Σε πλήρεις προεκλογικούς ρυθμούς μπήκε ξαφνικά η κυβέρνηση
σε ότι αφορά τα ενεργειακά, αν κρίνουμε από το περιεχόμενο και το ύφος των
ανακοινώσεων για το ρωσικό αέριο και για τους υδρογονάνθρακες.
Η συμφωνία της ΔΕΠΑ με την
Gazprom αναμφίβολα αποτελεί σημαντική
κατάκτηση για την ελληνική πλευρά, στα πρότυπα των όσων έχουν συμβεί ήδη από
πέρυσι και στην υπόλοιπη Ευρώπη, όπου οι εταιρείες φυσικού αερίου κατάφεραν με
το καλό ή με το κακό (διαιτησία) να αποσπάσουν εκπτώσεις από τον ρωσικό γίγαντα.
Βεβαίως, δεν θα μάθουμε ποτέ ποια τιμή θα μπορούσε να εξασφαλίσει η ΔΕΠΑ από
τους Ρώσους εάν πήγαινε σε διαιτησία, αλλά και πάλι, τα 394 δολάρια είναι μια
καλή τιμή δεδομένων των ισορροπιών, την οποία και θα χρησιμοποιήσει κατά κόρον
η κυβέρνηση στην προεκλογική περίοδο για να προβάλει το έργο της.
Σε αυτό το μήκος κύματος, η ανακοίνωση του ΥΠΕΚΑ, αλλά και
του υπουργού, κ. Γιάννη Μανιάτη, δεν παρέλειψε να δώσει έμφαση στον ρόλο που
έπαιξε ο ίδιος ο πρωθυπουργός, Αντώνης Σαμαράς, στις διαπραγματεύσεις με τη
Ρωσία για το φυσικό αέριο. Αντίστοιχα, τονίζεται η σημασία της συμφωνίας για
όλους τους καταναλωτές, μεγάλους και μικρούς σε μια περίοδο δύσκολη οικονομικά.
Με τον τρόπο αυτό, η κυβέρνηση στέλνει το μήνυμα αφενός στις ελληνικές
βιομηχανίες ότι έκανε ήδη το πρώτο βήμα για μείωση του ενεργειακού τους
κόστους, αλλά και στους απλούς πολίτες ότι στο εξής το αέριο θα αποτελεί μια
πιο συμφέρουσα λύση στη θέρμανση.
«Οι προσπάθειες της χώρας μας για την εξυγίανση του
ενεργειακού τομέα ως προαπαιτούμενο για την υγιή οικονομική ανάπτυξη αποδίδουν
καρπούς. Οι καρποί αυτοί έχουν μόλις αρχίσει να φαίνονται», υπόσχεται η
ανακοίνωση του ΥΠΕΚΑ για την συμφωνία με την
Gazprom.
Μέχρι εδώ όλα καλά και αναμενόμενα, διότι οι θριαμβολογίες
της κυβέρνησης είχαν κάποια βάση στην περίπτωση του φυσικού αερίου. Αυτό όμως
που προκάλεσε την κοινή γνώμη ήταν η δήλωση του πρωθυπουργού για έσοδα 150 δις.
από τους υδρογονάνθρακες σε βάθος 25-30 ετών. Ο πρωθυπουργός έχει ξανακάνει
αντίστοιχες δηλώσεις που περιέχουν τεράστια νούμερα, τα οποία μπορεί να
εντυπωσιάζουν τους αδαείς, αλλά σε καμία περίπτωση δεν πείθουν τους
γνωρίζοντες. Αν διαιρέσουμε τα 150 δις. με τα 30 έτη, προκύπτει ένα έσοδο 5
δις. ευρώ το χρόνο από τους υδρογονάνθρακες στις δεκαετίες μετά το 2020. Ο
αριθμός αυτός θα απαιτούσε πολλές επιτυχημένες γεωτρήσεις και μια παραγωγή εκατοντάδων
χιλιάδων βαρελιών πετρελαίου ανά ημέρα για να γίνει πραγματικότητα.
Αν και είμαστε διατεθειμένοι να δεχτούμε μερικές
προεκλογικές υπερβολές, το να εκστομίζονται αυτοί οι αριθμοί ενώ το πρόγραμμα
ερευνών υδρογονανθράκων βρίσκεται κυριολεκτικά σε μηδενική θέση δίχως να έχει
υπογραφεί ούτε μια συμφωνία για παραχωρήσεις (και άρα για ουσιαστικές έρευνες) είναι
μάλλον ανώριμο και αδόκιμο. Ευχόμαστε, πάντως, ο όποιος πρωθυπουργός της
Ελλάδας το 2020 να είναι σε θέση να τις κάνει με βάσει πραγματικά στοιχεία και
με βάση τα ευρήματα που θα έχουμε από τα τρυπάνια μέχρι τότε.