Ι. Μία εικόνα αναδεικνύει χίλιες λέξεις. Η προκείμενη
υπήρξε "νιτσεϊκής" περιωπής. Μόνος επί οχήματος θωρακισμένου διέσχιζε
έρημη την πρωτεύουσα ο κ. Σόϊμπλε. Ούτε το φρικτό χιτλερικό παρελθόν της
Γερμανίας, ούτε η πεντηκονταετής διαίρεσή της, την εμπόδισαν ν' αναδειχθεί
μεταπολεμικά σε πρώτη ευρωπαϊκή οικονομία.
Η εργατικότητα των Γερμανών σε συνδυασμό προς γνήσιο αίσθημα κοινωνικής
πειθαρχίας κατέστησαν την χώρα ακρογωνιαίο λίθο της Ενωμ. Ευρώπης.
ΙΙ. Πολλές εκδοχές ενοποίησης είναι νοητές. Η υφιστάμενη,
εν τούτοις, Οικονομική και Νομισματική Ένωση
E.
M.
U(
Economicand
Monetary
Union) είναι η
συναφθείσα την 10.12.1991 στο
Maastrichtτης Ολλανδίας. Εκεί συμφωνήθηκαν τα
οικονομικά προαπαιτούμενα προς συμμετοχή στην "Ένωση". Κυρίως: ότι το
ετήσιο έλλειμμα (των χωρών) δεν θ' αποκλίνει του 3% του ΑΕΠ τους, ούτε το
δημόσιο χρέος (άθροισμα ελλειμμάτων) θα υπερβαίνει το 60% του ιδίου μεγέθους. Ουδείς
πίεσε ουδένα προς αποδοχή. Άπαντες συναπεδέχθησαν ότι υπό τέτοιους οικονομικούς
όρους, η συγχρόνως, τότε, ιδρυθείσα "Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα"
(Ε.Κ.Τ.) θα εξασφαλίζει σταθερότητα τιμών. Δηλαδή θα διατηρεί απληθώριστο και
έτσι ισχυρό το κοινό νόμισμα (€). Συνακόλουθα δε αυτό θ' αναχαιτίζει τον
εισαγόμενο πληθωρισμό. Άρα (και) θα εξασφαλίζει ευημερία σ' όλη την Ευρωπαϊκή
Ένωση, κυρίως δε στην Ευρωζώνη.
ΙΙΙ. Τα κράτη του Βορρά ανταποκρίθηκαν αρχήθεν με επί
κεφαλής την Γερμανία. Ευημερούν. Ο Νότος υστέρησε. Υποφέρει, ήδη, από τεράστια
ελλείμματα και αντίστοιχα χρέη, που προκαλούν εκτεταμένη ανεργία.
Η Ελλάς τα πάντα υπέγραψε. Ουδέν ετήρησε. Επιδοτήσεις και εξαιρέσεις
(Ολυμπιακή, ΟΑΕ κλπ.) απολαύσαμε παντοειδείς, κατ'εξοχήν ιστορικώς χαμηλά
επιτόκια δια της συμμετοχής μας στο €.
Με το πέρας των επιδοτήσεων εξανεμίσθηκε (και) ο βιοπορισμός μας. Η Ελλάς
πτώχευσε. Αγωνιά να επιβιώσει, αλλά στερείται παραγωγικής βάσης. Το 80% του
ετήσιου αποτελέσματος μας είναι υπηρεσίες. Αυτές, όμως (υπηρεσίες) δεν
τρώγονται. Αυξάνονται οι Έλληνες που πεινούν. Ουδείς τους παρωθεί στην
παραγωγή.
IV
.Πενία τέχνας κατεργάζεται. Έτσι ψιθυρίζουμε κατά
Γερμανίας απαιτήσεις αποζημιώσεων από τις θηριωδίες της Κατοχής. Αλλ' από την
λήξη της (12.10.44) έχουν περάσει 70 χρόνια. Εάν υπήρχε υπόλοιπο καταβολής θα
το είχαν ζητήσει όσοι έκτοτε κυβέρνησαν. Και κυβέρνησαν όλοι. Και οι
κομμουνιστές (1944 και 1989).Άλλωστε εάν οι στρατιωτικές κακοποιήσεις
συνιστούσαν αιτία αποζημίωσης η ευημερία μας θα ήταν ασφαλισμένη. Ενδεικτικώς:το
480 π.Χ. - προ της ναυμαχίας της Σαλαμίνας -ο Ξέρξης πυρπόλησε τας Αθήνας. Κατέστρεψε
(και) την Ακρόπολη της. Την 29.5.1453 ο Μωάμεθ Β' κατέλαβε την Πόλη. Παράλληλα
την Βυζαντινή (μας) Αυτοκρατορία. Ο Φερδινάνδος της Βουλγαρίας, απροκλήτως,
προκάλεσε (το 1913) τον Β' Βαλκανικό Πόλεμο. Ο Μουσολίνι την 28.10.40 επιτέθηκε
κατά της χώρας. Προηγήθηκε του Χίτλερ (6.4.41). Εντεύθεν βαρύτερη η ευθύνη των
Ιταλών κ.ο.κ. Εάν όλες αυτές οι προσβολές ενείχαν ουσία αποζημιωτική, η χώρα -
όλη - θα είχε διασκευασθεί σε Ταμείο είσπραξης αποζημιώσεων. Θα είμασταν
πλουσιώτατοι (!!!).
Είναι, επί τέλους, αναξιοπρεπές να διαπραγματεύεται κανείς τόκο
συνομολόγησης δανείου. Μετά δε ν' αντιτάσσει ότι δεν οφείλει το κεφάλαιο (!!!).
V
. Ο κ. Σόϊμπλε δεν ήλθε να μας δει.Είναι όλων
ηλεκτρονικώς ενήμερος. Ήλθε για να δείξει στους Γερμανούς ψηφοφόρους εικόνα
διευρωπαϊκής υπεροχής. Ώστε εντέχνως να τους πείσει ότι η γερμανική κυριαρχία
εξισορρόπησε (και) την Ελλάδα. Λοιπόν:μας συνεχάρη για όλα (ώστε ν' ακούν οι
Γερμανοί), δεν έδωσε τίποτε (ώστε να μην εξεγερθούν οι Γερμανοί).Συνακόλουθα
υπήρξαν αφελείς οι ερωτήσεις για αποζημιώσεις, κουρέματα κλπ. Οι Γερμανοί
πρέπει να ψηφίσουν με πεποίθηση ότι ξέμπλεξαν με το ελληνικό πρόβλημα. Ότι δεν
θα ξαναπληρώσουν.
VI
. Στα χέρια μας κρατάμε την μοίρα μας. Είμεθα περίπου
το 1 - 1,5% του ευρωπαϊκού ΑΕΠ. Ουδείς θα κατηγορήσει το 99 (έστω 98,5) διότι
τελικά αστόχησε το 1 ή το 1,5.
Αναδημοσίευση από εφημερίδα ΕΣΤΙΑ, 24
Ιουλίου 2013