Για τις νύφες από Ελλάδα, το μήνυμα ήρθε από τη μακρινή Αυστραλία. Οι ντόπιοι έψαχναν Ελληνίδες, να ρίξουν μαζί τα σύνορα. Τα κορίτσια στην αρχή ήταν διστακτικά, αλλά αφού αντάλλαξαν μερικά γράμματα, πήραν το καράβι, και έφυγαν για την άλλη άκρη του κόσμου. Για τις «νύφες» από το ΠΑΣΟΚ, το μήνυμα ήρθε από τη... μακρινή Κουμουνδούρου

Για τις νύφες από Ελλάδα, το μήνυμα ήρθε από τη μακρινή Αυστραλία. Οι ντόπιοι έψαχναν Ελληνίδες, να ρίξουν μαζί τα σύνορα. Τα κορίτσια στην αρχή ήταν διστακτικά, αλλά αφού αντάλλαξαν μερικά γράμματα, πήραν το καράβι, και έφυγαν για την άλλη άκρη του κόσμου.

Για τις «νύφες» από το ΠΑΣΟΚ, το μήνυμα ήρθε από τη... μακρινή Κουμουνδούρου. Ο ΣΥΡΙΖΑ έψαχνε βουλευτές να ρίξουν μαζί την κυβέρνηση. Τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ στην αρχή ήταν διστακτικά, αλλά αφού αντάλλαξαν μερικές φιλοφρονήσεις, πήραν την απόφαση, και έφυγαν για την άλλη άκρη του πολιτικού κόσμου. Μόνο που κάποιες «νύφες» έμειναν πίσω.

Στου λιμανιού το καλντερίμι όσοι δεν ζήσαν, δεν ξέρουν τι περνάει η ταλαίπωρη «νύφη» Λούκα Κατσέλη. Ολο περιμένει το πλοίο, και όλο αυτό την αφήνει πίσω. Μαζί με την Κ. Μπατζελή και τη Μ. Ξενογιαννακοπούλου στέλνουν γράμματα στον ΣΥΡΙΖΑ (η τελευταία κατάφερε να δημοσιεύσει και άρθρο στην «Αυγή»!), αλλά οι... γαμπροί κωφεύουν. Οι τρεις τους προσπάθησαν ακόμα και να περάσουν κολυμπώντας τη θάλασσα της ιδεολογίας, αλλά την κ. Κατσέλη, με το που σταμάτησε να πατώνει, την πήρε στον βυθό το σοσιαλιστικό βαρίδι Γεράσιμος Αρσένης. Βλέπετε, η αλήθεια είναι μία: όπως παλιά οι Αυστραλοί ήθελαν τις νύφες τους παρθένες, έτσι τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ απαιτεί οι δικές του «νύφες» να μην έχουν ψηφίσει μνημόνια. Οπότε, ακόμα και οι κόκκινες Louboutin της Θ. Τζάκρη δύσκολα θα βγουν από τον ωκεανό του σοσιαλισμού για να πατήσουν το μωσαϊκό της Κουμουνδούρου. Γιατί, όπως και να το κάνουμε, οι όψιμες αυτές «νύφες» δεν είναι σαν τα κορίτσια της πρώτης καραβιάς.

Η Σ. Σακοράφα, ας πούμε, από το 2012 άφησε τα πουρνάρια του Μνημονίου και πήγε για το γάμο με τον ΣΥΡΙΖΑ. Και έτσι τώρα δικαιούται να ελπίζει πως θα πει συριζικούς της όρκους στη σεμνή τελετή των δημοτικών εκλογών. Από την άλλη, υπάρχουν και οι... μεγαλοκοπέλες. Οπως ο Γ. Πάντζας, ο οποίος πήρε το πρώτο πλοίο από το «λιμάνι» του, το ΠΑΣΟΚ, το 1993, αλλά χάθηκε στον δρόμο σαν τον Ροβινσώνα Κρούσο, και έτσι πέρασε 14 χρόνια στη βραχονησίδα του ΔΗΚΚΙ τρώγοντας ό,τι είχε μείνει σε δημοτικότητα του Δ. Τσοβόλα. Για καλή του τύχη, κάποτε πέρασε το ρυμουλκό με τις συνιστώσες, και έτσι κάπως ο Γ. Πάντζας έφτασε τελικά στον ΣΥΡΙΖΑ μαζί με τη ΡΟΖΑ και τις άλλες αριστερές «νύφες». Και βρήκε τη θέση του στην ήπειρο που αναδύθηκε από τον σεισμό του δικομματισμού πολύ πιο εύκολα από τις «νύφες» της επόμενης καραβιάς. Στην οποία ήταν ο Π. Κουρουμπλής, που κατέβηκε από τον καταπέλτη αγκαζέ με τον Αλέξη Μητρόπουλο, ο οποίος όμως είχε έρθει από το ΠΑΣΟΚ με φορτωτική. Μετά το εργατολογικό του μονόπρακτο στα κανάλια, και το πέρασμά του από το κονάκι του Γ. Παναγιωτακόπουλου, ο βουλευτής τρύπωσε τελικά στην τσιπρική αυλή, βρεγμένος από τη σοσιαλιστική θάλασσα και κυνηγημένος από τα πιράνχας στο ΣΔΟΕ. Και ίσως γι’ αυτό, σε αντίθεση με τον Π. Κουρουμπλή, που του κάνουν προξενιά ων ουκ έστιν αρθμός, ο κ. Μητρόπουλος όλο με τις πασοκικές «νύφες» που έμειναν στο ράφι κάνει παρέα: με τον Αντ. Κοτσακά, που αμυδρά θυμάται πώς τον χώρισε η ζωή από τον Ακη Τσοχατζόπουλο, και με τον Δημήτρη Τσουκαλά, που από την ΠΑΣΚΕ τού έμεινε συνδικαλιστικό κουσούρι, ίδιο με αυτό που κουβάλησε στη νέα ήπειρο και ο Ν. Φωτόπουλος της ΔΕΗ, και ο Θ. Μπαλασόπουλος της ΠΟΕ ΟΤΑ. Αλλά, καθώς οι ιθαγενείς του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχουν αντισώματα στον συνδικαλισμό, δεν αποκλείεται να πάθουν ό,τι οι Αζτέκοι, όταν τους κόλλησαν ευλογιά οι κονκισταδόρες...

Καθώς, όμως, κάθε περίπτωση είναι διαφορετική, στον ΣΥΡΙΖΑ κατέληξε και η ναζιάρα πασοκική «νύφη» από την Κρήτη. Με το πλοίο της γραμμής, αντί για Σύρο - Τήνο - Μύκονο, ταξίδεψε ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ - ΣΥΡΙΖΑ, και κατέβηκε σε όλα τα λιμάνια, σαν τις Σουηδέζες το καλοκαίρι. Η πολύφερνη αυτή «νύφη» που φιγουράρει στα ψηφοδέλτια ως «Μιχελογιαννάκης Ιωάννης», είναι για τις εναπομείνασες πασοκιάδες ό,τι η γοργόνα στην πλώρη για τους ναυτικούς. Εξαιτίας της, μπορεί ακόμα και ο ακραιφνής παπανδρεϊκός Γ. Πανάρετος να στέλνει στον ΣΥΡΙΖΑ τιτιβίσματα που κι ένας δόκιμος ασυρματιστής θα καταλάβαινε πως σημαίνουν «SOS». Γιατί όπως φαίνεται, ο πολιτικός έρως είναι και αυτός τυφλός. Οπότε όλα μπορούν να συμβούν...

(από την εφημερίδα "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 23/11/2013)