Όπως έχουμε
επανειλημμένα και διαχρονικά υποστηρίξει μέσα από την στήλη η απόφαση της
προηγούμενης κυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ να προχωρήσει στην πώληση του 64% του
Διαχειριστού Εθνικού Συστήματος Φυσικού
Αερίου μέσω του διαγωνισμού του Ιουνίου
2013 που διεξήγαγε το ΤΑΙΠΕΔ στο πλαίσιο του προγράμματος ιδιωτικοποιήσεων, ήτο
όχι μόνο ατυχής ως οικονομική επιλογή, προκειμένου να εισπράξει χρήματα το κράτος για την αποπληρωμή του δημόσιου χρέους,
αλλά ήτο μια πράξη εθνικά επιζήμια. Και αυτό γιατί ο ΔΕΣΦΑ ελέγχει την ενεργειακή
ραχοκοκαλιά της χώρας που αποτελείται από ένα εκτενές δίκτυο (2.500 χλμ) κυρίως
αγωγών, κλάδων, σταθμών συμπίεσης, μετρητικών
σταθμών καθώς και τον τερματικό σταθμό
LNG της Ρεβυθούσας
– όπου ευρίσκεται τώρα υπό κατασκευή έργο που αποβλέπει στον διπλασιασμό της
χρηστικότητας του τερματικού. Την στιγμή δε που η χώρα μας ευρίσκεται
κυριολεκτικά εις το μέσο του Νοτίου Διαδρόμου που έχει ως στόχο την
διαφοροποίηση της ενεργειακής τροφοδοσίας της Ευρώπης, μέσω του αερίου που θα
προέλθει από το Αζερμπαϊτζάν, ο ρόλος του ρυθμιστή στο φ. αέριο είναι όχι μόνο
κομβικός λόγω του διαχειριστικού του ρόλου αλλά και απόλυτα κρίσιμος από την
άποψη χειρισμών και αποφάσεων σε εθνικό επίπεδο. Γι’ αυτό η απώλεια ελέγχου του
ΔΕΣΦΑ την δεδομένη χρονική στιγμή μόνο ως εθνικό ατόπημα πρώτου βαθμού μπορεί
να εκληφθεί. Και όλα αυτά για ένα μάλλον ευτελές τίμημα εάν λάβουμε υπόψη ότι το συμφωνηθέν –αλλά ευτυχώς όχι ακόμα
εισπραχθέν- ποσό εξαγοράς για το 64% της
εταιρείας ανέρχεται στα 400 εκατ. ευρώ, ένα ποσό που αποτιμά συνολικά τον ΔΕΣΦΑ
στα 615 εκατ. ευρώ!
Εάν λάβουμε
υπόψη μας ότι με τους πλέον συντηρητικούς υπολογισμούς μόνο η αξία του
τερματικού της Ρεβυθούσας, μαζί με την αδειοδότηση του και επέκταση του, ξεπερνά
το ποσό των 600 εκατ. ευρώ, τότε δια γυμνού οφθαλμού γίνεται αντιληπτό το μεγάλο
ξεπούλημα του ΔΕΣΦΑ και η σκόπιμη υποεκτίμηση της αξίας του από τους εγκεφάλους
του ΤΑΙΠΕΔ. Δεν είμεθα επαγγελματίες εκτιμητές (
quantity
surveyors) αλλά, βάσει
της γνώσης που διαθέτει το
portal
στα θέματα δικτύων και αγωγών και
των στοιχείων που έχουμε στην διάθεση μας, μια γενική εκτίμηση των παγίων και
goodwill του Διαχειριστή
υπολογίζει την αξία του στα 1.6-1.8 δις ευρώ.
Τη στιγμή
μάλιστα που υπάρχει σοβαρό διαδικαστικό κώλυμα από πλευράς Κομισιόν,όπου η
Γενική Διεύθυνση Ανταγωνισμού έχει δικαιολογημένα διατυπώσει σοβαρές
επιφυλάξεις για την νομιμότητα της πώλησης του ΔΕΣΦΑ στην
SOCAR
(δηλ. σε
προμηθευτή του Ελληνικού συστήματος) λόγω μη διασφάλισης του κοινοτικού δικαίου
περί ανταγωνισμού, αφού ο προμηθευτής που είναι η
SOCAR αποκτά κυριότητα της υποδομής μεταφοράς (αντίθετα με τα προβλεπόμενα στο 3ο Ενεργειακό Πακέτο), είναι
ευκαιρία για την κυβέρνηση να σταματήσει πάραυτα την όλη διαδικασία πώλησης. Με
επιστολή του δε ο Υπουργός ΠΕΠΑΝ
κ. Παναγιώτης Λαφαζάνης θα μπορούσε να
ενημερώσει τον
CEO
της
SOCAR κ.
Eλχάντ Νάζιροφ
ότι η Ελλάς είναι υποχρεωμένη να σεβαστεί την κοινοτική νομοθεσία και άρα δεν μπορεί
να ισχύσει το συμφωνητικό πώλησης, το οποίο έτσι κι αλλιώς προέβλεπε την έγκριση
της πώλησης από την Κομισιόν.Μια τέτοια απόφαση κάθε άλλο παρά ως μονομερής
ενέργεια μπορεί να θεωρηθεί στο πλαίσιο της υπό διαπραγμάτευση νέας συμφωνίας Ελλάδας μεταξύ
ΕΕ και
Eurogroup
για τη διαχείριση του χρέους.
Εάν δε η κυβέρνηση πιστεύει ότι ο ΔΕΣΦΑ θα
πρέπει να υποστηριχθεί με επιπλέον κεφάλαια για την υλοποίηση του προγράμματος
του δεν έχει παρά να εισαγάγει την εταιρεία στο Χρηματιστήριο Αθηνών, ενισχύοντας
έτσι τον χρηματιστηριακό θεσμό και δίδοντας μια ώθηση στην χειμαζόμενη αγορά.
Εν όψει του σχετικά "προστατευμένου" περιβάλλοντος εντός του οποίου
λειτουργεί ο ΔΕΣΦΑ με εξασφαλισμένα έσοδα και χωρίς σοβαρές επισφάλειες είμεθα
βέβαιοι ότι η εισαγωγή θα στεφθεί με μεγάλη επιτυχία προσελκύοντας και πολλούς
ξένους επενδυτές, με αυτό να αποτελεί σαφώς μια απείρως καλύτερη λύση από το "άβολο δέσιμο" με ένα συγκεκριμένο προμηθευτή. Με την ίδια λογική
και η ΔΕΠΑ θα μπορούσε να ενισχυθεί οικονομικά, μέσω μετοχοποίησης, καθότι και
αυτή μπορεί να αποτελέσει μια πολλά υποσχόμενη επένδυση ιδιαίτερα για
funds του εξωτερικού.
Μια τέτοια
κίνηση από πλευράς Ελληνικής κυβέρνησης θα ήτο απόλυτα δικαιολογημένη αφού η μη
πώληση του ΔΕΣΦΑ σε αυτό το στάδιο ενισχύει την εθνική διαπραγματευτική γραμμή
έναντι του αγωγού ΤΑΡ και των μετόχων του, όπου η
SOCAR έχει βαρύνουσα
θέση, αλλά και της
Gazprom η οποία σύντομα θα είναι έτοιμη να
παραδώσει μεγάλες ποσότητες αερίου στα Ελληνοτουρκικά σύνορα με την ολοκλήρωση
και κατασκευή του
Turk
Stream (που
αντικατέστησε τον
South
Stream) στα τέλη του
2016. Ακόμα ο ΔΕΣΦΑ θα έχει κύριο λόγο, εάν όχι τον κυριότερο, στην οργάνωση
και λειτουργία του Κάθετου Διαδρόμου (
Vertical
Corridor) ο οποίος θα
ξεκινά με τον Ελληνο-Βουλγαρικό διασυνδετήριο αγωγό και θα καταλήγει στην
Ουγγαρία.
Τέλος, θα πρέπει
να υπογραμμίσουμε ότι η ακύρωση της πώλησης του ΔΕΣΦΑ, και μάλιστα στην
SOCAR, αποτελεί μια
ύστατη πράξη άμυνας και αποκατάστασης της τρωθείσας εθνικής μας αξιοπρέπειας την στιγμή που η
χώρα μας έχει τόσο βάναυσα υποβιβαστεί από τη συμφωνία που υπέγραψε με την κοινοπραξία του ΤΑΡ– και άραγε έναντι ποιών ανταλλαγμάτων; - η προηγούμενη
κυβέρνηση. Μια συμφωνία όπου η κυβέρνηση
κυριολεκτικά τα "’έδωσε όλα’’, η οποία αφού πέραν της διέλευσης του αγωγού δεν εξασφαλίζει
ουδέν οικονομικό όφελος σε διαρκή βάση – ούτε τέλη διέλευσης, ούτε θέσεις
εργασίας, ούτε παραγωγικές επενδύσεις. Τα δε 1.0 δισεκ. κυβικά μέτρα αερίου τα
οποία θα παραλάβει η ΔΕΠΑ μέσω του ΤΑΡ θα τα πληρώνει στη
SOCAR σε τρέχουσες
τιμές. Και ασφαλώς δεν εχρειάζετο να κατασκευαστεί ο ΤΑΡ για να προμηθεύεται η χώρα μας το 1.0 επιπλέον δισεκ. κυβικά μέτρα
αερίου από το Μπακού. Θα αρκούσε ο υπάρχον Ελληνο-Τουρκικός αγωγός, μέσω του
οπίου ήδη προμηθευόμαστε 0.75 bcm και η χωρητικότητα του οποίου ξεπέρνα
τα 6.0 bcm. Είναι προφανές ότι κάποιοι στην προηγούμενη κυβέρνηση
φέρουν τεράστια ευθύνη για την μονομερή και προς αποκλειστικό όφελος των
μετόχων του ΤΑΡ συμφωνία της 13/2/2013 για
την σύνταξη των όρων της οποίας, όπως είμεθα σε θέση να γνωρίζουμε, δεν ερωτήθηκαν
οι πλέον αρμόδιοι, δηλ. οι ΔΕΠΑ και ΔΕΣΦΑ. Τα συμπεράσματα δικά σας.