Τελικά σε αυτή τη χώρα όποιος φωνάζει περισσότερο έχει δίκιο;
Προφανώς, αυτό έχει κατά νου η ΔΕΗ, η οποία μετά το πρόστιμο των 4,4
εκατ. ευρώ από τη ΡΑΕ, επειδή αρνείται να υποβάλει εναλλακτικά τιμολόγια
στους πελάτες της Μέσης Τάσης και δη τη βιομηχανία, αποφάσισε να
προσφύγει στα δικαστήρια για την ακύρωση του συγκεκριμένου προστίμου.
Αυτό λέγεται και διαφορετικά. Η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση.
Δεν
γνωρίζουμε πού θα βασισθεί η ΔΕΗ για να υποστηρίξει τα δίκια της και να
αξιώσει την κατάπτωση του προστίμου. Ένα είναι σίγουρο. Ότι μέσω αυτής
της διαδικασίας θα πετύχει την καθυστέρηση στη συμμόρφωση της, κάτι το
οποίο είναι εξαιρετικά αρνητικό για τις ενδιαφερόμενες βιομηχανίες, που
προσπαθούν εδώ και πολύ καιρό να διαπραγματευθούν με τη ΔΕΗ για τη
διαμόρφωση τιμολογίων ανάλογα με το προφίλ της κατανάλωσης τους. Και δεν
εισακούονται από τη Δημόσια Επιχείρηση. Δείχνει να μην τη νοιάζει αν
αύριο θα υπάρχει βιομηχανική βάση, ικανή να καταναλώνει και κυρίως
δείχνει να μην την νοιάζει το μέλλον των λιγνιτικών μονάδων της. Γιατί
αυτές θα πληγούν άμεσα με τη μείωση της ζήτησης του φορτίου βάσης, αν
κλείνουν η μία μετά την άλλη βιομηχανικές μονάδες, που δεν μπορούν να
«σηκώσουν» πλέον το βαρύ ενεργειακό κόστος.
Πέρα, όμως, από την
ανελαστικότητα που φαίνεται να επιδεικνύει η ΔΕΗ σε μια περίοδο συνεχούς
μείωσης της ζήτησης ηλεκτρικής ενέργειας, υπάρχει και ένα ακόμη θέμα
που προκαλεί εντύπωση. Υποστηρίζει εδώ και έξι μήνες ότι χρειάζεται την
έγκριση της ΡΑΕ για τα εναλλακτικά τιμολόγια στη Μέση τάση, γιατί δεν
μπορεί να πουλήσει κάτω του κόστους της. Όμως, έρχεται ο Ρυθμιστής,
λίγες ημέρες μετά την ανακοίνωση του προστίμου και με επιστολή του προς
ελληνική βιομηχανία (σ.σ. διαθέτουμε και την επιστολή και το όνομα της
εταιρίας, αλλά επιλέγουμε να μην το δημοσιοποιήσουμε) διαψεύδει τη
Δημόσια Επιχείρηση Ηλεκτρισμού. Διαβεβαιώνει τη συγκεκριμένη βιομηχανία
ότι δεν υφίσταται κανένα ρυθμιστικό θέμα ( η υπογράμμιση δική μας) που
να αποτελεί εμπόδιο για τη ΔΕΗ ή και για οποιονδήποτε άλλο
προμηθευτή
ηλεκτρικής ενέργειας, προκειμένου να καταθέσει τιμολογιακή πρόταση, η
οποία να συνάδει στο προφίλ της κατανάλωσης της. Η επιστολή αυτή, για
την ιστορία, στάλθηκε στις 10 Ιουλίου.
Τι διαπιστώσεις μπορεί να
εξάγει κανείς από όλα αυτά; Πρώτον, ότι η ΔΕΗ αρνείται να συμμορφωθεί
με το ισχύον θεσμικό πλαίσιο της αγοράς. Δεύτερον, γράφει στα παλαιότερα
των υποδημάτων της την τύχη της ελληνικής βιομηχανίας. Και τρίτον και
σημαντικότερο, δεν σέβεται το ρόλο και τις αρμοδιότητες του Ρυθμιστή της
αγοράς.
Εύγε. Αν είχε κάποιο δίκιο η ΔΕΗ τώρα το απώλεσε
ολοκληρωτικά με αυτήν την τακτική της, η οποία έχει ως αποτέλεσμα να
βάλλεται από όλους τους παίκτες της αγοράς. Προφανώς, έχει χάσει το
μέτρο δείχνοντας να λειτουργεί μέσα σε ένα απομονωμένο περιβάλλον, χωρίς
να λαμβάνει υπόψη τις συνθήκες της οικονομικής ύφεσης και τις ανάγκες
της αγοράς.
Μήπως θα ήταν προτιμότερο η διοίκηση της ΔΕΗ να
επανεξετάσει την όλη πολιτική της, λαμβάνοντας υπόψη και τις σημερινές
συνθήκες της βαθειάς οικονομικής ύφεσης; Μπορεί πριν από μερικά χρόνια
να είχε την πολυτέλεια να λειτουργεί ως μονοπώλιο της αγοράς, αλλά όταν
κλείνουν η μία μετά την άλλη επιχειρήσεις, ενώ βιομηχανικές μονάδες
μετακομίζουν την παραγωγική βάση τους σε γειτονικές χώρες, έχει τη
δυνατότητα να συμπεριφέρεται κατά το δοκούν; Με ποιους πελάτες θα μείνει
στο τέλος; Με τους προβληματικούς οικιακούς καταναλωτές, που αδυνατούν
να εξοφλήσουν λογαριασμούς;
Θεωρούμε ότι η διοίκηση της ΔΕΗ
διαθέτει και ικανότητα και αντίληψη να ζυγίσει την παρούσα κατάσταση και
να προσαρμοσθεί στις ανάγκες των καιρών. Ας βάλει λίγο νερό στο κρασί
της. Ας απολέσει ένα μέρος των εσόδων της. Είναι προτιμότερο από την
ολοκληρωτική απώλεια τους.