Το παράδοξο με την πετρελαϊκή βιομηχανία είναι ότι επενδύει υπέρογκα κεφάλαια σε προγράμματα εκμετάλλευσης και παραγωγής αλλά, ταυτόχρονα, επειδή τα κέρδη της αυξάνουν ολοένα και περισσότερο, επιστρέφει ακόμη μεγαλύτερα κεφάλαια στους μετόχους.
H BP υποσχέθηκε χθες να δώσει στους μετόχους της 50 - 65 δισ. δολάρια, μέσω της πληρωμής αποδόσεων και με επαναγορές μετοχών, την περίοδο 2006 - 2008, εάν η τιμή του μαύρου χρυσού διατηρηθεί στο επίπεδο των 40 - 60 δολ./βαρέλι. Σύμφωνα με μια πρώτη εκτίμηση, το σύνολο των αποδόσεων στους μετόχους από τις πέντε μεγαλύτερες πετρελαϊκές βιομηχανίες θα φθάσει το ποσό των 250 δισ. δολαρίων αυτήν την περίοδο. Kαθώς υπάρχει έλλειψη σε πετρέλαιο, μια τέτοια γενναιοδωρία προς τους μετόχους θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως τρομερή σπατάλη, που θα έπρεπε να φορολογηθεί εάν δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε κάτι χρησιμότερο.
Aλλά αυτή η προσέγγιση θα ήταν λανθασμένη. Γιατί το μεγαλύτερο μέρος από τα κέρδη των μετόχων των πετρελαϊκών ομίλων θα καταλήξουν να επανεπενδυθούν σε άλλες ενεργειακές εταιρείες ή τομείς.
Kατά κάποιον τρόπο, οι πετρελαϊκοί όμιλοι επιβραβεύουν τους μετόχους τους γιατί διατήρησαν τις μετοχές τους ακόμη και στις δύσκολες περιόδους, όπως τη διετία 1998 - 99, όταν η τιμή έκανε «βουτιά» στα 10 δολ./βαρέλι. Oύτως η άλλως, πάντως, ο χειρότερος τρόπος να ανακυκλωθούν αυτά τα κέρδη θα ήταν μέσω επιβολής φόρων από τις κυβερνήσεις. H βρετανική κυβέρνηση το έκανε δύο φορές την τελευταία 5ετία, και το μόνο που πέτυχε ήταν να επιταχύνει τη μείωση της παραγωγής στη Bόρεια Θάλασσα. Για να αποφευχθεί αυτό, οι πετρελαϊκές εταιρείες θα μπορούσαν να αυξήσουν τα επενδυτικά τους προγράμματα πέραν των προγραμμάτων που κρίνουν εμπορικά. Aλλά ο κίνδυνος είναι να εκτινάξουν το κόστος τους και να υπερβούν το όριό τους. Γι αυτόν τον λόγο, θα ήταν πολύ καλύτερο να αφήσουμε τις κεφαλαιουχικές αγορές να λειτουργήσουν από μόνες τους, να κατανείμουν τα κεφάλαια όπως αυτές ξέρουν, και να βρουν νέες ευκαιρίες για αυτά τα κέρδη.
(Financial Times, editorial – Ημερησία, 9/2/06)