της Αλεξάνδρας Στεφανοπούλου
Νέος άνεμος φαίνεται, ότι θα πνεύση στα τηλεοπτικά κανάλια μας τον χειμώνα στον τομέα των σήριαλ. Μέχρι τώρα εκτός από τις ελληνικές σειρές, η ποιότητα των περισσοτέρων δεν είναι και η καλύτερη, κάναμε εισαγωγή ξένων προϊόντων κυρίως από την Αμερικάνικη παραγωγή. Η πλοκή των εν λόγω σειρών ακολουθούσε μια πάγια συνταγή, όπου πρωταγωνιστές και πρωταγωνίστριες έχουν προικισθή από την φύση με καρδιές αγκινάρες, που τους επιτρέπουν, να ερωτεύονται ανά δίμηνο και όπου βλέπουμε την Άσλεϋ να παντρεύεται διαδοχικά τον πατέρα της Βικτώριας, να τον χωρίζη και να παντρεύεται στην συνέχεια τον σύζυγο της Βικτώριας, από τον οποίο χωρίζει και μετά από μερικά επεισόδια τα ξαναφτιάχνει με τον πατέρα της Βικτώριας, αλλά διαλύει τον δεσμό αυτό και ετοιμάζεται να παντρευθή τον πρώην σύζυγο της αδελφής της και τέως εραστή της μητέρας της Βικτώριας, ενώ εν τω μεταξύ ο πατέρας της Βικτώριας, που δεν μένει άπρακτος, έχει έλθει εις γάμου κοινωνίαν με όλες τις γυναίκες που παίζουν στο σήριαλ! Εδώ παίρνουμε βαθιά αναπνοή!
Τώρα, λοιπόν, φαίνεται, ότι οι αμερικάνικες εισαγωγές θα έλθουν σε δεύτερη μοίρα και αυτές που θα πρωτοστατήσουν στα χειμωνιάτικα προγράμματα, θα είναι οι Τούρκικες! Βέβαια είχαμε ήδη στραφή προς ιστορίες Ελληνικής παραγωγής, όπου παρακολουθούσαμε έρωτες μεταξύ Ορθοδόξων Χριστιανών συμπατριωτών μας με Μουσουλμάνες νέες εκ Τουρκίας, αλλά το ενδιαφέρον προς παρόμοιες πλοκές έγινε εντονότερο μετά την επιτυχία, που σημείωσε η προβολή ενός Τούρκικου σήριαλ κατά τους καλοκαιρινούς μήνες.
Αφού αυτό το είδος του θεάματος αρέσει στο Ελληνικό κοινό, τα τηλεοπτικά μας δίκτυα σκέφθηκαν, ότι συμφέρει να αγοράσουν και άλλες σειρές από τους Τούρκους παραγωγούς και έσπευσαν, να τροφοδοτηθούν με ανάλογες ιστορίες, που παρουσιάζουν τα ήθη, τα έθιμα, την κουζίνα, τους καημούς και τα ντέρτια των Τούρκων, που ζουν στα βάθη της Ανατολίας. Δεν υποστηρίζει βέβαια κανείς, ότι η προβολή των Αμερικάνικων σήριαλ προσέφερε στον τηλεθεατή κάποια εικόνα ιδανικής κοινωνίας, αλλά τέλος πάντων η νοοτροπία και ο τρόπος ζωής των πρωταγωνιστών πλησίαζαν περισσότερο στην δική μας παράδοση. Τώρα όμως, με την εισβολή των Τούρκων στην τηλεόρασή μας, θα έχουμε επιρροή ανατολίτικων προτύπων και σαν μιμητικά όντα που είμαστε, θα αντιγράψουμε ήθη και τρόπους συμπεριφοράς και σκέψεως, που θα μας έλθουν από τα βάθη της Ασίας.
Ετοιμαζόμαστε, λοιπόν, να απολαύσουμε μια Ελληνική τηλεόραση α λα Τούρκα με σουτζουκάκια, με κεμπάμπ, με μπακλαβά και με ροσόλια!
Εφ όσον δεν σημειώσουν επιτυχία οι Τούρκικες παραγωγές, είναι πιθανόν, να στραφούμε και σε άλλες σειρές ανατολικής προελεύσεως και να συμπεριληφθούν στα τηλεοπτικά προγράμματά μας προϊόντα των Αραβικών χωρών, από αυτά που κάνουν θραύση με τους αμανέδες, τα χαρέμια και τους χορούς της κοιλιάς στο Ντουμπάϊ, την Αίγυπτο και το Κατάρ. Θα προχωρούμε δε όλο και βαθύτερα προς την Ανατολή και θα φθάσουμε, να αγοράζουμε σειρές από την Ινδία και το Πακιστάν!
Βέβαια καλό είναι να μαθαίνουμε, πώς ζουν και πως σκέπτονται οι άνθρωποι σε άλλες χώρες με διαφορετική πολιτιστική παράδοση από την δική μας, αλλά με τις προβολές αυτές αναβαθμίζεται η τηλεόρασίς μας;
από την Εστία 25/08/2005