Απεβίωσε χθες σε ηλικία 77 ετών ο Λευτέρης Βερυβάκης, πρώην βουλευτής
του ΠΑΣΟΚ και υπουργός Ενέργειας κατά την περίοδο 1984-1986. Ο κ. Βερυβάκης διακρίθηκε
για την αντιδικτατορική του δράση και φυλακίστηκε για σειρά ετών κατά τη διάρκεια
της χούντας. Στη συνέχεια, εξελέγη βουλευτής για πρώτη φορά το 1977 και αργότερα,
τη δεκαετία του 1980, συμμετείχε από διάφορες υπουργικές θέσεις στην κυβέρνηση
του ΠΑΣΟΚ.
Ο Λ. Βερυβάκης γεννήθηκε στις 21 Ιανουαρίου του 1935 στα Χανιά και
σπούδασε Πολιτικές και Οικονομικές Επιστήμες στην Αθήνα. Ήταν παντρεμένος με τη
Λίλα Χριστοφορίδου.
Το 1955, υπήρξε υπεύθυνος σπουδαστών της
Νεολαίας Φιλελευθέρων. Το διάστημα 1963-1967 άσκησε το επάγγελμα του δικηγόρου
στην Αθήνα. Το 1964, διετέλεσε πρόεδρος της Νεολαίας της Ένωσης Κέντρου
(ΟΝΕΚ-ΕΔΗΝ), ενώ την περίοδο 1965-1966, πρόεδρος του Συνδέσμου Νέων Επιστημόνων
και Διανοουμένων. Από το 1966 έως το 1967, ήταν γραμματέας των Δημοκρατικών
Συνδέσμων.
Τον Ιούνιο του 1967 συνελήφθη από τους
συνταγματάρχες στην Αθήνα, όπου κρατήθηκε και βασανίστηκε τρεις μήνες στην
Ασφάλεια Προαστίων ως στέλεχος της αντιδικτατορικής οργάνωσης «Εθνικό Κίνημα
Δημοκρατικής Αντιστάσεως». Στις 21 Αυγούστου του ίδιου έτους καταδικάστηκε σε
φυλάκιση 13 ετών (κατά συγχώνευση 9). Κρατήθηκε στις φυλακές Αβέρωφ και Αίγινας
περίπου επτά μήνες, αλλά αφέθηκε ελεύθερος με την αμνηστία του Δεκεμβρίου.
Τον Αύγουστο του 1968 συνελήφθη εκ νέου μετά
την απόπειρα κατά του δικτάτορα Παπαδόπουλου. Ανακρίθηκε στην Ασφάλεια Αθηνών
και την ΕΣΑ, όπου κρατήθηκε έως ότου καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη για
παράβαση του νόμου Α.Ν. 509 από το στρατοδικείο της Αθήνας.
Το 1973 απελευθερώθηκε με την αμνηστία του
Αυγούστου, αφού προηγουμένως είχε από το 1968 φυλακιστεί στον Κορυδαλλό, την
Αίγινα, την Κέρκυρα, το Επταπύργιο και τα Τρίκαλα.
Μέλος του ΠΑΣΟΚ από το 1974, εξελέγη για πρώτη
φορά βουλευτής Β' Αθήνας το 1977 με το ψηφοδέλτιο του Κινήματος.
Το 1981 ανέλαβε για πρώτη φορά κυβερνητικό
αξίωμα, αυτό του υπουργού Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων, στην πρώτη
κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ.
Στις 21 Ιουλίου του 1989 ορίστηκε μέλος της
12μελούς προανακριτικής επιτροπής της Βουλής που ανέλαβε τη διαλεύκανση του
σκανδάλου Κοσκωτά.
Επίσης, ορίστηκε μέλος της 30μελούς
Εξεταστικής Επιτροπής της Βουλής που ανέλαβε να διερευνήσει τις προμήθειες στις
Ένοπλες Δυνάμεις από το 1974 έως το 1989.
Στις 24 Ιουλίου του 1989 η Κοινοβουλευτική
ομάδα του ΠΑΣΟΚ τον εξέλεξε γραμματέα στον Κοινοβουλευτικό Τομέα Εργασίας του
υπουργείου Προεδρίας.
Την 1η Δεκεμβρίου του 1989 ορίστηκε μέλος της
Διαρκούς 15μελούς Επιτροπής, η οποία σύμφωνα με τον νέο κανονισμό της Βουλής
που ψήφισε η κυβέρνηση Τζαννετάκη, ανέλαβε να κρίνει και να εισηγείται την
καταλληλότητα των διοικητών και των ανώτερων στελεχών των Δημόσιων Επιχειρήσεων
Κοινής Ωφέλειας (ΔΕΚΟ), που διορίζονται από την εκάστοτε κυβέρνηση.
Εξάλλου, τον Δεκέμβριο του 1989 επί κυβερνήσεως
Ζολώτα, εξελέγη πρόεδρος της Διαρκούς Κοινοβουλευτικής Επιτροπής της Βουλής για
οικονομικά θέματα, αντικαθιστώντας τον Δ. Τσοβόλα κατά της εκλογής του οποίου
προέβαλαν βέτο οι βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας.
Στις 24 Σεπτεμβρίου του 1990, στο 2ο Συνέδριο
του ΠΑΣΟΚ, εξελέγη μέλος της Κεντρικής Επιτροπής.
Στις 20 Δεκεμβρίου του 1993 εξελέγη
αναπληρωματικό μέλος του προεδρείου της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΠΑΣΟΚ.
Στις 17 Απριλίου του 1994, στο 3ο Συνέδριο του
ΠΑΣΟΚ, επανεξελέγη μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος.
Συνέγραψε το βιβλίο «Το πολιτικό σκίτσο ενός
ηγέτη» που αναφέρεται στον Γεώργιο Παπανδρέου και τον «ανένδοτο αγώνα» (Εκδ.
Λιβάνη, 2005).
Στις 9 Σεπτεμβρίου του 2003 αντικατέστησε τον
Ευάγγελο Γιαννόπουλο, ο οποίος απεβίωσε στις 4 του ιδίου μηνός.
Διετέλεσε:
- Υπουργός Εθνικής Παιδείας & Θρησκευμάτων
21/10/1981 - 05/07/1982
- Υπουργός Κοινωνικών Ασφαλίσεων 05/07/1982 -
21/09/1984
- Υπουργός Ενέργειας & Φυσικών Πόρων
21/09/1984 - 05/06/1985
- Υπουργός Ενέργειας & Φυσικών Πόρων
05/06/1985 - 26/07/1985
- Υπουργός Βιομηχανίας Ενέργειας Τεχνολογίας
26/07/1985 - 25/04/1986
- Υπουργός Δικαιοσύνης 05/02/1987 - 23/09/1987.