Του Κ. Ν. Σταμπολή
Τα φετινά υψηλά κέρδη των Ελληνικών Πετρελαίων αν και πρωτοφανή στη μικρή σχετικά ζωή του Ομίλου δεν ήρθαν αιφνιδιαστικά. Σε άρθρο μας στην «Κ» στις 31/12 είχαμε ήδη προϊδεάσει προς ποία κατεύθυνση θα διαμορφώνονταν τα οικονομικά μεγέθη. Παρ’ όλα αυτά τα αποτελέσματα εξέπληξαν ευχάριστα την αγορά ανανεώνοντας το ενδιαφέρον για τη μετοχή. Από άποψη κερδοφορίας το 2006 ίσως αποδειχθεί πολύ πιο δύσκολο για τα ΕΛΠΕ σε σύγκριση με το περασμένο έτος καθ’ ότι κατά κοινή ομολογία κινούμεθα προς μία αγορά contango – όπου οι εκτιμώμενες μακροπρόθεσμες διεθνείς τιμές αργού κινούνται σε πιο υψηλά επίπεδα από τις βραχυπρόθεσμες – και άρα θα είναι εξαιρετικά δύσκολο ο Όμιλος να κρατήσει ανέπαφα τα περιθώρια διύλισης, τα οποία εκ των πραγμάτων θα συμπιεστούν προς τα κάτω.
Αυξήσεις λόγω Ε.Φ.Κ.
Επιπλέον, με την αναμενόμενη αύξηση του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης (ΕΦΚ) πριν την αρχή του καλοκαιριού, και άρα διαμόρφωση των τιμών των προϊόντων σε επίπεδα τουλάχιστον 6 – 7% πιο ακριβά από ότι σήμερα, τα ΕΛΠΕ θα αναγκαστούν να μειώσουν τα περιθώρια διύλισης κατά ένα ποσοστό, προκειμένου να κρατήσουν τις τιμές όσο το δυνατόν χαμηλότερα. Βέβαια η πολιτική που θα ακολουθήσουν τελικά τα ΕΛΠΕ στα περιθώρια θα εξαρτηθεί κατά μεγάλο μέρος από την πολιτική τιμών που θα ακολουθήσουν οι υπόλοιπες εταιρείες εμπορίας (εκτός ΕΚΟ). Διότι εάν αυτές αποφασίσουν ότι η αύξηση του ΕΦΚ αποτελεί χρυσή ευκαιρία για ανατιμήσεις σε όλο το φάσμα των προϊόντων τους, πάνω από το υποτιθέμενο 5%, τότε δεν πρόκειται τα ΕΛΠΕ να μείνουν με σταυρωμένα τα χέρια και να εγγράψουν ζημιές συμπιέζοντας κατά πολύ τα περιθώριά τους. Όχι όμως ότι θα πράξουν και το εκ διαμέτρου αντίθετο. Αυτό δε θα συμφωνούσε με τη πετυχημένη εμπορική πολιτική που ακολουθεί η σημερινή διοίκηση η οποία δεν αποβλέπει μία διατήρηση, έναντι οιουδήποτε κόστους, του μεριδίου (της ΕΚΟ) στη λιανική αγορά αλλά στηρίζεται σε μία ρεαλιστική ανάλυση, σε διαρκή βάση, των αντιδράσεων και δυνατοτήτων της αγοράς και λαμβάνοντας σοβαρά υπ’ όψιν τις ευρύτερες προοπτικές της εταιρείας.
Το 2006 ίσως αποδειχθεί τελικά έτος μεγάλων προκλήσεων και ανακατατάξεων για τα ΕΛΠΕ γενικότερα και αυτό διότι ενδεχομένως να αλλάξει περαιτέρω η μετοχική σύνθεση της εταιρείας με τον Όμιλο Λάτση να αποκτά ένα ακόμα μεγαλύτερο ποσοστό από το σημερινό 35%. Εάν πράγματι υπάρξει μία τέτοια εξέλιξη δεν αποκλείεται ο Όμιλος να κινηθεί πιο επιθετικά προς τα έξω προσπαθώντας να αυξήσει τα μεγέθη του, μέσω εξαγορών σε άλλες χώρες, και την απόκτηση επιτέλους μίας ελάχιστης παραγωγικής βάσης – εκτός Ελλάδος – αργού και αερίου. Αυτό είναι κάτι που περιμένει η διεθνής αγορά η οποία κατατάσσει τα ΕΛΠΕ στις δυτικού τύπου ανεξάρτητες καθετοποιημένες εταιρείες με σίγουρες προοπτικές. Η εξασφάλιση ιδίας παραγωγής ενισχύει αυτήν την θεώρηση και δίδει στα ΕΛΠΕ τη δυνατότητα να αναδειχθεί σε έναν από τους μικρούς διεθνείς παίκτες, ξεφεύγοντας από τα ασφυκτικά όρια της περιφέρειας που αναπόφευκτα κινούνται μέχρι σήμερα.
Ενίσχυση της Εξωστρέφειας
Εάν βέβαια δεν υπάρξουν εξελίξεις στη μετοχική σύνθεση τότε τα πράγματα θα εξακολουθήσουν να κινούνται ικανοποιητικά μεν ως προς τα οικονομικά μεγέθη χωρίς όμως τον ενθουσιασμό που θα προσέδιδε μια ανανεωμένη εξωστρέφεια. Σε αυτήν την περίπτωση θα καταβληθεί μεγαλύτερη προσπάθεια στη διείσδυση, στην πάντα αναπτυσσόμενη, αγορά της Ν.Α Ευρώπης με έμφαση στη Σερβία (εν όψει της ιδιωτικοποίησης της NIS) τη Βουλγαρία και πέριξ. Κάποιες συμπράξεις και ανταλλαγές ποσοστών με Ρωσικές εταιρείες, εν όψει της οριστικοποίησης του εταιρικού σχήματος διαχείρισης του πολυπαθούς αγωγού Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολη (που αναμένεται σύντομα), δεν πρέπει να αποκλείονται. Ενδεχομένως μέσα από αυτόν το δίαυλο ο Όμιλος να μπορέσει τελικά να δραστηριοποιηθεί στην πολλά υποσχόμενη αγορά της Ρωσίας, σε συνεργασία με εγχώριες εταιρείες, κυρίως στον τομέα της έρευνας και ανάπτυξης υδρογονανθράκων, ακολουθώντας τα πρότυπα συνεργασίας που έχουν ήδη καθιερωθεί στην περίπτωση δυτικών εταιρειών.