Το μέλλον
για την ενίσχυση της ζήτησης φυσικού αερίου είναι οι οδικές μεταφορές, καθώς η
χρήση του στο συγκεκριμένο τομέα «κουμπώνει» με τους στόχους της Ε.Ε. για τη
μείωση των εκπομπών ρύπων.
Η διαπίστωση αυτή προέρχεται από τη
μελέτη που έκανε η
Kantor
για
λογαριασμό του
ACER, τα
συμπεράσματα της οποίας θα χρησιμοποιηθούν από τον Οργανισμό Συνεργασίας των
Ρυθμιστικών Αρχών Ενέργειας της Ευρώπης για την επικαιροποίηση του πλαισίου που
σχετίζεται με την ενιαία αγορά φυσικού αερίου (
gas
target
model). Η εκπόνηση της υπαγορεύθηκε από το γεγονός ότι κατά την τελευταία
δεκαετία και πλέον σημειώθηκαν σημαντικές τεχνολογικές ανακαλύψεις στον τομέα
του φυσικού αερίου, που δημιούργησαν καινούριες αγορές για το φυσικό αέριο,
ανανέωσαν τη σημασία της προμήθειας, ανέδειξαν νέες μεθόδους αποθήκευσης, καθώς
και νέους τρόπους σύνδεσης των αγορών ηλεκτρισμού και φυσικού αερίου
Στη μελέτη, που υπογράφουν οι κ.κ.
Ευάγγελος Πένγκλης, Φώτης Θωμαϊδης, Δαυίδ Μωυσής, Γιώργος Κουτζούκος και
Δημήτρης Στεφάνου, μαζί με την κ. Έλλη Καστρινάκη, επισημαίνεται ότι η ανάπτυξη
νέων χρήσεων για το φυσικό αέριο ως το 2025 στην Ε.Ε. θα εξαρτηθεί όχι τόσο από
το ρυθμιστικό πλαίσιο, αλλά από τις προσδοκίες της αγοράς, σχετικά με τις
τιμές, τη φορολόγηση, τις υποδομές, τη διαθεσιμότητα και την ισχυρή δέσμευση
της βιομηχανίας.
Η χρήση του φυσικού αερίου στις οδικές
μεταφορές εκτιμάται ότι θα έχει ισχυρή επίπτωση σε μεσοπρόθεσμο ορίζοντα. Ωστόσο,
το τελικό φορολογικό καθεστώς του φυσικού αερίου, σε σύγκριση με άλλα καύσιμα,
και η διαθεσιμότητα των υποδομών, χαρακτηρίζονται ζωτικής σημασίας για την
επέκταση της χρήσης αυτής. Ορισμένες ρυθμιστικές πτυχές, όπως, το καθεστώς πρόσβασης
σε πρατήρια πώλησης φυσικού αερίου (
LNG ή
CNG) για
μεταφορές υποδεικνύεται να αντιμετωπιστούν με προσοχή, για να μην υπάρξει
αντίκτυπος στον ανταγωνισμό.
Η χρήση
LNG στις
θαλάσσιες μεταφορές συνιστά μία άλλη υποσχόμενη επιλογή, η οποία, όμως, θα
εξαρτηθεί, όπως επισημαίνεται, από το κόστος για τη μετασκευή των πλοίων και από τη διαθεσιμότητα επαρκών υποδομών, για να διευκολύνεται ο
ανεφοδιασμός των πλοίων. Αυτή ειδικά η τελευταία πτυχή είναι το πεδίο όπου οι
ρυθμιστικές παρεμβάσεις θα έχουν να παίξουν ένα σημαντικό ρόλο, λέει η μελέτη.
Εξάλλου, η παραγωγή και η αποθήκευση
φυσικού αερίου με μη συμβατικά μέσα είναι επί του παρόντος σε πιλοτική φάση
ανάπτυξης. Μείζων εμπορική ανάπτυξη αναμένεται σε μεσοπρόθεσμο ορίζοντα. Τα
κυριότερα εμπόδια που εντοπίζονται είναι σε τεχνολογικό και οικονομικό επίπεδο.
Το κανονιστικό πλαίσιο για την εισαγωγή της χρήσης του φυσικού αερίου, είτε ως
υδρογόνο είτε ως συνθετικό μεθάνιο στο δίκτυο, οι κανόνες σύνδεσης του με το
ηλεκτρικό σύστημα και περισσότερες διευκρινίσεις για το επιχειρησιακό καθεστώς
των εγκαταστάσεων χρειάζεται να αποσαφηνιστούν από τις ρυθμιστικές αρχές.
Οι παραδόσεις φυσικού αερίου στους
καταναλωτές όχι με τον παραδοσιακό τρόπο, δηλαδή, μέσω αγωγών, μπορούν να
δημιουργήσουν νέες ευκαιρίες στην αγορά και να ενισχύσουν την ασφάλεια του
εφοδιασμού σε απομακρυσμένες περιοχές. Η αδειοδότηση και οι κανόνες για ένα
δίκαιο και ανταγωνιστικό πλαίσιο τόσο μεταξύ των εικονικών προμηθειών, όσο και
μεταξύ του δικτύου και των εικονικών προμηθειών, θεωρούνται οι πιο κρίσιμες
πτυχές που χρειάζονται ρύθμιση.
Όλη η μελέτη στο παρακάτω
link:
Regulatory implications of new developments in the gas supply chain