Η καθυστέρηση στις πληρωμές των τιμολογίων της ΔΕΗ αποτελεί
ένα υπαρκτό γεγονός, που έχει το δικό του μερίδιο ευθύνης στην έλλειψη
ρευστότητας της ενεργειακής αγοράς. Καταδεικνύει, όμως, παράλληλα και τα σοβαρά
οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα ελληνικά νοικοκυριά, ελέω κρίσης.
Είναι ένα φαινόμενο που γιγαντώθηκε τα τελευταία δύο χρόνια, σε βαθμό που να
αποτελεί κυριολεκτικά βόμβα στα θεμέλια της Δημόσιας Επιχείρησης.
Η ΔΕΗ μπορεί να είναι μια εισηγμένη εταιρία, με
συγκεκριμένους κανόνες λειτουργίας, δεν παύει, ωστόσο, να αποτελεί ακόμη
Επιχείρηση Κοινής Ωφέλειας. Το δε ηλεκτρικό ρεύμα παραμένει δημόσιο αγαθό, στο
οποίο έχουν δικαίωμα να έχουν πρόσβαση όλοι οι πολίτες. Γι αυτό, άλλωστε, έχει
προβλεφθεί και το οικιακό Κοινωνικό Τιμολόγιο, που αφορά σε ευπαθείς ομάδες
πληθυσμού. Άλλωστε, η ίδια η ΔΕΗ, στο πλαίσιο της Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης,
αναγνωρίζει την ανάγκη να διευκολύνει και να επιταχύνει τις διαδικασίες για
ένταξη στο συγκεκριμένο τιμολόγιο άτομα χαμηλού εισοδήματος, μακροχρόνια
ανέργους, ΑΜΕΑ, κλπ.
Σε αυτή τη δύσκολη οικονομική συγκυρία που βιώνει η ελληνική
κοινωνία η διοίκηση της ΔΕΗ, όσο ακόμη -το επαναλαμβάνουμε- αποτελεί εταιρία
Κοινής Ωφέλειας, οφείλει να αναζητήσει καλές πρακτικές της Εταιρικής Κοινωνικής
Ευθύνης, για να αναδείξει και να υπογραμμίσει μια άλλη, ηθική συμπεριφορά
απέναντι στην πελατειακή βάση της. Να καταδείξει ότι δεν λειτουργεί αποκομμένη
από όσα συμβαίνουν σήμερα στην ελληνική κοινωνία, ότι δεν έχει σκληρή
εισπρακτική λογική, αλλά ότι συνυπάρχει σε αρμονία με το κοινωνικό σύνολο,
εντός του οποίου εν πολλοίς δραστηριοποιείται.
Έτσι θα είναι συνεπής και με τον ορισμό της Εταιρικής
Κοινωνικής Ευθύνης, που είναι, όπως την προσδιορίζει η Ε.Ε., η οικειοθελής
δέσμευση των επιχειρήσεων για ένταξη στις επιχειρηματικές πρακτικές τους
κοινωνικών και περιβαλλοντικών δράσεων, που είναι πέρα και πάνω από όσα
επιβάλλονται από τη νομοθεσία και έχουν σχέση με όλους όσους επηρεάζονται από
τις δραστηριότητες τους, είτε είναι εργαζόμενοι, είτε μέτοχοι, είτε
καταναλωτές, κοινότητες, δηλαδή, μέσα στις οποίες δραστηριοποιούνται οι
επιχειρήσεις. Άλλωστε, η ίδια η ΔΕΗ θεωρεί την Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη
αναπόσπαστο στοιχείο του στρατηγικού σχεδιασμού της.
Όταν, λοιπόν, υπό την παρούσα οικονομική συγκυρία:
-Το 1 στα 3 καταναλωτικά δάνεια και το 22% των στεγαστικών
έχουν πάψει να εξυπηρετούνται, λόγω της κατάρρευσης των εισοδημάτων.
-Οι 6 στους 10 Έλληνες βρέθηκαν ενεργειακά φτωχοί,
αδυνατώντας να καλύψουν ανάγκες θέρμανσης.
Δεν μπορεί η ΔΕΗ να αναθέτει σε εργολάβους, που δεν
διστάζουν να χρησιμοποιούν απαράδεκτες τακτικές, τη διακοπή ηλεκτροδότησης σε νοικοκυριά που
δεν έχουν τη δυνατότητα να πληρώσουν το λογαριασμό του ρεύματος.
Η ΔΕΗ οφείλει να ελέγξει ποιοι από τους πελάτες της έχουν
περιέλθει σε δεινή οικονομική θέση, να αναζητήσει ευέλικτες μεθόδους και
διακανονισμούς για την αποπληρωμή των λογαριασμών και όπου χρειασθεί να εντάξει
στο Κοινωνικό Τιμολόγιο νοικοκυριά, που έχουν μετατοπισθεί πλέον στις λεγόμενες
ευπαθείς μονάδες.
Άλλωστε, αυτήν την πρακτική υπαγορεύει προς τη ΔΕΗ και ο
Συνήγορος του Καταναλωτή, ύστερα από καταγγελίες που δέχθηκε.
Όσο κι αν η ΔΕΗ, ως εισηγμένη εταιρία, υποχρεούται να
λειτουργεί προς όφελος των μετόχων της, είναι αντιμέτωπη στη φάση αυτή με μια
πρόκληση. Να δείξει ότι δεν γυρνά την πλάτη της στη μεγάλη πελατειακή βάση της,
αυτή που ουσιαστικά την ανέδειξε ως τώρα και την έχει καταστήσει κυρίαρχη
επιχείρηση. Η ΔΕΗ ως «τελευταίο καταφύγιο» είναι καιρός να αποκτήσει ουσία και
περιεχόμενο.