Ας
είμαστε ρεαλιστές. Η εικόνα της χώρας κατά το τελευταίο εξάμηνο έχει θολώσει.
Ακόμη και οι θαρραλέοι επενδυτές φαίνεται να μας γυρνούν την πλάτη. Από τη μία
τα νούμερα που δεν βγαίνουν για τη βιωσιμότητα του χρέους και από την άλλη η
αντιπαλότητα μεταξύ των δανειστών μας για τη μορφή της στήριξης που θα μας
παρέχουν, σε συνδυασμό με τις νέες «κουπ» που σχεδιάζονται, έχουν δημιουργήσει
ένα εκρηκτικό μίγμα που δεν ευνοεί την προσέλκυση διεθνών κεφαλαίων. Γιατί να
έρθει κάποιος να βάλει τα χρήματα του στην ελληνική αγορά όπου τα υφεσιακά
φαινόμενα εντείνονται όλο και περισσότερο, στενάζει η αγοραστική ικανότητα, το
οικονομικό περιβάλλον εμφανίζεται εξαιρετικά εύθραυστο, το διοικητικό
περιβάλλον δεν εγγυάται τη συνέχεια και είναι απούσα η δυνατότητα ρευστότητας
και χρηματοδότησης;
Ανεξάρτητα
από το αν ήταν δίκαια ή όχι τα μέτρα για τα φωτοβολταϊκά, καταδεικνύουν μια
κατάσταση που κάθε άλλο μπορεί να είναι καθησυχαστική για τους διεθνείς
επενδυτές. Δύο χρόνια πριν η πράσινη ανάπτυξη ήταν κορυφαία πολιτική της τότε
κυβέρνησης και σήμερα αυτή η πολιτική είναι πλήρως αποδομημένη. Πριν από δύο
χρόνια η πολιτική αυτή είχε θεωρηθεί ως διέξοδος και τρόπος ενίσχυσης της
επιχειρηματικότητας στον τομέα της ενέργειας και σήμερα «ανακαλύπτουμε» ότι
βουλιάζει την αγορά. Πρόσφατη έρευνα της
Focus
Bari
δείχνει ότι η πράσινη ανάπτυξη ήταν μόδα και πέρασε, ενώ η συντριπτική
πλειοψηφία των ερωτηθέντων επιχειρηματιών ζητά απλό, δίκαιο και σαφές σύστημα
φορολόγησης, σταθερό πλαίσιο λειτουργίας των επιχειρήσεων και απλοποίηση της
γραφειοκρατίας.
Έτσι,
όμως, δεν γίνονται επενδύσεις. Μπορεί οι ευσεβείς πόθοι που εκφράζονται να
είναι καλοί για εσωτερική κατανάλωση, αλλά δεν έχουν αντίκρισμα στο εξωτερικό.
Και είδαμε πολύ καλά πώς μας αντιμετωπίζουν πλέον οι ξένοι επενδυτές. Θλίψη
μόνον προκαλεί η εικόνα της ανταπόκρισης στην ιδιωτικοποίηση της ΔΕΠΑ και του
ΔΕΣΦΑ. Που ταυτόχρονα λειτουργεί και ως πρόκριμα για τις επερχόμενες
ιδιωτικοποιήσεις στον ενεργειακό τομέα.
Η
ενέργεια, το έχουμε πει πολλές φορές από αυτήν εδώ τη στήλη, συνιστά το
μοναδικό τομέα που θα μπορούσε να λειτουργήσει άμεσα ως αιχμή του δόρατος για
την επανεκκίνηση της ανάπτυξης και τη βελτίωση του εγχώριου επενδυτικού
κλίματος. Γιατί έχει μέλλον στο πλαίσιο της ενιαίας ευρωπαϊκής αγοράς
ενέργειας. Εάν κι αυτός ο τομέας εμφανίζεται «τραυματισμένος» από το γενικότερο
δυσμενές οικονομικό κλίμα της χώρας τότε δεν μένουν και πολλά πράγματα να
ελπίζουμε.
Γι
αυτό το λόγο θα έπρεπε ο ενεργειακός τομέας να έχει την αμέριστη φροντίδα της
κυβέρνησης. Που θα έπρεπε να σκύψει άμεσα για την επίλυση των στρεβλώσεων που
τον ταλαιπωρούν, να αναδειχθεί ως βραχίονας της εξωτερικής πολιτικής της χώρας
και να αντιμετωπισθούν οι χρόνιες παθογένειες του. Εμείς εξακολουθούμε να
λειτουργούμε με αργούς ρυθμούς, λες και
ο χρόνος είναι δικός μας.
Η
απαισιοδοξία περίσσεψε τόσο εσωτερικά όσο και εξωτερικά. Το
country
risk είναι υπαρκτό, έστω κι αν δεν θέλουμε να το
παραδεχθούμε επίσημα. Όταν φθάνουν ευρωπαίοι επενδυτές να μην συμπεριλαμβάνουν
στη στρατηγική τους εγχώριες ενεργειακές μονάδες σημαντικές, ενόψει της
εσωτερικής αγοράς ενέργειας της Ε.Ε. θα έπρεπε να μας αφυπνίζει δημιουργικά.
Αντ’ αυτού καταβάλλεται προσπάθεια καθησυχασμού και στρουθοκαμηλισμού. Και τα
προβλήματα διαιωνίζονται αντί να λύνονται.
Με
ευχολόγια δεν αρπάζεις τον ταύρο από τα κέρατα. Είναι καλά μόνον για
θρησκευτικούς λόγους.