Ενα βήμα εμπρός και τρία βήματα πίσω θα μπορούσε να χαρακτηρισθή η πολιτική της Κυβερνήσεως στο θέμα των μη κρατικών πανεπιστημίων. Παρ' ότι διατείνεται ότι είναι υπέρ της λειτουργίας και ιδιωτικών πανεπιστημίων, θέτει τέτοιους όρους και περιορισμούς ώστε θεωρείται αμφίβολο αν θα υπάρξουν ιδιωτικοί φορείς που θα ενδιαφερθούν να επενδύσουν στον χώρο της ανωτάτης εκπαιδεύσεως.
Κοινές εξετάσεις!
Ο πρώτος περιορισμός -ο οποίος αναφέρεται και στο προεκλογικό πρόγραμμα της Νέας Δημοκρατίας- είναι ότι τα μη κρατικά πανεπιστήμια θα πρέπει να είναι μη κερδοσκοπικού χαρακτήρος. Η "Εστία" έχει ήδη διερωτηθή ποιά σκοπιμότητα εξυπηρετεί ο περιορισμός αυτός.
- Αραγε δεν κατανοούν οι της Νέας Δημοκρατίας, ότι έτσι περιορίζουν στο ελάχιστο εκείνους που θα ενδιεφέροντο να επενδύσουν στον χώρο της ανωτάτης εκπαιδεύσεως;
- Επί τέλους γιατί δαιμονοποιείται σε τέτοιο βαθμό το κέρδος, όταν σε άλλες χώρες αποτελεί την κινητήρια δύναμη γιά την πρόοδο και την αναβάθμιση όλων των τομέων;
Ο δεύτερος περιορισμός -ο οποίος ουδέποτε είχε αναφερθή μέχρι τώρα- ανακοινώθηκε προχθές από την υπουργό Παιδείας. Η κ. Γιαννάκου είπε ότι στις προθέσεις της Κυβερνήσεως είναι να καθιερωθή ένα σύστημα κοινών εξετάσεων γιά την εισαγωγή στα δημόσια και τα ιδιωτικά πανεπιστήμια!
Ομολογουμένως αδυνατούμε να κατανοήσουμε το νόημα της προτάσεως αυτής. Οταν τα δημόσια πανεπιστήμια ζητούν -και δικαίως- να αποφασίζουν εκείνα ποιοί φοιτητές και με ποιά κριτήρια θα εισάγονται σε αυτά, είναι δυνατόν να επεκταθή το σημερινό ισοπεδωτικό σύστημα εισαγωγής και στα τυχόν ιδρυθησόμενα μη κρατικά πανεπιστήμια;
Αλλο ο έλεγχος και η αξιολόγησις των ιδιωτικών πανεπιστημίων, που ασφαλώς πρέπει να γίνεται από το κράτος, και άλλο η χειραγώγησίς τους ακόμη και ως προς τον τρόπο εισαγωγής σε αυτά των φοιτητών. Και είναι απίστευτο ότι λέγονται τέτοια πράγματα εν έτει 2006 από την υπουργό Παιδείας μιάς φιλελεύθερης υποτίθεται Κυβερνήσεως.
Αλλά και πέραν αυτών, η υπουργός Παιδείας μίλησε γιά την χρησιμότητα των μη κρατικών πανεπιστημίων με απαξιωτικό τρόπο. Είπε χαρακτηριστικώς ότι "δεν περιμένει η Ελλάδα να γίνουν τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, γιά να μάθουν οι Ελληνες γράμματα".
Οι ορθοί στόχοι
Εν τούτοις τα ερωτήματα που θα έπρεπε να θέτη η υπουργός Παιδείας, είναι διαφορετικά:
- Πρώτον: Αραγε μαθαίνουν σήμερα οι Ελληνες γράμματα; Αν ναί, το επίπεδο της μορφώσεως που τους παρέχεται από τα δημόσια πανεπιστήμια είναι ικανοποιητικό;
- Δεύτερον: Αν λειτουργήσουν μη κρατικά πανεπιστήμια, μήπως αυτό θα συντελέση στο να μαθαίνουν οι Ελληνες καλύτερα γράμματα από ό,τι μαθαίνουν σήμερα;
- Τρίτον: Αν ιδρυθούν κάποια μη κρατικά πανεπιστήμια υψηλού επιπέδου, μήπως με τον ανταγωνισμό αυτά θα συμπαρασύρουν προς τα άνω και τα δημόσια πανεπιστήμια;
- Τέταρτον: Είναι δυνατόν να επιτευχθή η αναβάθμισις αυτή, με τους απαγορευτικούς περιορισμούς τους οποίους θέτει εκ προοιμίου η υπουργός Παιδείας;
Αυτοί πρέπει να είναι οι στόχοι της εκπαιδευτικής πολιτικής. Και φοβούμεθα ότι η Κυβέρνησις διαπράττει σοβαρό λάθος. Παρ' ότι ο Πρωθυπουργός έχει δηλώσει ότι η ίδρυσις μη κρατικών πανεπιστημίων είναι από τους βασικούς στόχους της αναθεωρήσεως του Συντάγματος, με τέτοιους περιορισμούς τα ιδιωτικά πανεπιστήμια θα είναι δώρον-άδωρον.
(Από την Εστία, 10/2/2006)