Του Β.Α. Κόκκινου
Ο προ ολίγων ημερών αφοπλισμός δύο αστυνομικών, επιβαινόντων συμβατικής μοτοσυκλέττας, στη συμβολή των οδών Ακαδημίας και Ασκληπιού, από ομάδα είκοσι περίπου νεαρών αναρχικών, επιτεθέντων με λίθους, ξύλα και σιδηροδοκούς, είναι γεγονός πολλαπλής σημασίας. Διότι αποδεικνύει:
- Την έλλειψη στοιχειώδους σεβασμού των επιτεθέντων προς την έννομο τάξη και τα όργανά της.
- Τη βεβαιότητά τους για την ανυπαρξία πιθανότητος συλλήψεώς τους και τιμωρίας τους.
- Την πρόθεσή τους να εξευτελίσουν τα αστυνομικά όργανα.
- Και το χειρότερο, την έλλειψη ειδικής εκπαιδεύσεως των τελευταίων για την αντιμετώπιση παρομοίων σε βάρος τους επιθέσεων, όπως και την ανυπαρξία διαταγών και οδηγιών προς αυτά για την επιβαλλόμενη αντίδρασή τους.
Οι διαταγές αυτές είναι επιβεβλημένες εν όψει των διατυπουμένων στον Τύπο και την κοινωνία αντιθέτων απόψεων. Τόσο οι δήθεν "προοδευτικοί", που δικαιολογούν οιαδήποτε αναρχική εκδήλωση, ακόμη δε και πράξεις τρομοκρατίας, όσο και πολλοί πολιτικοί, επηρεαζόμενοι από τις θέσεις τούτων, αξιώνουν από τα όργανα της τάξεως να δέχονται με υπομονή οιαδήποτε επίθεση. Για να αποφεύγεται με κάθε θυσία γοήτρου της Αστυνομίας η σύγκρουση οργάνων της και αναρχικών.
Ολοι οι άλλοι πολίτες όμως ζητούν από την Αστυνομία, χάριν του κοινωνικού συμφέροντος προς διατήρηση της τάξεως, να προασπίζεται το κύρος και την αυθεντία της, ως το τελευταίο κατάλοιπο του όρκου που έδιδαν οι αρχαίοι Αθηναίοι πολίτες, όταν συμπλήρωναν το 18ο έτος της ηλικίας τους. Είναι γνωστό πως στον όρκο αυτόν, μεταξύ άλλων, έλεγαν: "Ου καταισχυνώ όπλα τα ιερά, ουδ' εγκαταλείψω τον παραστάτην ότω αν στοιχήσω, αμυνώ δε και υπέρ ιερών και οσίων και μόνος και μετά πολλών..."!
Είναι αδιανόητο ο ένοπλος αστυνομικός να δέχεται να του αφαιρούν το όπλο συνδικαλιστές ή νεαροί αναρχικοί και να παραμένει περιδεής και αμήχανος ως όρνιθα. Αυτή την οδηγία δίδει η ηγεσία της Αστυνομίας; Αυτή την Αστυνομία θέλει η πολιτική ηγεσία του τόπου; Αν ναι, τότε δεν έχουν λόγο υπάρξεως οι φρουροί των πολιτικών προσωπικοτήτων και θα πρέπει να αναζητηθούν άλλες μέθοδοι προστασίας τους.
Επί δεκαετίες οι αναρχικοί πάσης κοινωνικής προελεύσεως, δρουν ασυδότως, επιτίθενται κατά αστυνομικών, πυρπολούν αυτοκίνητα της Αστυνομίας και ιδιωτών, καταστρέφουν προθήκες καταστημάτων, λεηλατούν εμπορεύματά τους και διαπράττουν όλες τις ασχημίες, μεταξύ των οποίων και αυτή της καύσεως της ελληνικής σημαίας.
Η προπαγάνδα των ΜΜΕ όχι μόνον ανέχεται και συγχωρεί όλα αυτά, αλλά και γίνεται συνήγορος των τρομοκρατών της "17 Νοέμβρη", τις στυγερές δολοφονίες των οποίων χαρακτηρίζει «πολιτικά εγκλήματα», τις δε ληστείες και κλοπές τούτων ως "απαλλοτριώσεις"!
Η πρόσφατη προσβλητική του Δικαστηρίου στάση του κ. Γιωτοπούλου, στο Εφετείο Κακουργημάτων και η δήλωσή του ότι αποχωρεί από τη διαδικασία και παύει τους συνηγόρους του, είναι ενδεικτική της ανυποληψίας στην οποία έχει περιέλθει εκουσίως η έννομη τάξη με την υποχωρητικότητά της και την ανοχή της. Οι σχεδόν καθημερινές ληστείες είναι επίσης χαρακτηριστικές της αποθρασύνσεως των κακοποιών, συνεπεία αυτής της ανυποληψίας.
Είναι πλέον καιρός, ωρισμένα θέματα, όπως αυτό της αναγκαίας αντιδράσεως της Αστυνομίας στις επιθέσεις των αναρχικών, να αντιμετωπίζονται διακομματικώς, αφού το εκάστοτε κυβερνών κόμμα, φοβείται το πολιτικό κόστος από τη δυσαρέσκεια της ελαχίστης μειοψηφίας που τους υποστηρίζει.
Οι ασκούντες την πολιτική εξουσία έχουν χρέος να επιλύουν τα προβλήματα του τόπου, όχι βάσει του υποτιθεμένου εκάστοτε κομματικού συμφέροντός τους, αλλά μόνον βάσει του εθνικού συμφέροντος, προς προστασίαν του οποίου εξελέγησαν. Το συμφέρον αυτό όμως δεν αναδεικνύεται δια των δημοσκοπήσεων, με τις οποίες αναζητούνται και εξορύσσονται μόνο λαϊκίστικες λύσεις. Αλλά πηγάζει από την αντικειμενική και διαχρονική στάθμιση των γεγονότων και περιστάσεων, τις αγνές συνειδήσεις και την έμφρονα κρίση των κυβερνώντων, αν αυτοί θέλουν να περάσουν στις δέλτους τις Ιστορίας και όχι μόνο στον τυπικό κατάλογο εκείνων που κυβέρνησαν την χώρα.
(Εστία 23/12/2005)