Ένα από τα προσφιλή δημοσιογραφικά θέματα αποτελεί το
λαθρεμπόριο καυσίμων. Το οποίο «πουλάει» σταθερά. Έχει όλα τα στοιχεία για να
είναι ελκυστικό, ενδιαφέρον και ολίγον συνωμοτικό. Έχει «κακούς» και «καλούς»,
«διεφθαρμένους» και «επίορκους» δημόσιους λειτουργούς, επιχειρηματικά και
κλαδικά συμφέροντα που διαγκωνίζονται, ακόμη, ακόμη και σκοτεινές δυνάμεις που
αντιμάχονται κάθε πρόοδο. Σενάριο καλοδουλεμένο, με άλλα λόγια.
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Υπάρχει, καταρχήν, ως
γεγονός; Όλοι οι εμπλεκόμενοι στην αγορά πετρελαιοειδών το έχουν τούμπανο. Με
όποιον κι αν μιλήσεις στην αλυσίδα της αγοράς το αναγνωρίζει και το
καταδικάζει. Τότε ποιος είναι ο «κακός»; Έλα μου ντε! Όλοι βάλουν εναντίον όλων
για το πρόβλημα και όλοι έχουν μια λύση να προτείνουν για τη θεραπεία της
νόσου. Ε, τότε, αφού υπάρχει τέτοια σύγκλιση απόψεων γιατί δεν εφαρμόζονται οι
λύσεις χρόνια τώρα και αφήνουμε το πρόβλημα να γιγαντώνεται;
Εδώ αρχίζει το παρανοϊκό του πράγματος. Η επίσημη πολιτεία
δια της Επιτροπής Ανταγωνισμού και της ηγεσίας του αρμόδιου υπουργείου έχει
αποπειραθεί αρκετές φορές να φέρει νομοθετήματα και ρυθμίσεις στην αγορά που
παραμένουν στα χαρτιά. Τα διυλιστήρια και οι εταιρίες πετρελαιοειδών
καταδικάζουν το όλο θέμα, υποστηρίζοντας ότι χάνουν πολύτιμα έσοδα. Από κοντά
και οι επίσημοι εκπρόσωποι των πρατηριούχων που επικρίνουν τον αθέμιτο
ανταγωνισμό.
Αφού λοιπόν γνωρίζουμε και το πρόβλημα και το πώς
δημιουργείται γιατί δεν χτυπάμε το κακό στη ρίζα του; Ποιοι είναι αυτοί οι «υπεύθυνοι»
που βρίσκονται μονίμως στο απυρόβλητο; Έχουν
άραγε τόση δύναμη που να μπορούν να φρενάρουν κάθε παρέμβαση που επιχειρείται;
Φταίνε μόνον οι μεταφορείς, στους οποίους μετακυλύεται
αποκλειστικά το πρόβλημα;
Η απάντηση είναι εξίσου εύκολη και δύσκολη. Γιατί συνδέεται
με τις παθογένειες χρόνων της ελληνικής διοίκησης και της ατολμίας του
πολιτικού προσωπικού. Οι υπόλοιποι απλώς εκμεταλλεύονται αυτές τις αδυναμίες.
Και το πρόβλημα διαιωνίζεται απτόητο. Εν τέλει φαίνεται ότι το λαθρεμπόριο
καυσίμων είναι μια κατάσταση από την οποία κάποιοι βγάζουν μόνιμα κέρδη. Χαζοί
είναι να τα χάσουν; Χαζός είναι εκείνος που θα αναμετρηθεί με τα «θηρία»;
Έτσι, φαίνεται να υπάρχουν κάποιες παρεμβάσεις, «για τα
μάτια του κόσμου» βρε αδελφέ, φαίνεται ότι κάτι πάει να αλλάξει και όλα μένουν
ίδια. Να είχαμε να λέγαμε.
Από το 2008 η Επιτροπή Ανταγωνισμού είχε αποπειραθεί να
φέρει κάποιες κανονιστικές παρεμβάσεις, ακόμη τις περιμένουμε. Τώρα, λέει το
ρεπορτάζ, η Επιτροπή σκοπεύει να τις επικαιροποιήσει. Να τις δούμε. Γιατί δεν
είμαστε κακοπροαίρετοι. Κυρίως, να δούμε ότι θα εφαρμοσθούν κιόλας.
Για το περίφημο σύστημα εισροών-εκροών, η υπουργική απόφαση υπογράφηκε
πριν από δέκα μήνες. Και πού κολλάει; Στο ότι το υπουργείο Οικονομικών ακόμη
ψάχνει τις τεχνικές προδιαγραφές για να είναι συμβατή η σύνδεση του με το
σύστημα αυτό που θα εγκατασταθεί σε κάθε πρατήριο. Είμαστε στα τέλη
Σεπτεμβρίου. Ας ελπίσουμε ότι ως το Φεβρουάριο του 2013, οπότε είναι η
καταληκτική ημερομηνία, κάποια λύση θα βρουν εκεί στο ΥΠ.ΟΙΚ.
Να μην θυμηθούμε και πολλά άλλα. Ατελείωτος ο κατάλογος. Θα
εξακολουθούμε, λοιπόν, για πολύ καιρό να συζητάμε για το λαθρεμπόριο καυσίμων.
Θα το καταδικάζουμε μετά βδελυγμίας, θα διαρρηγνύουμε τα ιμάτια μας γιατί
εξακολουθεί και μας ταλανίζει θα αναζητούμε «σκοτεινές δυνάμεις» και μετά θα
γυρνάμε από το άλλο πλευρό. Όπως άλλωστε συμβαίνει και με τόσα άλλα ανοικτά
ζητήματα σε αυτή τη χώρα. Θα διυλίζουμε τον κώνωπα και θα καταπίνουμε την
κάμηλον. Σε αυτό είμαστε αξεπέραστοι.