Οι πολλές
διαβουλεύσεις βλάπτουν. Και το φορολογικό σύστημα της χώρας μας, που είναι το
πλέον περίπλοκο, άδικο και αναποτελεσματικό στην Ευρώπη, είναι προϊόν
διαβουλεύσεων. Διαβουλεύσεων των εκάστοτε κυβερνήσεων με τους κοινωνικούς
εταίρους. Γι’ αυτό είναι τόσο κακό. Διότι καμμία κυβέρνησις δεν είχε το σθένος
να επιβάλη το φορολογικό σύστημα που θεωρούσε εκείνη σωστό. Ενα σύστημα που να
είναι απλό και ταυτόχρονα δίκαιο. Χωρίς περίπλοκες διατάξεις που υποκρύπτουν
εξαιρέσεις και απαλλαγές. Μία φορολογία ενιαία, η οποία να γίνεται αποδεκτή από
όλους και παράλληλα να διευκολύνη τον φορολογικό έλεγχο.
Ενιαίος
συντελεστής
Αν είχε
τολμήσει το 2005 η Κυβέρνησις Καραμανλή να καθιερώση μιάς μορφής ενιαίο
συντελεστή φορολογίας, ουδέποτε θα είχαν εξωκύλει σε τέτοιο βαθμό τα δημόσια
οικονομικά το έτος 2009. Διότι τουλάχιστον τα βασικά φορολογικά έσοδα θα ήταν
ελέγξιμα. Αλλά στο απίστευτα περίπλοκο φορολογικό μας σύστημα, τίποτε δεν είναι
ελέγξιμο. Εγγράφονται στον κρατικό Προϋπολογισμό φορολογικά έσοδα από κάποιες
πηγές, τα οποία ουδέποτε εισπράττονται. Πρόκειται γιά έναν δαίδαλο τον οποίο δεν
μπορεί να διαχειρισθή κανένας. Ακόμη και η τρόϊκα, με την υψηλή τεχνογνωσία της,
τα έχει χάσει με τον πρωτόγονο τρόπο που λειτουργούσε στην εποχή της
πληροφορικής ο φορολογικός μηχανισμός της χώρας μας.
Τώρα λοιπόν
είναι η ώρα των αποφάσεων γιά να αλλάξη ριζικά το φορολογικό μας σύστημα. Δεν
χρειάζονται κοινωνικοί διάλογοι και διαβουλεύσεις. Η Κυβέρνησις πρέπει να
αποφασίση τί είναι σωστό και να το επιβάλη. Και όταν λέμε «κυβέρνησις», εννοούμε
τον ίδιο τον Πρωθυπουργό και το οικονομικό του επιτελείο. Ο κ. Σαμαράς έχει την
εμπειρία, αφού στο παρελθόν διετέλεσε -έστω και γιά μικρό διάστημα- υπουργός
Οικονομικών. Ο κ. Στουρνάρας διαθέτει την επιστημονική γνώση και φαίνεται να έχη
την αποφασιστικότητα να κάνη τις απαιτούμενες τομές. Ο δε αρμόδιος υφυπουργός κ.
Μαυραγάνης διαθέτει και αυτός μακρά εμπειρία επί των φορολογικών θεμάτων, από
την θητεία του σε μεγάλους ελεγκτικούς οίκους. Δεν χρειάζονται λοιπόν πολλές
συζητήσεις. Απαιτούνται αποφάσεις και δη άμεσες.
Τα πράγματα
είναι απλά. Δεν χρειάζεται πολλή φιλοσοφία. Γιά την φορολογία των κερδών των
επιχειρήσεων, η Νέα Δημοκρατία έχει ήδη εξαγγείλει την καθιέρωση ενός ενιαίου
χαμηλού συντελεστού 15%. Γιά δε την φορολογία ειστοδήματος φυσικών προσώπων, θα
μπορούσε επίσης να θεσπισθή ένας ενιαίος συντελεστής φορολογίας της τάξεως του
25%, από ένα εισόδημα και άνω. Να ισχύση αφορολόγητο όριο 12.000 ευρώ ετησίως,
να υπάρξουν άλλα 2-3 κλιμάκια (π.χ. των 5.000 ευρώ), όπου να μη φορολογείται
ολόκληρο το εισόδημα, ανάλογα και με την οικογενειακή κατάσταση του
φορολογουμένου. Το δε ετήσιο εισόδημα άνω των 25.000 ή 30.000 ευρώ να
φορολογείται με 25% γιά όλους. Και γιά τα πολύ υψηλά εισοδήματα (άνω των 100.000
ευρώ) να υπάρχη ίσως ένας ακόμη συντελεστής (π.χ. 35%).
Αρκεί μία
διάταξις
Αν τα
αποτολμήση αυτά ο κ. Σαμαράς, θα μείνη στην ιστορία ως ο Πρωθυπουργός που έκανε
την φορολογική επανάσταση. Οχι τόσο λόγω της μειώσεως των συντελεστών
φορολογίας, αλλά λόγω της καταργήσεως του φορολογικού δαιδάλου. Σκεφθείτε μόνο
την απλούστευση της διαδικασίας υποβολής των φορολογικών δηλώσεων. Θα συνδέεται
ο φορολογούμενος με το taxisnet, θα πληκτρολογή το συνολικό εισόδημα που
πραγματοποίησε κατά την διάρκεια του προηγουμένου έτους, θα πατά ένα κουμπί και
θα βγαίνη αμέσως ο φόρος που πρέπει να πληρώση. Η διαδικασία δεν θα απαιτή την
βοήθεια φοροτεχνικού και θα ολοκληρώνεται στις αρχές του έτους, έως το τέλος
Φεβρουαρίου. Ο δε φόρος εισοδήματος θα εισπράττεται
εγκαίρως.
Τα πράγματα
είναι πολύ απλά και έτσι πρέπει να τα αντιμετωπίσουν οι κυβερνώντες. Δεν
πρόκειται εμείς να ανακαλύψουμε την πυρίτιδα, ούτε να τετραγωνίσουμε τον κύκλο.
Γιά να οικοδομήσουμε ένα απλό και δίκαιο φορολογικό σύστημα, πρέπει να
κατεδαφίσουμε το υπάρχον. Και γιά να το πετύχουμε, πρέπει να καταργήσουμε όλες
τις διατάξεις περί φορολογίας εισοδήματος και να τις αντικαταστήσουμε με μία
απλή διάταξη: «Οι Ελληνες πολίτες συνεισφέρουν ως φόρο το 25% του εισοδήματός
τους». Συν την θέσπιση του αφορολογήτου ποσού, των ενδιαμέσων κλιμακίων και της
διαφοροποιήσεως αναλόγως της οικογενειακής καταστάσεως. Αυτό σημαίνει φορολογική
επανάστασις. Ο κ. Σαμαράς έχει κάθε λόγο να τολμήση.
(από την εφημερίδα "ΕΣΤΙΑ")