτέλεσμα τον σταδιακό παραγκωνισμό του κράτους, με αναμενόμενες συνέπειες
για τα δημόσια έσοδα κτλ.
Η υιοθέτηση αδιάκριτων μέτρων είναι μοιραίο ότι θα αποτύχει
διότι δεν δημιουργεί ηθικά ερείσματα στον πληθυσμό. Δίνει το δικαίωμα στον καθένα
να πει ότι «εγώ που ήμουν συνεπής δεν φταίω σε τίποτα να πληρώσω τα σπασμένα». Η
ενδεδειγμένη λύση θα ήταν φυσικά οι αυστηροί έλεγχοι και το ανελέητο κυνηγητό
φοροφυγάδων και άλλων ληστών του δημοσίου χρήματος, δίχως όμως παράλληλη μείωση
των μισθών και άλλα παρόμοια μέτρα που σκοτώνουν αποδεδειγμένα την οικονομία. Όμως
οι τεχνοκράτες μάλλον θεωρούν τη συγκεκριμένη κίνηση πιο δύσκολη και την αποφεύγουν…