Η συμφωνία που υπέγραψαν η Ελλάδα και η Ιταλία την περασμένη βδομάδα για την κατασκευή υποθαλάσσιου αγωγού φυσικού αερίου, που θα συνδέει τις δύο χώρες, αποτελεί απόδειξη ότι η ευρωπαϊκή αγορά ενέργειας περνάει σε νέα εποχή. Ανοίγει έτσι ένα νέο οικονομικό κεφάλαιο στα ενεργειακά πράγματα.
Απώτερος στόχος του έργου είναι προφανώς, να συμβάλλει στη διασφάλιση ενεργειακής επάρκειας της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ο αγωγός αυτός δεν είναι βέβαια ο μοναδικός, που θα τροφοδοτήσει τη Δυτική Ευρώπη με φυσικό αέριο, που προέρχεται από τη Ρωσία.
Αποτελεί ωστόσο μια σημαντικότατη επιπλέον οδό μεταφοράς του καυσίμου αυτού προς τους καταναλωτές στις χώρες μέλη της Ε.Ε. και η Ελλάδα βρίσκεται ακριβώς στο μέσο της διαδρομής του. Να λοιπόν που τα... μεγάλα λόγια για το ρόλο της χώρας μας ως ενεργειακής γέφυρας στην ευρύτερη περιοχή, δεν ήταν χωρίς περιεχόμενο. Η συγκεκριμένη διασύνδεση, ενώνει την Ελλάδα, αλλά και την Τουρκία με το Ευρωπαϊκό Διασυνδεδεμένο Σύστημα Φυσικού Αερίου.
Στην ανακοίνωση που εξέδωσαν οι δύο υπουργοί, ο Δημήτρης Σιούφας και ο Κλαούντιο Σκαγιόλα, τονίζεται εκτός των άλλων, ότι συμφωνούν να συνεχίσουν το διάλογο για τα θέματα της ενέργειας, σε συσχετισμό με την ευρύτερη περιοχή.
Και εδώ εντάσσεται και το έργο της διασύνδεσης των ηλεκτρικών δικτύων των δύο χωρών. Ωστόσο η οικονομία του έργου αυτού δεν φαίνεται να υπόσχεται τόσο πολλά, όσο το φυσικό αέριο.
Διότι όπως και να το κάνουμε η χρήση είναι εκείνη που καθιστά οικονομικά βιώσιμη την κατασκευή ενός τέτοιου αγωγού και στην περίπτωση του ηλεκτρικού ρεύματος, δεν φαίνεται να υπάρχει αντίστοιχη ζήτηση για μεταφορά ενέργειας στην Ιταλία από την Ελλάδα.
Σε κάθε περίπτωση πάντως το φυσικό αέριο, φαίνεται ότι είναι ο συνδετικός κρίκος της Ευρωπαϊκής Ένωσης με τη Ρωσία. Υπάρχουν εκτιμήσεις ότι σε μερικά χρόνια η Ε.Ε. θα εισάγει από τη τελευταία αυτή χώρα, το 70% των αναγκών της σε φυσικό αέριο.
Η εξέλιξη αυτή όμως θα δημιουργήσει και κάποιου είδους εξάρτηση, που όμως μακροπρόθεσμα θα δεσμεύει και τις δύο πλευρές. Δεν χωράει λοιπόν αμφιβολία ότι το φυσικό αέριο, έχει λαμπρό μέλλον στην Ευρώπη. Ας μην ξεχνάμε ότι και το Ρωσικό πετρέλαιο βρίσκεται στην «καρδιά» των σχέσεων μεταξύ των δύο πλευρών.
(Ναυτεμπορική, 8/11/05)