Παρά τις αλλαγές της τελευταίας στιγμής που περιόρισαν κάπως
το ύψος της έκτακτης εισφοράς για τα φωτοβολταϊκά, διαμορφώνεται πλέον ένα
εντελώς διαφορετικό επιχειρηματικό περιβάλλον στον συγκεκριμένο κλάδο, στο οποίο
δυστυχώς δεν αναμένεται να αντέξουν όλες οι μικρομεσαίες εταιρείες που
αναπτύχθηκαν τα τελευταία χρόνια.
Ειδικά από τη στιγμή που το ΥΠΕΚΑ δηλώνει εμμέσως πλην σαφώς
ότι θα εφαρμόσει την έκτακτη εισφορά και το επόμενο έτος, καθίσταται υπό
αμφισβήτηση η βιωσιμότητα ορισμένων κατηγοριών επενδύσεων, αλλά και η επιβίωση
επιχειρήσεων και θέσεων εργασίας, ιδίως αν λάβουμε υπόψη τα συχνά αόρατα κόστη
που καλούνται να επωμιστούν οι εταιρείες αυτές.
Ουσιαστικά, αυτό που συνέβη στις ΑΠΕ δεν διαφέρει σχεδόν
καθόλου με αυτό που συμβαίνει στην ευρύτερη οικονομία της χώρας μας: Η
κυβέρνηση επικαλέστηκε το έλλειμμα του ΛΑΓΗΕ ως δαμόκλειο σπάθη και υπό τον
τρόμο αυτό πήρε αυστηρές αποφάσεις με τρόπο μάλλον άκομψο, δίχως να προηγηθεί ουσιαστική
διαβούλευση και συναπόφαση με τους παράγοντες της αγοράς. Ομοίως τα τελευταία
χρόνια, οι κυβερνήσεις απειλούν τον λαό με χρεοκοπίες και εξόδους από το ευρώ,
πράγμα που τους δίνει την δυνατότητα να περνούν τα πιο επώδυνα μέτρα.
Στην ευρύτερη οικονομία, ακόμα και ο πλέον αδαής αναγνωρίζει
πλέον το αδιέξοδο της πολιτικής οξείας λιτότητας. Στην περίπτωση των ΑΠΕ το
καλύτερο σενάριο θα είναι απλά να οδηγηθούμε σε μια αγορά με λιγότερους παίκτες
και μικρότερα κέρδη. Επειδή όμως ισχύει παράλληλα και η αναστολή αδειοδοτήσεων
για νέα έργα, μάλλον θα πρέπει να μιλάμε για έναν στραγγαλισμό της αγοράς. Και
το θέμα είναι ότι δεν υπάρχει ένα σημείο στον ορίζοντα για να προσανατολιστεί ο
επενδυτής και να ξέρει ότι τα πράγματα θα βελτιωθούν.
Εν κατακλείδι, η κυβέρνηση έλαβε αποφάσεις οι οποίες θα μειώσουν
το έλλειμμα του ΛΑΓΗΕ, αλλά δεν φρόντισε να προστατεύσει την αγορά.
Αντιμετώπισε και τις ΑΠΕ όπως αντιμετωπίζει κάθε άλλο θέμα και εφήρμοσε λογικές
τύπου «πονάει κεφάλι, κόψει κεφάλι», ανήμπορη να αρθρώσει μια αναπτυξιακή και
κομψή πολιτική. Είναι μετά να μην λένε οι πολίτες ότι η κυβέρνηση αποτελεί
μαριονέτα της τρόικας;