Η ελληνική οικονομία γνωρίζει μια άνευ προηγουμένου ύφεση.
Σύμφωνα με την τελευταία έκθεση του ΙΟΒΕ, πρόκειται για ένα φαινόμενο που
συνεχίζεται για πέμπτη χρονιά, χωρίς να υπάρχει καμία προοπτική ανάκαμψης στο
άμεσο μέλλον. Η ιδιωτική κατανάλωση έχει υποστεί συρρίκνωση, ο τομέας των
υπηρεσιών υποφέρει, το λιανικό εμπόριο υποχωρεί, οι κατασκευές έχουν πάρει εδώ
και πολύ καιρό την κατιούσα, ο τουρισμός αγωνίζεται να διατηρηθεί σε αξιοπρεπή
επίπεδα. Τι μένει για να τροφοδοτήσει την ελληνική οικονομία; Η βιομηχανία της.
Το ΙΟΒΕ επισημαίνει ότι έχει περιορισθεί στο α’ οκτάμηνο του 2012 η συρρίκνωση
του βιομηχανικού προϊόντος στο –4,1% από –7,7% που ήταν στο αντίστοιχο διάστημα
του 2011. Υπάρχει, συνεπώς, μια βιομηχανία που αγωνίζεται να διατηρηθεί
ζωντανή, μέσα σε ένα περιβάλλον οικονομικής κρίσης, που ολοένα και εντείνεται.
Ωστόσο, τα μηνύματα δεν είναι και τόσο θετικά. Πολλές βιομηχανικές
εγκαταστάσεις έχουν σταματήσει να λειτουργούν ή λειτουργούν περιστασιακά, με
κίνδυνο, στο επόμενο στάδιο, να κλείσουν οριστικά. Είναι ένας ακόμη κλάδος του
οποίου η ανταγωνιστικότητα έχει πληγεί για δημοσιονομικούς λόγους.
Στις παρούσες, ωστόσο, συνθήκες είναι αυτός που μπορεί να
σηκώσει το βάρος της ανάπτυξης, να δημιουργήσει νέες θέσεις εργασίας, να
ανακόψει τα υφεσιακά φαινόμενα. Συνεπώς, χρειάζεται αν μη τι άλλο στήριξη.
Φόροι δεν είναι δυνατόν να χαριστούν. Επιδοτήσεις δεν μπορούν να δοθούν. Τι
μπορεί να γίνει; Τουλάχιστον, να αντιμετωπισθεί το υψηλό ενεργειακό κόστος που
καταβάλει, για να μπορεί να συνεχίσει να παράγει.
Σήμερα, σύμφωνα με στοιχεία της ΕΒΙΚΕΝ, η ελληνική
βιομηχανία πληρώνει το ακριβότερο φυσικό αέριο στην Ευρώπη, όταν υπάρχουν
χώρες, όπως, η Γερμανία, η Αυστρία και η Ολλανδία, οι οποίες έχουν προνοήσει
για μηχανισμούς απαλλαγής ή επιστροφής φόρων, στην προσπάθεια τους να στηρίξουν
την τοπική βιομηχανία τους.
Εξίσου, ακριβό είναι και το ηλεκτρικό ρεύμα που πληρώνει η
ελληνική βιομηχανία.
Η ΡΑΕ, αναγνωρίζοντας το πρόβλημα αυτό, έχει εγκρίνει
προσωρινή τιμή για δύο από τις μεγαλύτερες ενεργοβόρες βιομηχανίες της χώρας,
την Αλουμίνιον και τη Λάρκο. Η μεν Αλουμίνιον είναι σε διαιτησία με τη ΔΕΗ,
προκειμένου να καθορισθεί οριστική τιμή, στη δε Λάρκο εμμέσως πλην σαφώς
υποδεικνύεται η ανάγκη να καθίσει στο ίδιο τραπέζι με τη δημόσια Επιχείρηση,
για να συμφωνήσουν σε μια δίκαιη τιμολόγηση.
Δίπλα σε αυτές τις βιομηχανίες υπάρχει και μια σειρά άλλων,
οι οποίες δεν έχουν αιτηθεί την έκδοση προσωρινής τιμής, προσδοκούν, ωστόσο,
ότι μπορεί να βρεθεί μια κοινά αποδεκτή λύση για όλο τον κλάδο, ενόψει, μάλιστα
και της αύξησης του ηλεκτρικού ρεύματος που αναμένεται από τον επόμενο χρόνο,
καθώς από 1/1/2013 τα δικαιώματα ρύπων θα πρέπει να αγοράζονται από τους
ηλεκτροπαραγωγούς και δη τη ΔΕΗ.
Η τελευταία μπορεί να αντιμετωπίζει σοβαρά εσωτερικά
προβλήματα τα οποία δεν παραβλέπονται, όμως, οφείλει να σκύψει με προσοχή πάνω
στα προβλήματα του κλάδου της βιομηχανίας, γιατί εν τέλει αν δεν υπάρχει
βιομηχανία θα χάσει μακροπρόθεσμα και η ίδια. Οφείλει να αντιμετωπίσει και η
ίδια το υψηλό ενεργειακό κόστος της, όπως πολλές φορές της έχει υποδείξει και η
Ρυθμιστική Αρχή και να μην λειτουργεί ως απομονωμένη νήσος. Το να προσφεύγει σε
ένδικα μέσα για να «προστατευθεί» από αποφάσεις της ΡΑΕ, όπως η έκδοση
προσωρινής τιμής για τη Λάρκο (όταν γνωρίζει ότι έχασε αντίστοιχη προσφυγή για
την Αλουμίνιον) δεν τιμά τη δημόσια Επιχείρηση. Εμμέσως πλην σαφώς φαίνεται να
στρέφεται κατά της Ρυθμιστικής Αρχής. Συν τοις άλλοις εμφανίζεται να αγνοεί
επιδεικτικά το καθεστώς της προσωρινής τιμής. Είναι μια τιμή με περιορισμένο
χρονικό ορίζοντα και ως εκ τούτου η οριστική τιμή θα έχει αναδρομική κάλυψη.
Προς τι λοιπόν όλη αυτή η φασαρία περί ζημίας της ΔΕΗ; Κάποια στιγμή θα πάρει
τα χρήματα της και σωρευτικά.
Πάντως, είναι θετικό το γεγονός ότι η πολιτεία αναγνωρίζει ότι
η βιομηχανία δεν έχει άλλες πλέον αντοχές και περιθώρια να πληρώνει την
ενέργεια που καταναλώνει σε τόσο υψηλές τιμές. Η πρόσφατη πρωτοβουλία του
αρμόδιου υφυπουργού Μάκη Παπαγεωργίου να ζητήσει από τη ΔΕΠΑ και τη ΔΕΗ να
εξετάσουν τη μείωση των τιμολογίων του φυσικού αερίου και του ηλεκτρικού
χαιρετίζεται με ικανοποίηση από τις ενεργοβόρες βιομηχανίες, οι οποίες ελπίζουν
σε αλλαγή στάσης από τις δύο εταιρίες. Να σημειωθεί, επίσης, ότι η πρωτοβουλία
του υφυπουργού δημοσιοποιήθηκε μετά την απόφαση της ΔΕΗ να προσφύγει σε ένδικα
μέσα κατά της απόφασης της ΡΑΕ για τη Λάρκο. Τυχαίο; Δεν νομίζουμε. Ο καθένας
μπορεί να εξάγει τα συμπεράσματα του.