Το 2012 η Ελλάδα συνέχισε να βρίσκεται στα πρόθυρα της οριστικής
χρεοκοπίας και αντιμετώπιζε τον κίνδυνο ενός αιφνίδιου «ατυχήματος». Το
2012 συνεχίστηκε για πέμπτη συνεχή χρονιά η συρρίκνωση της οικονομίας με
δραματικούς ρυθμούς, συνεχίστηκε η αποσάθρωση του παραγωγικού και του
κοινωνικού ιστού.
Ταυτόχρονα όμως, για πρώτη φορά, ο κυβερνητικός
σχηματισμός απέδειξε στην πράξη ότι αφυπνίζεται και υπερβαίνοντας
εαυτόν, και τις διαφορετικές προσεγγίσεις των τριών κομμάτων που
συμμετέχουν, προχώρησε με εντυπωσιακή αποφασιστικότητα στον δρόμο της
απαρέγκλιτης υλοποίησης των δεσμεύσεων, που η χώρα έχει αναλάβει έναντι
των εταίρων και πιστωτών της.
Το αποτέλεσμα, που όλοι γνωρίζουμε,
ήταν η αποκατάσταση της αξιοπιστίας της χώρας, η ανάκτηση της
εμπιστοσύνης και συνεπακόλουθα η απόφαση για σταδιακή εκταμίευση της
υπερδόσης των 52,5 δισ. ευρώ.
Δημιουργούνται έτσι οι προϋποθέσεις
για νέα πορεία της ελληνικής οικονομίας. Ο κίνδυνος όμως ενός αιφνιδίου
«ατυχήματος» δεν έχει εκλείψει οριστικά. Προφανώς δεν είναι τυχαίες οι
σχετικές αναφορές του υπουργού Οικονομικών Γ. Στουρνάρα?
Η
κυβέρνηση πρέπει να προσδιορίσει επ' ακριβώς τους «αντιπάλους» και τους
στόχους για το 2013, από την επίτευξη των οποίων θα κριθεί η αναστροφή
της καταστροφικής πορείας της χώρας, θα κριθεί η οριστική και αμετάκλητη
εξάλειψη του κινδύνου της χρεοκοπίας και η επιστροφή στον ενάρετο κύκλο
της ανάπτυξης και της ανταγωνιστικότητας.
Αντίπαλος δεν είναι
άλλος από το σαθρό και παρασιτικό οικονομικό σύστημα που οικοδομήθηκε
τις προηγούμενες δεκαετίες, από τις νοοτροπίες που δημιούργησαν στο
κομματικό πελατειακό σύστημα. Ο άμεσος εχθρός είναι η ύφεση που
«κατατρώει» το παραγωγικό δυναμικό της χώρας μειώνοντας δραματικά τον
παραγόμενο - και προς διανομή πλούτο. Εχθρός είναι η σάπια,
γραφειοκρατική και διεφθαρμένη κρατική μηχανή που δημιουργεί εμπόδια, σε
κάθε προσπάθεια υγιούς επιχειρηματικότητας. Εχθρός είναι οι
καθεστηκυίες νοοτροπίες και αντιλήψεις που στηρίζονται ακριβώς σ' αυτό
το σύστημα.
Η οικοδόμηση μιας νέας οικονομίας χρειάζεται
γενικευμένη ρήξη. Δυστυχώς, αυτή δεν αποτολμήθηκε σε περιόδους
ανάπτυξης. Γίνεται τώρα υποχρεωτικά κάτω από τις «οδηγίες» των
Μνημονίων. Είναι όμως στο «χέρι» του ελληνικού πολιτικού συστήματος να
ανταποκριθεί εδώ και τώρα στις μεγάλες απαιτήσεις των καιρών.
Οι
ρυθμοί στις αλλαγές, στην εφαρμογή μεταρρυθμίσεων που γνωρίζαμε ανήκουν
στο παρελθόν. Η χώρα έχει μπροστά της ένα «Μαραθώνιο», στον οποίο πρέπει
να «τρέξει» με μεγάλες ταχύτητες σε ανώμαλο δρόμο. Οι στόχοι και οι
προτεραιότητες πρέπει να ξεκαθαριστούν, ώστε να διατηρηθεί καθ' όλη τη
διάρκεια του 2013 το σωστό «τέμπο».
Δεν πρέπει να χαθεί η
ευκαιρία να πραγματοποιηθεί μέσα στο α' εξάμηνο μια πραγματική
φορολογική μεταρρύθμιση, η οποία και αναπτυξιακή ώθηση να δώσει και η
φορολογική βάση να διευρυνθεί, ώστε να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά η
γάγγραινα της φοροδιαφυγής. Πρέπει να προωθηθεί το ταχύτερο δυνατό το
νέο επενδυτικό πλαίσιο και οι διαδικασίες αποκρατικοποίησης της
οικονομίας. Οι εστίες δημιουργίας και αναπαραγωγής ελλειμμάτων και
χρέους πρέπει να εξαλειφθούν πλήρως.
Η πολυμέτωπη αυτή μάχη θα
απαιτήσει συγκρούσεις, ίσως και πολύ σκληρές. Η κυβέρνηση οφείλει όμως
να συνεχίσει αταλάντευτα. Είναι ο μόνος ορατός δρόμος για να ανακτήσει η
Ελλάδα υψηλές και στέρεες αναπτυξιακές επιδόσεις.
(από την εφημερίδα "ΗΜΕΡΗΣΙΑ", 29/12/2012)