του Β.Α. Κόκκινου
Κατά τον Δημόκριτο το να επαινεί κανείς τα καλά έργα είναι ορθό. Το να επαινεί όμως τα κακά δεν είναι ίδιον καλού ανθρώπου. Αν και διπλασιάσθηκε η τιμή του πετρελαίου, που επιφέρει αναπότρεπτες αλυσιδωτές ανατιμήσεις, η Κυβέρνηση κατόρθωσε να συγκρατήσει τις τιμές σε λογικά επίπεδα. Αυτό πρέπει να της αναγνωρισθεί. Οπως πρέπει να συνεκτιμηθεί και η δυσκολία του επιτεύγματος τούτου. Εν όψει μάλιστα της κακής συνηθείας πολλών επαγγελματιών τουριστικών περιοχών, να αυξάνουν τις τιμές και τα κέρδη τους, ώστε κατά τους μήνες του θέρους να αποκομίζουν όσα χρήματα είναι αναγκαία, για τη διαβίωσή τους κατά τους υπόλοιπους του έτους.
Στη φορολογική πολιτική όμως η Κυβέρνηση δεν είχε την αυτή επιτυχία. Αρκείται στην πεπατημένη της ληστρικής φορολογήσεως των ιδιοκτητών ακινήτων και των μισθοσυντηρήτων. Αν συγκρίνει κανείς τη φορολογική επιβάρυνση των δύο αυτών κατηγοριών φορολογουμένων, με αυτή ωρισμένων ελευθέρων επαγγελματιών και επιχειρηματιών, θα αντιληφθεί το μέγεθος της φορολογικής ανισότητος και αδικίας σε βάρος των πρώτων. Αλλά η υπερφορολόγηση των ακινήτων και των φανερών εισοδημάτων είναι εύκολη. Δεν απαιτεί γνώσεις οικονομολόγου ούτε περγαμηνές. Μόνο σκληρότητα και αναισχυντία. Η δίκαιη και ισόνομη φορολόγηση των πολιτών είναι δύσκολη και έως τώρα δεν την είδαμε. Ούτε το παράδειγμα της Κύπρου δεν ακολουθήσαμε για την αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής και την προσέλκυση ξένων επενδυτών.
Τα καρκινώματα της γραφειοκρατίας και της διαφθοράς σε πολλές δημόσιες υπηρεσίες δεν εξέλιπαν. Η πρώτη δεν αντιμετωπίζεται με εγκυκλίους και η δευτέρα δεν εξαλείφεται με ημίμετρα. Απαιτούνται θεσμικά μέτρα και περί αυτών δεν γίνεται καν λόγος. Με τη μελετώμενη τροποποίηση του Κώδικα Δημοσίων Υπαλλήλων είναι καιρός πλέον να θεσπισθεί και η ατομική ευθύνη των υπαλλήλων προς αποζημίωση των αδικουμένων πολιτών, η έλλειψη της οποίας παράγει και προάγει την αδράνεια, την ανευθυνότητα και την αυθαιρεσία. Ενώ για τους Δικαστές έχει θεσπισθεί η αγωγή κακοδικίας (άρθρ. 99 του Συντάγματος), αντιθέτως για τους δημοσίους υπαλλήλους δεν υφίσταται ανάλογος θεσμός. Χάριν της ισονομίας δικαστών και λοιπών δημοσίων υπαλλήλων, αλλά και για τη διασφάλιση της εύρυθμης λειτουργίας των δημοσίων υπηρεσιών και της εξυπηρετήσεως των πολιτών, πρέπει να γίνει και η σχετική αυτή νομοθετική ρύθμιση.
Η χαρά είναι θυγατέρα της εργασίας. Κατά τον Σοφοκλή χωρίς κόπους κανένας δεν μπορεί να ευτυχήσει. Οι σημερινοί νέοι της Ελλάδος, στην πλειοψηφία τους, το αγνοούν. Η φυγοπονία είναι προϊόν της αφθονίας των αγαθών, των αυτοκινήτων και των χωρίς φειδώ γονικών χρηματικών παροχών. Πολλοί νέοι των επαρχιών, σε ώρα που θα έπρεπε να εργάζονται στα κτήματά τους, περιφέρονται ασκόπως με τα αυτοκίνητα, τα οποία χάρισαν στους γονείς τους οι επιδοτήσεις. Στη συνέχεια καταλήγουν στα καφενεία και τα ουζοπωλεία. Σε τόπους που έσφυζε η εργατικότητα, ευημερούν σήμερα η νωχέλεια και η απραξία. Αλλά για τη ζωή και τη συμπεριφορά των νέων μας στις επαρχίες δεν πταίουν μόνο η Πολιτεία και οι γονείς. Μεγίστη ευθύνη έχουν οι καθηγητές και οι διδάσκαλοι.
Επαυσαν να φυτεύουν στις ψυχές των νέων ιδανικά και αξίες όπως οι συνάδελφοί τους παλαιοτέρων εποχών. Οι περισσότεροι σήμερα επηρεασμένοι από τη μαρξιστική ιδεολογία τους, απεχθάνονται τις αξίες, τις παραδόσεις των Ελλήνων και την Ιστορία τους. Στο όνομα της ανεξιθρησκίας δεν οδηγούν τους μαθητές σχεδόν ποτέ στην Εκκλησία. Περιφρονούν δε τα ιδανικά με οποία επιβίωσε ως σήμερα η ελληνική φυλή και ευνοούν τον αριβισμό.
Αν ο κ. Καραμανλής κατορθώσει να ανακόψει την παρακμιακή αυτή πορεία των τοπικών ελληνικών κοινωνιών, δημιουργώντας ευγενή ιδανικά στους νέους μας και παραλλήλως ενεργοποιήσει την παραγωγική διαδικασία, ώστε να μειωθεί το υπερτροφικό έλλειμμα του εμπορικού μας ισοζυγίου, τότε και μόνο μπορεί να ελπίζει, πως θα περάσει στην Ιστορία ως μεταρρυθμιστής!
Εστία 12/08/2005