Οι πολυσυζητημένες πλέον αποκρατικοποιήσεις αποτελούν μέρος
της γενικότερης μεταρρυθμιστικής πολιτικής και ως εκ τούτου θεωρείται ότι
είναι, πρωτίστως, ζήτημα οικονομικών αποφάσεων και πολιτικής.
Ως ένα βαθμό είναι έτσι αφού όταν υλοποιούνται επηρεάζουν
και την οικονομία αλλά και τη δομή του κράτους, η οποία πρέπει να προσαρμόζεται
στην αλλαγή που επιφέρει η κάθε αποκρατικοποίηση. Υπάρχουν όμως ορισμένες
αποκρατικοποιήσεις που παράλληλα με την οικονομία και τη δημόσια διοίκηση
αφορούν και την εξωτερική πολιτική και τις διεθνείς σχέσεις της χώρας.
Τέτοιες αποκρατικοποιήσεις είναι κυρίως όσες έχουν σχέση με
τις ενεργειακές πηγές και γενικότερα το ενεργειακό σύστημα της χώρας, τις
μεταφορές αφού αποδεδειγμένα τα συστήματα και οι υποδομές των μεταφορών είναι
ύψιστης στρατηγικής σημασίας και τα συστήματα επικοινωνιών αφού υπάρχει διεθνής
ανταγωνισμός για τον έλεγχο και τη διακίνηση πληροφοριών και στοιχείων.
Οπως είναι γνωστό, σήμερα συζητείται πολύ, μεταξύ άλλων, η
αποκρατικοποίηση των εταιρειών ΔΕΠΑ, ΔΕΣΦΑ και ΕΛΠΕ. Επιχειρήσεις πολύ
σημαντικές που έχουν πολύ θετικό πρόσημο στο ενεργητικό τους και που οι
δραστηριότητες, η εμβέλεια και η παρεμβατικότητά τους ιδιαίτερα στην ευρύτερη
περιοχή των Βαλκανίων, αλλά και οι γνωστές εξελίξεις στο περιοδικό και διεθνές
ενεργειακό τοπίο και συσχετισμό δυνάμεων τις καθιστούν υψίστης στρατηγικής
σημασίας.
Ολοι πλέον γνωρίζουν ότι το ενδιαφέρον που έχει εκδηλωθεί
για την απόκτηση των επιχειρήσεων αυτών από τη Ρωσία έχει προκαλέσει την
αντίδραση των ΗΠΑ και ώς ένα βαθμό της Ε.Ε., οι οποίες δεν βλέπουν με καθόλου
καλό μάτι την επέκταση του ρωσικού ελέγχου στα ενεργειακά συστήματα της
ευρύτερης περιοχής, αν και στις οικονομικές πτυχές του ζητήματος και οι ΗΠΑ και
η Ε.Ε. ελάχιστα προσφέρουν σε σχέση με τη ρωσική «απλοχεριά».
Οι ανταγωνιζόμενοι πέρα από το λόγο και την παρεμβατική
δυνατότητα που έχουν και προφανώς επιθυμούν να ενισχύσουν στην περιοχή μας,
διαδραματίζουν όπως είναι γνωστό και ενεργό ρόλο σε διεθνείς οργανισμούς όπως ο
ΟΗΕ και το ΔΝΤ των οποίων οι αποφάσεις και παρεμβάσεις μας επηρεάζουν άμεσα.
Ολα αυτά δείχνουν ότι το θέμα των συγκεκριμένων αποκρατικοποιήσεων δεν έχει
μόνο οικονομική διάσταση. Αντίθετα, έχει και πολιτική και αμυντική που σημαίνει
ότι η αντιμετώπισή του γίνεται διαδικασία πολύπλοκη στο πλαίσιο της οποίας
πρέπει να συνεκτιμηθούν κριτήρια αμυντικά, πολιτικά και οικονομικά. Πρέπει
ακόμη να εκτιμηθεί πολύ προσεκτικά η διεθνής συγκυρία μέσα στην οποία κινείται
η χώρα. Η επιτυχημένη αντιμετώπιση των ζητημάτων της ελληνικής εξωτερικής
πολιτικής προϋποθέτει οπωσδήποτε προσεκτικούς χειρισμούς. Προϋποθέτει όμως και
στήριξη που απορρέει από τη δημιουργία νέων ή την ενίσχυση υπαρχουσών
συμμαχιών. Και οι συγκεκριμένες αποκρατικοποιήσεις αποτελούν, πέραν των άλλων,
και μεθοδολογικό εργαλείο για την πορεία αυτή.
Αντιλαμβάνομαι ότι η επαναφορά του ερωτήματος πρέπει ή δεν
πρέπει να γίνουν οι συγκεκριμένες αποκρατικοποιήσεις είναι μάλλον εκπρόθεσμη
και ίσως μη συζητήσιμη, αφού μέσα στις «μνημονιακές» υποχρεώσεις της χώρας
εντάσσονται και οι αποκρατικοποιήσεις. Ομως τολμώ να επαναφέρω το ερώτημα αυτό.
Και τούτο γιατί θεωρώ ότι τα εθνικά συμφέροντα και οι εξωτερικές σχέσεις της
χώρας θα εξυπηρετηθούν καλύτερα αν οι συγκεκριμένες επιχειρήσεις παραμείνουν
υπό κρατικό έλεγχο, φυσικά με ακόμη περισσότερες βελτιώσεις στη δομή και τον
τρόπο λειτουργίας τους.
Με αυτό τον τρόπο αφ' ενός θα αποφευχθούν δυσαρέσκειες που η
πολύ πρόσφατη Ιστορία της χώρας απέδειξε ότι έχουν συνέπειες, αφ' ετέρου θα
μπορούν να διαδραματίσουν σημαντικό ρόλο στην αναζήτηση ή την ενίσχυση των
απαραίτητων συμμαχιών.
Θεωρώ ότι αυτό μπορεί και πρέπει να γίνει σε αντίθεση με όσα
εισηγούνται όσοι επιμένουν να προτάσσουν τις ποσοτικές πολιτικές ενός
συστήματος που μας οδήγησε στην κρίση των ευρύτερων πολιτικών και
γεωστρατηγικών κριτηρίων που συντελούν στην επιτυχία της εξωτερικής πολιτικής
μιας χώρας.
(
του Γιώργου Δημητρακόπουλου, διεθνολόγου
και πρώην ευρωβουλευτή, από την εφημερίδα "ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ", 19/01/2013)