Το υδρογόνο θεωρείται, πλέον, το καύσιμο του μέλλοντος και οι ειδικοί προσπαθούν να το απομονώσουν χρησιμοποιώντας διάφορες μεθόδους που είναι φιλικές προς το περιβάλλον και έχουν χαμηλό οικονομικό κόστος. Καθώς η τεχνολογία για την παραγωγή υδρογόνου έχει αποκτήσει τον τελευταίο καιρό μια ιδιαίτερη δυναμική, η είδηση ότι η νέα αυτή μορφή ενέργειας στάθηκε δυνατό να αποκτηθεί με την εκμετάλλευση της ηλιακής ακτινοβολίας δημιούργησε μεγάλο ενθουσιασμό, όχι μόνο σε επιχειρήσεις και βιομηχανίες του εξωτερικού αλλά και της Ελλάδας. H δοκιμή έγινε πριν από λίγο καιρό στην Κολωνία στο πλαίσιο του προγράμματος HYDROSOL με τη συμμετοχή επιστημόνων από τα εργαστήρια Τεχνολογίας Σωματιδίων και Αερολυμάτων (ΕΤΕΣΑ) και Ανόργανων Υλικών (EAY) του Εθνικού Κέντρου Έρευνας και Τεχνολογίας της Θεσσαλονίκης. Ξένοι εταίροι στο ίδιο πρόγραμμα ήταν το Αεροδιαστημικό Ερευνητικό Κέντρο της Γερμανίας (DLR), η αγγλική εταιρεία Johnson Matthey και η δανέζικη Heliotech.
Ο διευθυντής του Εργαστηρίου Τεχνολογίας Σωματιδίων και Αερολυμάτων δρ Θανάσης Κωνσταντόπουλος και ο ερευνητής δρ Χρήστος Αγραφιώτης ανέφεραν στα «NEA» ότι ήταν η πρώτη φορά που επιτεύχθηκε η παραγωγή υδρογόνου μέσω της διάσπασης του νερού σε ηλιακό αντιδραστήρα. «Αυτό το κατορθώσαμε κατασκευάζοντας κεραμικούς αντιδραστήρες κυψελοειδούς μορφής που λέγονται μονόλιθοι και είναι ίδιοι με αυτούς που χρησιμοποιούνται στους γνωστούς καταλυτικούς μετατροπείς των αυτοκινήτων. Το υλικό που χρησιμοποιήθηκε για την κατασκευή των μονολίθων μπορεί και απορροφά τη συγκεντρωμένη ηλιακή ακτινοβολία αναπτύσσοντας τις απαιτούμενες θερμοκρασίες. Όταν οι υδρατμοί περάσουν μέσα από τον μονόλιθο, μια ειδική επίστρωση παίρνει το οξυγόνο από τους ατμούς του νερού παράγοντας υδρογόνο».
H εξέλιξη αυτή θεωρείται ότι φέρνει το υδρογόνο ακόμη πιο κοντά στην εμπορική του αξιοποίηση. Αυτή τη στιγμή το υδρογόνο παράγεται σε βιομηχανική κλίμακα κυρίως από τη διάσπαση υδρογονανθράκων, όπως είναι το φυσικό αέριο.
«Όμως η τεχνολογία αυτή, από τη μια μεριά, παράγει μεγάλες ποσότητες διοξειδίου του άνθρακα που συμβάλλουν στο φαινόμενο του θερμοκηπίου και, από την άλλη, τα αποθέματα σε φυσικό αέριο είναι πεπερασμένα, παρατηρεί ο κ. Χρήστος Αγραφιώτης. Η πιο ελκυστική πρώτη ύλη για την παραγωγή υδρογόνου είναι το νερό.
Ο πιο διαδεδομένος τρόπος για να διασπαστεί το νερό σε υδρογόνο και οξυγόνο είναι με τη μέθοδο της ηλεκτρόλυσης, δηλαδή με τη χρήση ηλεκτρικού ρεύματος. Μπορεί ακόμη να διασπαστεί με τη βοήθεια μη συμβατικών τεχνολογιών, όπως είναι η πυρηνική ενέργεια. Το πρόβλημα όμως και στις δύο περιπτώσεις είναι ότι απαιτείται μεγάλη κατανάλωση ενέργειας η οποία συνεπάγεται και μεγάλο οικονομικό κόστος.
«Το πετρέλαιο των φτωχών»
H ηλιακή ενέργεια προβάλλει ως η μοναδική προς το παρόν ανανεώσιμη πηγή ενέργειας που μπορεί να καλύψει τις μακροπρόθεσμες ενεργειακές ανάγκες του πλανήτη. H ενέργεια αυτή θεωρείται «το πετρέλαιο των φτωχών» και σύμφωνα με αρκετούς ειδικούς θα αποτελέσει στο μέλλον τη μοναδική ευκαιρία για την ανάπτυξη του φτωχού Νότου. Ένα τετραγωνικό μέτρο σε μια χώρα όπου υπάρχει μεγάλη ηλιοφάνεια δέχεται ποσό ενέργειας ισοδύναμο με το παραγόμενο από την καύση 30 κυβικών εκατοστών πετρελαίου. Και βεβαίως δεν μπορεί να μονοπωληθεί από πολυεθνικές εταιρείες όπως συμβαίνει με το πετρέλαιο.
(Από τα Νέα, 07/12/04)