Υπάρχει ένα κείμενο που
οφείλουμε όλοι να έχουμε ξεκοκαλίσει και, κυρίως, να τηρούμε ευλαβικά.
Πρόκειται για το Σύνταγμα της Ελλάδας. Εάν όλοι οι πολίτες γνώριζαν όσα
επιτάσσει, θα προστάτευαν αποδοτικότερα όχι μόνον τα ατομικά συμφέροντα τους,
αλλά και της ίδιας της χώρας. Δυστυχώς, δεν συμβαίνει αυτό. Υπάρχουν μάλιστα
και περιπτώσεις που εσκεμμένα ορισμένοι πολίτες αυτής της πολύπαθης χώρας
θέλουν να αγνοούν βασικές επιταγές του Συντάγματος για ιδίους λόγους. Όπως, για
παράδειγμα, το άρθρο 4 που ορίζει στην πρώτη παράγραφο του ότι όλοι «Οι Έλληνες
είναι ίσοι ενώπιον του νόμου» και στη δεύτερη παράγραφο ότι «Οι Έλληνες και οι
Ελληνίδες έχουν ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις».
Τον τελευταίο καιρό το
ενδιαφέρον της ενεργειακής επικαιρότητας μετατοπίσθηκε στα
feed
in
tarifs των φωτοβολταϊκών. Προφανώς, γιατί έχουμε λύσει όλα τα άλλα
προβλήματα. Ενδιαφέρουσες και καινοφανείς συμμαχίες διαμορφώνονται, που
εστιάζουν σε ένα ζήτημα. «Κάτω τα χέρια από τις ταρίφες»! Στην επιχειρηματολογία
που αναπτύσσεται συνέβαλε η θέση του ΣΠΕΦ, που υποστηρίζει ότι «τα συναλλακτικά
ήθη οφείλουν να είναι ταμπού», και ότι δεν μπορεί να υπάρξει «αθέτηση ή έμμεση
αλλοίωση των συμβάσεων πώλησης ηλεκτρικής ενέργειας εις βάρος των χιλιάδων
παραγωγών».
Αρωγός στην άποψη αυτή ήρθε
την προηγούμενη Παρασκευή η δήλωση του προέδρου του ΕΒΕΑ Κων. Μίχαλου, ο οποίος
υποστηρίζει ότι «η εκ των υστέρων τιμωρία των επενδυτών που αποφάσισαν να
εμπιστευτούν το κράτος και υπέγραψαν συμβάσεις με αυτό πέραν του ηθικού ζητήματος
που αναμφισβήτητα εγείρει, εκπέμπει προς την επενδυτική κοινότητα το μήνυμα της
αστάθειας, γεγονός που πρέπει πάση θυσία να αποφευχθεί». Για να προσθέσει με
έμφαση: «τυχόν αναδρομικές παρεμβάσεις στις ήδη υπογεγραμμένες συμβάσεις
παραβιάζουν τις αρχές της προστατευόμενης εμπιστοσύνης, της ασφάλειας του
δικαίου και της ελευθερίας των συμβάσεων».
Τι μας λένε, δηλαδή, ΣΠΕΦ
και ο κ. Μίχαλος; Ότι οι συμβάσεις είναι κάτι ιερό και δεν μπορούν να
καταλύονται κατά βούληση. Θα συμφωνήσουμε απολύτως. Πράγματι, οι συμβάσεις που
υπογράφονται μεταξύ δύο μερών θα πρέπει να τηρούνται απαρέγκλιτα, αφού
προηγήθηκε συμφωνία και αποδοχή από τα εμπλεκόμενα μέρη. Δεν γίνεται να
ακυρώνονται μονομερώς, εις βάρος του ενός εταίρου. Δεν γίνεται να πετιόνται
στον κάλαθο των αχρήστων, ειδικά εάν ο ένας από τους συμβαλλομένους διαθέτει
εξουσία και ο άλλος δεν μπορεί να αντιδράσει. Με λίγα λόγια, η αρχή αυτή ΠΡΕΠΕΙ
να έχει καθολική ισχύ και όχι περιστασιακή εφαρμογή.
Και ερχόμαστε τώρα να
διατυπώσουμε απλοϊκά ερωτήματα. Οι συντάξεις που μειώθηκαν ήταν σύμβαση; Οι
μισθοί που ψαλλιδίστηκαν ήταν σύμβαση; Οι κλαδικές συμβάσεις που καταργήθηκαν
σε ποια κατηγορία σύμβασης εμπίπτουν; Το εφάπαξ; Τα αποθεματικά των
ασφαλιστικών ταμείων που «κουρεύτηκαν»; Όλα αυτά τι είδους συμβάσεις ήταν; Εμπίπτουν
κι αυτά στα συναλλακτικά ήθη ή γι αυτά δεν υπάρχουν ταμπού;
Υπάρχουν, δηλαδή, δύο μέτρα
και δύο σταθμά σε αυτή τη χώρα; Δεν είμαστε όλοι ίσοι, με τα ίδια δικαιώματα
και υποχρεώσεις;
Στη χώρα της φαιδράς
πορτοκαλέας φαίνεται ότι υπάρχουν πολλές κατηγορίες πολιτών. Κάποιοι πιο ίσοι
απέναντι στο νόμο και κάποιοι λιγότερο. Σε μια περίοδο κατά την οποία ο
δημόσιος κορβανάς στενάζει και η ενεργειακή αγορά απειλείται μονίμως με κραχ,
οι φωτοβολταϊκοί επιμένουν να έχουν προνομιακή μεταχείριση. Όταν γνωρίζουν ήδη
ότι το κόστος επένδυσης δεν δικαιολογεί τόσο υψηλές ταρίφες, ενώ σε όλη την
Ευρώπη έχουν μειωθεί δραματικά.
Δεν έχουμε τίποτε ούτε με
τον ΣΠΕΦ, ούτε και με τον πρόεδρο του ΕΒΕΑ Κων. Μίχαλο. Αντιθέτως, σεβόμαστε τη
δραστηριότητα τους. Όμως, γιατί δεν είχαν την ίδια αντίδραση όταν η επίσημη
πολιτεία καταβαράθρωσε μισθούς, συντάξεις και ασφαλιστικά ταμεία; Πού ήταν η
ευαισθησία τους σε αυτές τις περιπτώσεις; Ειλικρινά, θα θέλαμε μια απάντηση.
Δεν γίνεται όμως η
ενεργειακή αγορά να στενάζει και η χώρα να κινδυνεύει με πτώχευση και κάποιοι
να επιμένουν να διατηρούν τα προνόμια τους. Ειδικά ο πρόεδρος του ΕΒΕΑ θα
έπρεπε να ήταν πιο προσεκτικός και να μην έσπευδε να τοποθετηθεί υπέρ μίας και
μοναδικής επιχειρηματικής τάξης. Καλές οι συμβάσεις, αλλά
δεν μπορεί να αντιμετωπίζονται ως «ιερή αγελάδα» κατά περίσταση. Ή είμαστε όλοι
ίσοι ή να αλλάξουμε το Σύνταγμα βρε αδελφέ. Ας μην κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας!