Του Κώστα Κόλμερ
Η παραίτησι του κ. Γιάννη Παλαιοκρασσά εδέσποσε της αρθρογραφίας την περασμένη εβδομάδα, αλλ' η κοινή γνώμη δεν αντελήφθη ποίος ο λόγος της απομακρύνσεώς του από την προεδρία της ΔΕΗ.
Ήτο η «διαπλοκή» -και ποίων;- η αδυναμία συνεργασίας ή έλλειψις εμπιστοσύνης της κυβερνήσεως στο πρόσωπόν του; Υπήρξαν πραγματικά «σκάνδαλα» στο παρελθόν. Συνεχίζονται επί του παρόντος και κυοφορούνται στο μέλλον;
Δικαιούται η κοινή γνώμη να έχει απάντησιν επί των αποριών αυτών.
Αντ' αυτής της αξιώσεως ερρίφθησαν, ως συνήθως, πολλά πτύελα «πέριξ του πτυελοδοχείου», ως ώριζεν ευφυώς ο Όμηρος Μπεκές το εξαφανισθέν σκεύος των δημοσίων χώρων, αλλά η διατεταγμένη δημοσιογραφία απέφυγε να ονομάσει τα πράγματα της ΔΕΗ με τ' όνομά των.
Η κυβέρνησι τον απομάκρυνεν ως ξένον σώμα τον κ. Παλαιοκρασσάν, η «αξιωματική αντιπολίτευση» επετέθη εναντίον του, αμφισβητώντας τις διοικητικές του ικανότητες, χωρίς καν να ασχοληθή με τις καταγγελίες του που θα έπλητταν την κυβέρνησι, εάν ήσαν αλήθεια. Προφανώς το ΠΑΣΟΚ εφοβείτο. Όπως και τα στελέχη της Νέας Δημοκρατίας. Ταύτισις φόβων δηλαδή.
Ούτως καταλήγομεν εις το παράδοξον της νέας «διακυβέρνησης»: Να μην διαφέρει η συμπολίτευσι της αντιπολιτεύσεως και αντιστρόφως, όπερ συνιστά εκτροπή της δημοκρατίας.
Εν τούτοις, το επεισόδιον Παλαιοκρασσά έχει την απλήν εξήγησί του. Αρκεί να ερευνηθή όχι υπό εισαγγελέων, αλλά διά της απλής λογικής. «Αναζητήσατε τον ωφελημένον, λέγει η Αγκάθα Κρίστι, εις πάσαν δολοφονίαν (ακόμη και χαρακτήρων) και θ' ανακαλύψετε τον ένοχον». Εν προκειμένω ποίοι επιχειρηματικοί «όμιλοι» ερίζουν περί τις αναθέσεις έργων της ΔΕΗ, ύψους 3 δισ. δολαρίων.
Κυρίως είναι ο «όμιλος» Μυτιληναίου και δευτερευόντως ο ομώνυμος Κοπελούζου.
Βεβαίως, όπισθεν αυτών κρύπτονται μεγάλα συγκροτήματα του εξωτερικού ως η ρωσική Γκάζπρομ και η γαλλική Άλστομ, η ελβετοσουηδική ΑΒΒ, η γερμανική Ζίμενς και η αμερικανική Γουεστινγκχάουζ κ.λπ. Οι εδώ αντιπρόσωποί των είναι απλοί μεσάζοντες, έχοντες όμως τον τρόπον των δι' απευθείας αναθέσεων και με «υπόγειες διασυνδέσεις στελεχών της ΔΕΗ», ως κατήγγειλε ο κ. Π.
Ούτως εγίνετο στο παρελθόν, ούτω και τώρα. Ο κ. Παλαιοκρασσάς δεν απεκάλυψε νέα παρανομίαν. «Οι απευθείας αναθέσεις είναι νόμιμες», απαντά η κυβέρνησις και η αξιωματική αντιπολίτευσις, που έχει ουκ ολίγες στο... παθητικόν της, εποίησε την νήσσαν.
Αυτό όμως που συνέβη προσφάτως είναι ότι μετά πολύμηνον αγώνα αναμετρήθησαν οι δύο επικρατέστεροι «όμιλοι», Κοπελούζου και Μυτιληναίου, και (παρ)ηττήθη... ο κ. Παλαιοκρασσάς. Την τελευταία 5ετία η εταιρεία ΜΕΤΚΑ, που ανήκει στον «όμιλο» Μυτιληναίου, ανέλαβε έργα 520 εκατ. ευρώ της ΔΕΗ και η DAMCO-Energy του «ομίλου»Κοπελούζου μόνον 4 εκατ. ευρώ, επί συνόλου 822 εκατ. ευρώ.
Ο πρώτος «όμιλος» το 63% και ο δεύτερος το 0,5%. Δικαίως εξανέστη ο νέος Άμλετ ότι «κάτι σάπιο υπάρχει στο βασίλειον της… ΔΕΗ». Δεν είναι δυνατόν ο Μυτιληναίος να παίρνει όλα τα έργα της ΔΕΗ! Χρειάζεται εις βάθος έλεγχος... υπέρ και των άλλων.
Αντί όμως ο έλεγχος να επεκταθή και εις τα προ του 2000 έτη, περιωρίσθη στο πρόσφατον σχετικώς παρελθόν. Προηγουμένως επραγματοποιήθη μία πρωτοφανής ανάθεσι στον «όμιλο» Κοπελούζου - Γκάζπρομ, της κατασκευής του θερμοηλεκτρικού σταθμού Φλωρίνης, από την κυβέρνησι Σημίτη.
Η παραγγελία αυτή εθεωρήθη σκάνδαλον, όχι μόνον από το γεγονός ότι ανετέθη χωρίς διεθνή διαγωνισμόν, αλλά και επειδή εκόστισε περίπου τα διπλάσια ανά κιλοβατώρα απ' ό,τι ανάλογα εργοστάσια που κατασκευάσθησαν την ιδίαν εποχήν απ' τους Γερμανούς -διότι αυτοί τελικώς ανέλαβον υπεργολαβικώς και την Φλώρινα. Μάλιστα το έργον άργησε απαισίως να ολοκληρωθή και δεν ετήρησε τις υποσχέσεις του προς τον «λαόν της Φλωρίνης». Εν τούτοις, το σκάνδαλον απεκρύβη επιμελώς υπό του τύπου αλλά και υπό των διαφόρων Σαβοναρόλα της ΝΔ.
Προφανώς η μνήμη, η κάθαρσις και η αρετή εν Ελλάδι είναι επιλεκτικές έννοιες. Ιδίως όταν το γέρας είναι ύψους 2,6 δισ. ευρώ, ως το εν εξελίξει επενδυτικόν πρόγραμμα της ΔΕΗ.
Εν τούτοις, το μείζον «σκάνδαλο» της ΔΕΗ είναι έτερον: πώς και διατί έφθασε να έχει ένα χρέος 3,5 δισ. ευρώ η μεγαλυτέρα επιχείρησι της χώρας. Το τεράστιο αυτό χρέος ποίος «διευθυντής στην ορχήστρα της διαφθοράς», όπως απεκάλεσε ο κ. Παλαιοκρασσάς την κυβέρνησι, θα το πληρώσει;
Απάντησις ιδική μας: Ο έλλην καταναλωτής και η ελληνική βιομηχανία. Όπως πάντοτε. Και ύστερα διερωτώμεθα διατί δεν είμαστε «ανταγωνιστικοί»!
(Το Παρόν, 11/12/05)