Ας ξεχάσουμε τις
ιδιωτικοποιήσεις στον ενεργειακό τομέα. Στο επόμενο διάστημα και ως τις εκλογές
του Μαΐου για την Ευρωβουλή και τους νέους δημοτικούς άρχοντες δεν πρόκειται να
κουνηθεί φύλλο στο πεδίο αυτό. Και ό,τι επιχειρηθεί θα γίνει για τα μάτια της
τρόικας και μόνον.
Η εξήγηση απλή. Η εκλογική
πελατεία της συγκυβέρνησης και δη του ΠΑΣΟΚ έχει βάλει ήδη βέτο στην
αποκρατικοποίηση εταιριών, όπως η ΔΕΗ και ο ΑΔΜΗΕ. Ποιος, λοιπόν, κομματικός
σχηματισμός θα ήθελε να κοντράρει τους ψηφοφόρους του ενόψει των διπλών
εκλογικών αναμετρήσεων, που, όπως όλοι ομολογούν, αναμένεται να λειτουργήσουν
ως βαρόμετρο για τη δημοτικότητα και την τύχη της σημερινής κυβέρνησης; Ας
είμαστε ειλικρινείς. Κανείς. Θα αξιολογηθούν, συνεπώς, τα αποτελέσματα των
διπλών κάλπεων και αναλόγως θα πορευθούμε από κει και πέρα. Πράγμα που σημαίνει
με απλά λόγια, ότι οι ιδιωτικοποιήσεις στην ενέργεια οδεύουν προς τις γνωστές
καλένδες.
Ένα χρόνο πριν από την ίδια
στήλη γράφαμε για την ανάγκη να υπάρξει στρατηγική στο θέμα των
ιδιωτικοποιήσεων, ενόψει της πώλησης ΔΕΠΑ και ΔΕΣΦΑ. Στρατηγική που να
εμπεριέχει τα κρίσιμα στοιχεία του σχεδιασμού, της εκτίμησης κόστους-οφέλους,
τους επιδιωκόμενους στόχους, τον περιορισμό αστάθμητων παραγόντων και τις
μακροπρόθεσμες συνέπειες. Υπογραμμίζαμε επίσης ότι οι ιδιωτικοποιήσεις έχουν
άρωμα πολιτικής και οικονομίας.
Δεν μας αρέσει να λέμε,
δικαιωθήκαμε. Θα προτιμούσαμε να συμβεί ακριβώς το αντίθετο. Στην περίπτωση της
ΔΕΠΑ η παντελής έλλειψη στρατηγικής ανέδειξε περίτρανα την επίδραση της
πολιτικής, με συνέπεια το ναυάγιο της συγκεκριμένης ιδιωτικοποίησης. Στην
περίπτωση του ΔΕΣΦΑ επικράτησε και πάλι η πολιτική, έξωθεν, με τα αποτελέσματα
της στρατηγικής να μην είναι εμφανή, τουλάχιστον ακόμη. Και μιλάμε κυρίως για
τις μακροπρόθεσμες συνέπειες που θα έχει η ιδιωτικοποίηση του Διαχειριστή των
δικτύων φυσικού αερίου, όταν και οπότε πάρει το πράσινο φως από τις Βρυξέλλες.
Τα ίδια ακριβώς προβλήματα
αναφύονται και στις επόμενες ιδιωτικοποιήσεις, με πρώτη του ΑΔΜΗΕ, για να ακολουθήσει
της ΔΕΗ. Αυτή τη φορά κάναμε μια πρόοδο. Από την πολιτική περάσαμε στην
μικροπολιτική. Για στρατηγική ούτε λόγος. Με άλλα λόγια, τίποτε δεν μάθαμε και
τίποτε δεν διδαχθήκαμε από την πρόσφατη εμπειρία μας. Από τη στιγμή που έγινε
αποδεκτό να διατηρηθούν τα προνόμια των εργαζομένων της ΔΕΗ στην περιουσία της,
μέσω των ασφαλιστικών εισφορών τους, είναι εύλογο ότι όχι μόνον η
ιδιωτικοποίηση του ΑΔΜΗΕ, αλλά και αυτή της ΔΕΗ δεν θα μπορέσουν να
ολοκληρωθούν. Ας όψονται οι βουλευτές της συμπολίτευσης, αλλά και υποψήφιοι
δημοτικοί άρχοντες στα κάστρα της ΔΕΗ, στη Δυτική Μακεδονία. Οι πιέσεις τους
πιάνουν τόπο.
Και καταλήγουμε στον ίδιο
παρονομαστή πάλι. Οι ιδιωτικοποιήσεις του ενεργειακού τομέα προσφέρονται για
ασκήσεις επί χάρτου, για να κλείνουμε το στόμα της τρόικας και δη της Κομισιόν.
Επί της ουσίας σε αυτό τον τομέα δεν πρόκειται να γίνει τίποτε στους επόμενους
μήνες, παρά τις αντίθετες εκφρασμένες προθέσεις, που καταλήγουν για το θεαθήναι. Δεν γνωρίζουμε αν ήδη αυτό
έχει γίνει αντιληπτό στους δανειστές μας. Έχουν όμως σημασία οι πρόσφατες
δηλώσεις του προέδρου του
Eurogroup
Γιερούν
Ντάισελμπλουμ, ο οποίος ξεκαθάρισε ρητά ότι οι αποφάσεις για νέο πρόγραμμα για
την Ελλάδα θα έρθει προς συζήτηση τον ερχόμενο Σεπτέμβριο, μετά τις εκλογές. Ας
δούμε, δηλαδή, με ποιόν θα μιλάμε και αποφασίζουμε στη συνέχεια. Ως τότε
μπορούμε να ακκιζόμαστε με πρωτογενή πλεονάσματα και άλλα συναφή ανέκδοτα.