«Oλοι θέλουν την μπαταρία στο χωράφι τους. Η μπαταρία όμως πρέπει να μπει εκεί που τη χρειάζεται το ηλεκτρικό σύστημα». Η χωροθέτηση των μπαταριών αποθήκευσης ηλεκτρικής ενέργειας είναι μόνο ένα από τα πολλά ζητήματα που καλείται να επιλύσει το αρμόδιο επιτελείο του ΥΠΕΝ. Πρόκειται για τα πρώτα έργα αποθήκευσης που θα προχωρήσουν χωρίς οποιασδήποτε μορφής ενίσχυση (κεφαλαίου ή λειτουργική), στο πλαίσιο της στρατηγικής του «τέλους των επιδοτήσεων στις ΑΠΕ» που έχει διακηρύξει σε όλους τους τόνους ο υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Θόδωρος Σκυλακάκης.
Στην πράξη, αυτή η νέα οπτική ανάπτυξης της αγοράς των ΑΠΕ από πλευράς πολιτείας βρίσκεται αντιμέτωπη με πάγιες αντιλήψεις και πρακτικές που καλλιέργησε η επί πολλές δεκαετίες στήριξη, μέσω υψηλών επιδοτήσεων και εγγυημένων τιμών. Η φράση «όλοι θέλουν την μπαταρία στο χωράφι τους», όπως μεταφέρεται στην «Κ» από αρμόδιο στέλεχος του ΥΠΕΝ, είναι ενδεικτική αυτής της νοοτροπίας των μικρών και των μεγάλων επενδυτών στην Ελλάδα. Η άσκηση για τη χωροθέτηση γίνεται σε συνεργασία με τους διαχειριστές του συστήματος και του δικτύου (ΑΔΜΗΕ και ΔΕΔΔΗΕ), και δύσκολα θα ολοκληρωθεί, όπως μεταφέρεται αρμοδίως, χωρίς συγκρούσεις.
Το ΥΠΕΝ αναμένεται να απευθύνει πρόσκληση σε επενδυτές για την εγκατάσταση μπαταριών ισχύος 1,5 γιγαβάτ, εκ των οποίων το 1 γιγαβάτ θα συνδεθεί με το δίκτυο του ΑΔΜΗΕ και 0,5 γιγαβάτ με το δίκτυο του ΔΕΔΔΗΕ, όταν το επενδυτικό ενδιαφέρον, βάσει των αιτήσεων που έχουν κατατεθεί στη ΡΑΑΕΥ για μπαταρίες, προσεγγίζει τα 20 γιγαβάτ. Το αρμόδιο επιτελείο του ΥΠΕΝ σχεδιάζει τους όρους της πρόσκλησης που θα απευθύνει στους επενδυτές με βασικό ζητούμενο «την ασφάλεια εφοδιασμού και τις χαμηλές τιμές». Αυτό σημαίνει «φίλτρα» που θα αφήνουν εκτός επενδυτές οι οποίοι δεν στοχεύουν σε πραγματικά έργα, αλλά στη μεταπώληση των δικαιωμάτων που θα διασφαλίσουν, όπως συνέβη τις πρώτες δεκαετίες ανάπτυξης των ΑΠΕ με τα αιολικά και τα τελευταία χρόνια με τα φωτοβολταϊκά, δίνοντας προτεραιότητα σε έργα που μπορούν να υλοποιηθούν γρήγορα. Με άλλα λόγια, η πρόσκληση θα απευθύνεται σε μεγάλους παίκτες της αγοράς, ξένους και εγχώριους, που μπορούν να στηρίξουν κεφαλαιακά επενδύσεις που θα λειτουργούν με όρους αγοράς και με αυξημένα ρίσκα. Ενας πρώτος «κόφτης» θα μπει μέσω της απαιτούμενης εγγυητικής επιστολής, με το ΥΠΕΝ να προσανατολίζεται σε ένα ύψος της τάξης των 200.000 ανά μεγαβάτ, που σημαίνει μια εγγυητική 2 εκατ. ευρώ τουλάχιστον. Ενα δεύτερο «φίλτρο» θα μπει μέσω της δέσμευσης για ηλέκτριση του έργου αυστηρά σε διάστημα 36 μηνών, με την πρόβλεψη για κατάπτωση της εγγυητικής σε περίπτωση που δεν τηρηθεί το χρονοδιάγραμμα.
(από την εφημερίδα «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ»)