Όταν η ανεργία στην χώρα μας κινείται στα επίπεδα του 10% (γιά την ακρίβεια 9,7%), η καταπολέμησίς της πρέπει να αποτελή άμεση προτεραιότητα της Κυβερνήσεως. Και όταν 1 στους 5 νέους (ποσοστό 19,3%) ηλικίας κάτω των 30 ετών δεν βρίσκει εργασία, κύριο επίσης μέλημα της Κυβερνήσεως πρέπει να είναι η διαμόρφωσις των συνθηκών που θα τον διευκολύνουν να εξασφαλίση απασχόληση.
Αναγκαία ευελιξία
Από την στιγμή που το κράτος έπαυσε να είναι ο κύριος εργοδότης -διότι προδήλως δεν μπορεί να είναι- η απορρόφησις της ανεργίας επιτυγχάνεται σχεδόν αποκλειστικώς από τους ιδιώτες. Στον βαθμό λοιπόν που αποτελεί κυβερνητική προτεραιότητα η καταπολέμησις της ανεργίας, απαιτούνται κίνητρα προς εκείνους (επιχειρήσεις και ιδιώτες) που μπορούν να προσφέρουν θέσεις εργασίας.
Τα κίνητρα αυτά πρέπει κατ' ανάγκην να καθιστούν συμφέρουσα την πρόσληψη εργαζομένων γιά τον εκάστοτε εργοδότη. Και επομένως πρέπει να κινούνται προς την κατεύθυνση ενός πλέον ευέλικτου εργασιακού καθεστώτος. Διότι όσο πιό δύσκαμπτο παραμένει το εργασιακό καθεστώς, τόσο πιό δύσκολα θα αποφασίζουν οι εργοδότες να προσλαμβάνουν νέο προσωπικό ή να διατηρούν το υφιστάμενο.
Αυτά υπαγορεύει η κοινή λογική. Όπως και ότι σε περίοδο οικονομικής κρίσεως, οι διεκδικήσεις των εργαζομένων πρέπει να είναι συγκρατημένες. Άλλα μπορούν να προσφέρουν οι επιχειρήσεις στους εργαζομένους σε εποχές παχειών αγελάδων και άλλα σε εποχές ισχνών αγελάδων. Και σήμερα, οι περισσότεροι επιχειρηματικοί κλάδοι της χώρας μας δίδουν αγώνα επιβιώσεως λόγω του διεθνούς ανταγωνισμού.
Αλλά ειδικώς ως προς την ανεργία και την καταπολέμησή της, η κοινή λογική είναι ακόμη πιό αδήριτη:
- Όταν σε κάποιους κλάδους (π.χ. κλωστοϋφαντουργία) και σε κάποιες περιοχές της χώρας (π.χ. Δυτ. Μακεδονία) ο δείκτης ανεργίας είναι διπλάσιος του συνολικού, η ακαμψία των συνδικαλιστών δεν συνδράμει στην αντιμετώπιση του κακού.
Εν προκειμένω, ο πρόεδρος του ΣΕΒ κ. Οδ. Κυριακόπουλος έχει καταθέσει μία πολύ ρεαλιστική πρόταση:
- Οι εργαζόμενοι σε προβληματικούς κλάδους ή σε νομούς με υψηλή ανεργία να εξαιρεθούν από την Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας. Προκειμένου να σωθούν θέσεις εργασίας, ειδικώς γιά αυτούς να συμφωνηθούν μηδενικές αυξήσεις.
Η πρότασις του ΣΕΒ
Η πρότασις του κ. Κυριακόπουλου δεν αποσκοπεί στην αύξηση της κερδοφορίας των επιχειρήσεων εις βάρος των εργαζομένων τους, όπως έσπευσαν να καταγγείλουν οι συνδικαλιστές, το ΠΑΣΟΚ και τα κόμματα της Αριστεράς. Αποβλέπει σε αυτό που δεν έχει διασφαλίσει μέχρι σήμερα η Κυβέρνησις: Την βιωσιμότητα κάποιων επιχειρήσεων ώστε να σωθούν θέσεις εργασίας.
- Γιά να διασφαλισθούν οι υφιστάμενες θέσεις εργασίας, πρέπει οι προβληματικοί κλάδοι της οικονομίας να επιβιώσουν. Και επομένως θα πρέπει να υποβληθούν σε κάποιες θυσίες και οι εργαζόμενοι.
- Για να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας, πρέπει να υπάρχουν κίνητρα σε όσους μπορούν να παράσχουν θέσεις εργασίας. Και τα σημερινά κίνητρα ούτε επαρκή κρίνονται ούτε αποτελεσματικά.
Αν ήταν επαρκή τα κίνητρα γιά την παροχή θέσεων εργασίας, η ανεργία δεν θα ήταν τόσο υψηλή. Ενώ σήμερα, 1 στους 10 Ελληνες και 1 στους 5 κατοίκους προβληματικών περιοχών παραμένει άνεργος. Επομένως υπάρχει σοβαρώτατο πρόβλημα που δεν φαίνεται να επιλύεται.
Η μόνη ρεαλιστική λύσις είναι αυτή που προτείνει ο ΣΕΒ. Ουδείς άλλος έχει αντιπροτείνει κάτι. Οι μεν συνδικαλιστές απλώς απορρίπτουν, η δε Κυβέρνησις προς το παρόν νίπτει τας χείρας της.
(Εστία)