Της Αλεξάνδρας Στεφανοπούλου
Καθόμαστε τώρα με σταυρωμένα τα χέρια και παρακολουθούμε την τιμή του πετρελαίου που πετάει, πετάει όλο και ψηλότερα. Το μόνο που κάνουμε, είναι να απευθύνουμε δεήσεις προς τον τυφώνα Κατρίνα, να μας λυπηθή, να μην πειράξη τις εξέδρες των πετρελαιοπηγών του Κόλπου του Μεξικού, να μην ξηλώσει τις δεξαμενές των διυλιστηρίων του μαύρου χρυσού και να μην σπαταλήση το πολύτιμο υγρό χύνοντάς το στα νερά του Μισσισσιππή.
Το πρόβλημά μας είναι, ότι μπορεί μεν να φυσούν με ταχύτητες διακοσίων χιλιομέτρων οι διάφορες Κατρίνες στο Μεξικό ή αλλαχού, μπορεί να μην κινδυνεύουν να πλημμυρίσουν οι πόλεις στην Ελλάδα -πλην των περιπτώσεων που οφείλονται στις βουλωμένες αποχετεύσεις- μπορεί να μην αρπάζουν οι άνεμοι τις στέγες των σπιτιών μας, οι κυκλώνες και οι τυφώνες όμως δημιουργούν καταστρεπτικά τσουνάμια στην οικονομία μας! Απογειώνουν τις τιμές των αγαθών και των καυσίμων και αδειάζουν δραματικά την τσέπη μας.
Είδαμε μέσα σε έναν χρόνο την τιμή του πετρελαίου σχεδόν να διπλασιάζεται και έχουμε μείνει με το στόμα ανοικτό περιμένοντας μάλιστα να δούμε το βαρέλι, να ανεβαίνη ακόμη και στα 100 δολλάρια! Αρκεί να εκνευρισθή και πάλι ο Αίολος και να φυσήξη σε κάποια θάλασσα του Δυτικού ημισφαιρίου, ή να πετάξουν κανένα αναμμένο σπίρτο τίποτα τρομοκράτες υποκαταστήματος της Αλ Κάιντα στις πετρελαιοπηγές της Σαουδικής Αραβίας και του Κουβέιτ και να καή μαζί με τις πετρελαιοπηγές και η δική μας γούνα!
Τώρα θα πή κανείς και τι να κάνουμε, αφού πετρέλαιο δεν "φύεται" στην δική μας χώρα και αφού εξαρτώμεθα από τις εισαγωγές του πολύτιμου υγρού, για να κινηθούμε και να επιβιώσουμε. Και ναι μεν ο καλός Θεός πήγε και έριξε το πετρέλαιο στις άμμους της Αραβίας και στις θάλασσες της Αμερικής, αλλά δεν μας άφησε παραπονεμένους. Μάς χάρισε ήλιο και ανέμους, που αν είχαμε σκεφθή, να εκμεταλλευθούμε από καιρό, δεν θα ήταν τόσο ισχυρά τα πλήγματα στην οικονομία μας από την αύξηση της τιμής του μαύρου χρυσού.
Δυστυχώς στην χώρα μας δεν έχουμε σοβαρή ενεργειακή πολιτική. Μόνον αποσπασματικά μέτρα λαμβάνονται και εφαρμόζονται. Σωστή είναι η απόφασις, να χρησιμοποιούμε το αέριο, αλλά πως να το χρησιμοποιήσουμε, όταν το δίκτυο της μεταφοράς του βρίσκεται ακόμη στα σπάργανα; Σε μερικά νησιά επίσης λειτουργούν εγκαταστάσεις παραγωγής ενεργείας, που βασίζεται στην εκμετάλλευση της ηλιοφάνειας και των ανέμων, αλλά και σε αυτήν την περίπτωση τα δίκτυα είναι περιορισμένα. Πόσο καλύτερα θα ήταν τα πράγματα για την ζωή μας, αν είχαμε πολλαπλασιάσει αυτές τις πηγές ενέργειας;
Μια πολύ απλή μέθοδος, για να μειωθή η κατανάλωσις του ηλεκτρικού ρεύματος στα σπίτια, θα ήταν εξ άλλου, να επιβληθή τουλάχιστον σε κάθε νεόκτιστη πολυκατοικία, να εξοπλισθή με ηλιακούς θερμοσίφωνες. Βλέπω καινούργιες πολυκατοικίες, που στις ταράτσες τους μόνο κεραίες και πιάτα τηλεοράσεως έχουν στηθή, που μόνον στην κατανάλωση ρεύματος συμβάλλουν φυσικά. Είναι μερικά πράγματα τόσο απλά και όμως δεν τα σκεπτόμαστε...
(Από την Εστία, 1/9/05)