Η πρόσφατη κυβερνητική απόφαση για άμεση καταγραφή των
ακινήτων Υπουργείων και λοιπών δημοσίων οργανισμών αποτελεί σίγουρα μία καλή
αρχή, συμβάλλοντας στην ευταξία του Κράτους. Με αφορμή αυτή την απόφαση, πρέπει
να παρατηρήσουμε, αφ’ ενός, ότι η καταγραφή αυτή θα πρέπει να συνδυαστεί
σύντομα με κατά προτεραιότητα κτηματογράφηση όλης της ακίνητης δημόσιας
περιουσίας – και, αφ’ ετέρου, ότι μία τέτοια διαδικασία θα βοηθήσει στο να
εμπεδωθεί ασφαλές επενδυτικό περιβάλλον.
Το Δημόσιο πρέπει να ξέρει τι του ανήκει και τι όχι, σε τι
κάνει ιδιοχρησία και πού ενοικιάζει – και να πράξει ανάλογα. Επίσης, πρέπει να
γνωρίζει ποια δικαιώματά του καταπατώνται. Για τον λόγο αυτό, είναι απαραίτητο
να ξεκινήσει η καταχώρηση όλης της ακίνητης περιουσίας του Δημοσίου, κάτι σαν
ένα πρότζεκτ fast-track, χωρίς να περιμένουμε τα συνολικά «κύματα»
κτηματογράφησης ανά την χώρα, μιας και η Κτηματική Εταιρεία του Δημοσίου
γνωρίζει ήδη το καθεστώς κάθε δημοσίας εκτάσεως. Το τελευταίο πρέπει άμεσα να
απεικονιστεί συνολικά στην διαδικασία της κτηματογράφησης, η οποία είναι
παγκοσμίως και η μόνη τελεσίδικη και οριστική – και την οποία η Ελλάδα, μόνη εκ
των χωρών της Ε.Ε., δεν έχει ολοκληρώσει. Η διαδικασία αυτή θα βοηθήσει στο να
μην επαναληφθούν στο μέλλον φαινόμενα καταπάτησης, εμπρησμών και δικαστικών
διελκυστίνδων διεκδικήσεων.
Επιπλέον όφελος από τη διαδικασία αυτή θα είναι η προσέλκυση
επενδύσεων που θα αξιοποιούν την κατοχυρωθείσα, πλέον, ακίνητη δημόσια
περιουσία, ενώ θα καθιστούν δυνατές και με ασφάλεια τις αγοραπωλησίες γης σε ό,
τι δεν περιλαμβάνεται σε αυτήν. Έτσι, ιδίως οι μεγάλης κλίμακας επενδύσεις και
αυτές με παραγωγικό χαρακτήρα θα μπορούν να πραγματοποιηθούν χωρίς να συναντούν
γραφειοκρατικά εμπόδια που θα αφορούν τον χαρακτήρα των εκτάσεων. Ο ιδιώτης θα
γνωρίζει πού και με ποιους όρους μπορεί να επενδύσει. Και από την άλλη, το
Κράτος θα μπορεί να αξιοποιεί την περιουσία του όσο καλύτερα μπορεί,
κατοχυρώνοντας, ταυτόχρονα, τα δικαιώματά του.