Σχόλιο

Αιολικά Πάρκα: Ας Τελειώσει Κάποτε το «Καλαμπούρι» με τις Προσφυγές στο Συμβούλιο της Επικρατείας για να Μπορέσει να Αναπτυχθεί ο Κλάδος

Αιολικά Πάρκα: Ας Τελειώσει Κάποτε το «Καλαμπούρι» με τις Προσφυγές στο Συμβούλιο της Επικρατείας για να Μπορέσει να Αναπτυχθεί ο Κλάδος

Η κατάθεση προσφυγών στο Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ) για ψύλλου πήδημα κατά της αδειοδότησης αιολικών πάρκων κοντεύει να τινάξει στον αέρα τα σχέδια των ομολογουμένως πολύ λίγων επενδυτών που έχουν απομείνει στην Ελλάδα στο χώρο των ΑΠΕ ελπίζοντας σε καλύτερες μέρες. Η δε ενθάρρυνση εύλογων και μη αντιρρήσεων σε κάθε νέα επένδυση αιολικού πάρκου, είτε αυτή οχλεί το περιβάλλον είτε όχι, συνήθως από τοπικά επιχειρηματικά συμφέροντα, έχει συμβάλλει στην δυσφήμιση της χώρας ως επενδυτικού προορισμού για τις ΑΠΕ. Συγγνώμη αλλά δεν είναι δυνατόν την ίδια ημέρα να διαβάζουμε στο ρεπορτάζ (βλέπε energia.gr στις 17/8) «ΥΠΕΝ: Εγκρίθηκε το Project για 11 Αιολικά Πάρκα Ισχύος 225 MW στη Νότια Εύβοια» και λίγο παρακάτω «“Παγώνει” με Απόφαση του ΣτΕ η Κατασκευή 8 Αιολικών Πάρκων και 73 Ανεμογεννητριών στην Κάρυστο». Είναι προφανές ότι κάτι δεν πάει καλά στην υπόθεση που λέγεται αδειοδότηση Αιολικών Πάρκων. Με την ανωτέρω αρνητική εξέλιξη να οφείλεται αποκλειστικά σε προσφυγή που έχει καταθέσει στο ΣτΕ ο «Σύλλογος για την Προστασία του Περιβάλλοντος της Νότιας Καρυστίας» και τρεις κάτοικοι της Καρύστου (καλά το διαβάσατε 3 κάτοικοι!), κατά του Υπουργού Περιβάλλοντος και κατά 27 αποφάσεων με τις οποίες προβλέπεται η εγκατάσταση αιολικών πάρκων. Μεταξύ άλλων στην προσφυγή υποστηρίζεται, ότι «τα οκτώ αιολικά πάρκα θα εγκατασταθούν μέσα σε δασική έκταση ενταγμένη στο οικολογικό δίκτυο Natura 2000, χαρακτηρισμένη ως τόπο κοινοτικής σημασίας και ζώνη ειδικής προστασίας για την ορνιθοπανίδα»

Δεν Χωρούν Πειραματισμοί στην Έρευνα και Παραγωγή Υδρογονανθράκων

Δεν Χωρούν Πειραματισμοί στην Έρευνα και Παραγωγή Υδρογονανθράκων

Για μια ακόμη φορά πριν λίγες μόλις ημέρες γίναμε μάρτυρες μιας αποτυχημένης προσπάθειας της κυβέρνησης δήθεν να "καινοτομήσει" στον κρίσιμο ενεργειακό τομέα,με την κατάθεση και εισήγηση στο ΚΥΣΟΙΠ από τον αρμόδιο υπουργό ΥΠΕΚΑ για μιαν άρδην τροποποίηση του υφιστάμενου νομικού καθεστώτος που διέπει τις έρευνες και παραγωγή υδρογονανθράκων στην χώρα μας. Ενός καθεστώτος το οποίο,πέρα του Ν. 4001/2011 κλπ., που αποτελεί το βασικό νομοθέτημα και έχει συμπληρωθεί με τις απαραίτητες Υπουργικές αποφάσεις και εγκυκλίους,είναι πλήρως προσαρμοσμένο και εναρμονισμένο με την Ευρωπαϊκή νομοθεσία αλλά και τα διεθνή πρότυπα.Με στόχο την προσέλκυση σοβαρών επενδύσεων και την επανεκκίνηση των ερευνών υδρογονανθράκων μετά από την ανεξήγητη και αδικαιολόγητη αποχή της 15ετιας που προηγήθηκε. Η πρόταση του ΥΠΕΚΑ κ. Γ. Σταθάκη για την τροποποίηση του υφιστάμενου, και απόλυτα εκσυγχρονισμένου καθεστώτος ερευνών και παραγωγής, προέβλεπε την ριζική αλλαγή των ισχυόντων σήμερα συμβάσεων από συμβάσεις εκμετάλλευσης σε συμβάσεις επιμερισμού της παραγωγής (production sharing)

Αθήνα 2004, Ελλάδα 2017

Αθήνα 2004, Ελλάδα 2017

Οι πόλεμοι γεννούν ήρωες, δεν υπάρχει χώρα που να μην περηφανεύεται για δικούς της ήρωες-σύμβολα· στην ανάγκη τούς κατασκευάζει. Με τελείως διαφορετικά μέσα και κυρίως σε ειρηνικούς καιρούς δρουν άλλου είδους ήρωες. Επιστήμονες που με τις ανακαλύψεις τους σώζουν ζωές, εφευρέτες που έκαναν τον βίο μας καλύτερο ή ασφαλέστερο, διανοητές που ώθησαν τη σκέψη μας, συγγραφείς που άνοιξαν νέους ορίζοντες. Κι ο χώρος του αθλητισμού –του πρωταθλητισμού, αν δεν κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας– γέμει, κατόπιν θεσμικής επικύρωσης, προτύπων, νέων ανδρών και νεαρών γυναικών που αφοσιώθηκαν μετά πολλών κόπων και θυσιών στην τέχνη του μη αιματηρού ανταγωνισμού. Δεν μιλάμε, ασφαλώς, για μια απλή καμπάνια προτρεπτικής προβολής του ρητού του (σατιρικού) ποιητή Γιουβενάλη «νους υγιής εν σώματι υγιεί» αλλά για άμιλλα πολύπτυχη, όπου η ατομική τιμή και δόξα, η οικονομική και ηθική δικαίωση, συγκλώθονται με τον λαϊκό μύθο, την εφήμερη μαζική ανάταξη, τα στοχαστικά και μαζί πομπώδη «εύγε» επισήμων, τις τελετές προσπορισμού λάμψης τρίτων

Ο Νεύτωνας και η Νέα Μεγάλη Φούσκα

Ο Νεύτωνας και η Νέα Μεγάλη Φούσκα

Όσες ραγδαίες αλλαγές κι α­ν είχαμε στις αγορές τα τελευταία 300 χρόνια, κάποια πράγματα δεν αλλάζουν: η γοητεία του ρίσκου και των μεγάλων στοιχημάτων, το δέλεαρ του γρήγορου κέρδους, η αφελής προσδοκία ότι η ευφορία του σήμερα θα κρατήσει για πάντα. H διάψευση των προσδοκιών έρχεται απότομα, με ένα «μπαμ», με το σπάσιμο μιας φούσκας. Θύματα δεν είναι μόνο οι αδαείς και οι ανόητοι. Ο Ισαάκ Νεύτων ήταν αναμφίβολα ένας ευφυέστατος άνθρωπος. Όχι όμως και επενδυτής. Έχασε την περιουσία του σε μία από τις πρώτες μεγάλες φούσκες της χρηματιστηριακής ιστορίας: αυτή της South Sea Company το 1720. H βρετανική εταιρεία διαχείρισης χρέους έπεισε τη βρετανική κυβέρνηση για την ικανότητά της να πετύχει μία ανταλλαγή τοξικού ενεργητικού και την αγορά για τις τεράστιες προοπτικές της

Κυβερνητική Εντολή στην Οικονομία να Αναπτυχθεί

Κυβερνητική Εντολή στην Οικονομία να Αναπτυχθεί

Σε νέα ύψη φτερουγίζει η κυβερνητική ρητορική. Ξεπέρασαν την πρώτη φάση που θα άλλαζαν την Ευρώπη προσφεύγοντας στη διεθνιστική αλληλεγγύη της Ρωσίας, της Βενεζουέλας κι άλλων αδελφών κρατών. Αυτά ανήκουν στην προϊστορική εποχή… Τώρα αναζητούν λύση στα προβλήματα. Θα φέρουν την ανάπτυξη. Κοτζάμ κυβερνητικό συμβούλιο αποφάσισε να επιταχύνει την ανάπτυξη. Προφανώς θα γίνει, αφού είναι κυβερνητική εντολή! Ηδη, προχθές, αποφασίστηκε να καλυφθεί ένα «θεσμικό κενό». Ιδρύεται η «Ελληνική Αναπτυξιακή Τράπεζα», ένας οργανισμός που… απουσίαζε από το δειγματολόγιο κρατικών οργανισμών. Οπως και να το κάνουμε, η διοίκηση κρατικής τράπεζας είναι παλιό όνειρο πολλών συντρόφων. Ολων αυτών που έχουν αποκλειστεί από τις διοικήσεις των συστημικών τραπεζών επειδή ελέγχονται από ευρωπαϊκούς οργανισμούς… Βέβαια, πριν οδηγηθούμε στην ίδρυση τράπεζας από το χρεοκοπημένο Δημόσιο, θα μπορούσαν να κάνουν ορισμένα απλά πράγματα. Ενδεχομένως όχι τόσο φαντασμαγορικά, αλλά θα βοηθούσαν στην επιτάχυνση της ανάπτυξης καθώς θα έφερναν πόρους στην οικονομία

Καλά οι Άριστοι. Οι Μέτριοι τι θα Κάνουν;

Καλά οι Άριστοι. Οι Μέτριοι τι θα Κάνουν;

Όποτε φουντώνει η συζήτηση περί αριστείας, φουντώνει ο θυμός μέσα μου. Όχι για τους άριστους. Οι άριστοι θα τον βρουν το δρόμο τους είτε φροντίσει είτε δεν φροντίσει το κράτος, είτε επιβραβευτούν είτε δεν επιβραβευτούν. Με τους μέτριους, όμως, ποιος θα ασχοληθεί; Ας πάψουμε να βαυκαλιζόμαστε και να υποκρινόμαστε. Το να επαινούμε την αριστεία και να δηλώνουμε φανατικοί υπέρμαχοι αυτής δε μας καθιστά άριστους. Η συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας, της κάθε κοινωνίας, της κάθε χώρας, απαρτίζεται από μέτριους. Είμαστε μέτριοι, ο κόσμος αποτελείται από μέτριους ανθρώπους κι αυτό είναι κάτι που δεν μπορεί να αλλάξει, όσο κι αν κάνουμε πως δεν το βλέπουμε. Εάν δεν παραδεχτούμε ότι είμαστε μέτριοι, δεν θα μπορέσουμε ποτέ να φτιάξουμε ένα εκπαιδευτικό σύστημα της προκοπής και, φυσικά, θα μείνουμε με κακούς επαγγελματίες, με δυστυχισμένους υπαλλήλους και με επιστήμονες σε υπαρξιακή κρίση

Αναποτελεσματικό Μέσο οι Κυρώσεις

Αναποτελεσματικό Μέσο οι Κυρώσεις

Ο Κιμ Γιονγκ Ουν ήταν ακόμα φοιτητής όταν το 2006 το Συμβούλιο Ασφαλείας του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών επέβαλε οικονομικές κυρώσεις στο καθεστώς που είχε εγκαθιδρύσει ο πατέρας του στη Β. Κορέα. Το σχετικό ψήφισμα το είχε προτείνει η Ουάσιγκτον, για να μην αναδειχθεί η Β. Κορέα σε πυρηνική δύναμη. Απέτυχε όμως. Ο Κιμ Γιονγκ, ο σημερινός ηγέτης της Β. Κορέας, πριν από μερικές ημέρες δοκίμασε έναν διηπειρωτικό βαλλιστικό πύραυλο μεγάλου βεληνεκούς. Το Κογκρέσο των ΗΠΑ θα προσθέσει στο οπλοστάσιό του σειρά οικονομικών κυρώσεων κατά της Ρωσίας, περιορίζοντας, παράλληλα, τη δυνατότητα του προέδρου Ντόναλντ Τραμπ να τις άρει μονομερώς. Οι κυρώσεις αυτές θα λάβουν τη μορφή νόμου. Το να προκληθεί δυσαρέσκεια στον Βλαντιμίρ Πούτιν ίσως θεωρείται ένας άξιος λόγου στόχος

Μικρά Κράτη και οι Εξελίξεις στην Κύπρο

Μικρά Κράτη και οι Εξελίξεις στην Κύπρο

Ο αείμνηστος Παναγιώτης Κονδύλης παρατηρούσε εύστοχα στο βιβλίο του Από τον 20ό στον 21ο αιώνα: Τομές στην πλανητική πολιτική περί το 2000ότι «η μοίρα των μικρών εθνικών κρατών εξαρτάται αποφασιστικά από τη σπουδαιότητα της γεωπολιτικής τους θέσης. »Τα πιο ασήμαντα από γεωπολιτική άποψη μάλλον θα αφεθούν στην ησυχία τους ή στην εσωτερική αναταραχή τους». Είναι βέβαιο, και έχει αναλυθεί εκτενώς σε πολλά κείμενα από σημαντικούς διεθνολόγους και γεωπολιτικούς, ότι η Κύπρος συνιστά αναμφίλεκτα ένα παράδειγμα σημαντικότατου μικρού κράτους, το οποίο αντιστρόφως δεν μπορεί να αφεθεί στην ησυχία του ακριβώς λόγω της σπουδαιότητας της θέσης του στο χάρτη. Η προσήλωση των μεγάλων δυνάμεων και των περιφερειακών δρώντων στην εκπλήρωση των εθνικών συμφερόντων τους ωθεί στην εστίαση του ενδιαφέροντός τους σε κομβικά σημεία, σε περάσματα ή σε περιοχές ύπαρξης ευμεγεθών φυσικών πόρων όπως αυτό της Ανατολικής Μεσογείου

Κύπρος: 43 Χρόνια Μετά την Εισβολή

Κύπρος: 43 Χρόνια Μετά την Εισβολή

Ο Γιάννος Κρανιδιώτης έριξε πρώτος την ιδέα να προωθηθεί η ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ το 1986 στον υπουργό εξωτερικών Θ. Πάγκαλο. Τότε το ΑΚΕΛ ήταν ακόμα διστακτικό. Η αίτηση έγινε τελικά τον Ιούλιο του 1990 (Βασιλείου – Μητσοτάκης με υπ.εξ. Σαμαρά). Κρίσιμη καμπή το 1999 στο Ελσίνκι (Κληρίδης – Σημίτης με υπ.εξ. Παπανδρέου) όπου αποσυνδέθηκε η ένταξη από την λύση. Αποδείχθηκε ως η μεγαλύτερη επιτυχία της ελληνικής διπλωματίας, παρόλο που συνοδεύτηκε από την μεγαλύτερη αποτυχία της: την αναγνώριση «συνοριακών διαφορών» και την αναγνώριση και τον «σεβασμό στα νόμιμα, ζωτικά συμφέροντα» της Τουρκίας στο Αιγαίο (Μαδρίτη 1997). Είμαστε άστατος λαός και συνταιριάζουμε συχνά τα καλύτερα με τα χειρότερα. Το 2004 μάθαμε δια στόματος του Επιτρόπου Φερχόϊγκεν ότι εκείνη η αποσύνδεση είχε συνοδευτεί από την υπόσχεση της ελληνικής πλευράς (Κληρίδη – Σημίτη) να υποστηρίξουν εκ των προτέρων την λύση

H «Μουσουλμανική Οργή» Μετά το ISIS

H «Μουσουλμανική Οργή» Μετά το ISIS

Κ​​αθώς οι μέρες του χαλιφάτου του ISIS τελειώνουν στο Ιράκ και τη Συρία και οι πηγές οικονομικής του ανανέωσης εξαφανίζονται, δημιουργείται η απορία ποια θα είναι η επόμενη εκδοχή της «μουσουλμανικής οργής», όπως την περιέγραφε ο ισλαμολόγος Μπέρναρντ Λούις. Στην Αίγυπτο, οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι βρίσκονται πάντα υπό τη σκληρή επιτήρηση των στρατιωτικών, αλλά ίσως κάποτε επιστρέψουν δριμύτεροι. Η Σαουδική Αραβία, ως τράπεζα των απανταχού φανατικών σαλαφιστών, θα ξανανοίξει το πουγκί της διακριτικά για να εξασφαλίσει στους πρίγκιπες του πετρελαίου την ασυλία από τους μουσουλμάνους επικριτές. Ο,τι και αν συμβεί, τα δύο στρατόπεδα, των σούνι (Αίγυπτος, Σαουδική Αραβία, Τουρκία, Πακιστάν) και των σία (Ιράν, Ιράκ, νησίδες της Αραβικής Χερσονήσου, Χεζμπολάχ), θα παραμείνουν οι δύο μεγάλοι αντίπαλοι μέσα στον κόσμο του Ισλάμ, χωρίς προοπτική συμβιβασμού μεταξύ τους

Χαλασμένα Μυαλά

Χαλασμένα Μυαλά

«Φοβάμαι τα χαλασμένα μυαλά στην Ελλάδα. Οι υστερικοί, οι ανισόρροποι, οι σχιζοφρενικοί έχουν εδώ περισσότερη απήχηση και περισσότερες ευκαιρίες να επιβληθούν παρά σε άλλους τόπους πιο κατακαθισμένους», γράφει στα «Τετράδια Ημερολογίου» του ο Γιώργος Θεοτοκάς στις 17 Μαΐου 1940. Πρόκειται για τον θείο του συνταγματολόγου Νίκου Αλιβιζάτου, ο οποίος θεωρείται ένας από τους πιο σημαντικούς εκπροσώπους της γενιάς του 1930, διετέλεσε διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου και του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδας. Θυμάμαι αυτή την σκέψη του και ανατρέχω στην «τσακισμένη» σελίδα 137 των «Τετραδίων» του, κάθε φορά που κάτι περίεργο, ανισόρροπο, εμφανέστατα ανορθολογικό κάνει την εμφάνισή του στην δημόσια σφαίρα. Μπήκα στον πειρασμό να γράψω για τα χαλασμένα μυαλά την προηγούμενη εβδομάδα παρακολουθώντας την πορεία διαμαρτυρίας που έκαναν μέλη αριστερών ομάδων στην Θεσσαλονίκη διαμαρτυρόμενα για την αναγόρευση του Προέδρου Γιούνκερ σε επίτιμο διδάκτορα της Νομικής Σχολής ΑΠΘ

H Γεώτρηση, το Κυπριακό και τα Ξένα Συμφέροντα

H Γεώτρηση, το Κυπριακό και τα Ξένα Συμφέροντα

Αν και ακόμα δεν έχουν ξεκαθαρίσει πλήρως οι προθέσεις της Τουρκίας όσον αφορά τη γεώτρηση στο τεμάχιο 11 του κοιτάσματος «Ονησίφορος», εντούτοις μπορούμε να πούμε ότι μέχρι τώρα οι αντιδράσεις της περιορίζονται σε λεκτικές απειλές. Με βάση τις προηγούμενες προειδοποιήσεις αξιωματούχων της, όλοι αναμέναμε ότι η Τουρκία θα προέβαινε σε εντονότερες και ίσως θεαματικότερες αντιδράσεις κατά της Κύπρου. Μάλιστα, κάποιοι πολιτικοί εξέφραζαν ανησυχίες ακόμα και για τη δημιουργία θερμού επεισοδίου, ενώ πολλά ΜΜΕ της Κύπρου καλλιεργούσαν κλίμα πολεμικής έντασης. Τι έγινε και αποφεύχθησαν όλα αυτά; Αν νομίζουμε ότι η Τουρκία άλλαξε στάση και ξαφνικά αποφάσισε να σεβαστεί τα κυριαρχικά δικαιώματα της Κύπρου στην ΑΟΖ, κάνουμε μεγάλο λάθος. Η Τουρκία, λίγες μόνο μέρες μετά το ναυάγιο του Κραν Μοντάνα και ενώ συνεχίζει διεθνώς το επικοινωνιακό παιχνίδι επίρριψης ευθυνών, σίγουρα θα εκμεταλλευόταν την ευκαιρία να δημιουργήσει περισσότερες σκιές στην κυριαρχία της Κύπρου. Άρα, η συγκράτηση της Τουρκίας σε ακραίες αντιδράσεις δεν οφείλεται σε αλλαγή στον τρόπο αντιμετώπισης της Κύπρου. Επίσης, οι περιορισμένης έκτασης (μέχρι στιγμής τουλάχιστον) αντιδράσεις της Τουρκίας στη γεώτρηση, δεν μπορούν να οφείλονται στην Κύπρο. Εμείς, όπως είναι γνωστό, είμαστε και συνεχίζουμε να είμαστε ο αδύνατος κρίκος στην αντιπαλότητα μας με την Τουρκία

To Στοίχημα της Τέρνα Ενεργειακής

To Στοίχημα της Τέρνα Ενεργειακής

Όπως και άλλες Ελληνικές εξωστρεφείς επιχειρήσεις που εργάζονται και επενδύουν σε προηγμένους επιχειρηματικούς τομείς με επίκεντρο την τεχνολογία έτσι και η Τέρνα Ενεργειακή, η μεγαλύτερη εταιρεία Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας στην Ελλάδα, αποφάσισε την έκδοση ομολογιακού δανείου με στόχο την ενίσχυση διαθέσιμων οικονομικών πόρων ώστε να συνεχίσει απρόσκοπτα το επενδυτικό της πρόγραμμα. Να θυμίσουμε ότι πριν λίγες μόλις εβδομάδες είχαν προηγηθεί τα ομολογιακά δάνεια του Ομίλου Μυτιληναίος (300 εκατομμύρια ευρώ) και της Sunlight (80 εκατομμύρια ευρώ), δύο άλλων μεγάλων Ελληνικών επιχειρήσεων με έντονη εξαγωγική δραστηριότητα. Ασφυκτιώντας μέσα σε ένα μάλλον αρνητικό και καταθλιπτικό οικονομικό περιβάλλον, που όχι μόνο δεν ενθαρρύνει επιχειρηματικές πρωτοβουλίες αλλά ενίοτε τιμωρεί εταιρείες και επιχειρηματίες για τα όποια ανοίγματα τους, η συγκέντρωση κεφαλαίων μέσω της έκδοσης ομολογιακών δανείων έχει αποβεί μονόδρομος για καινοτόμες και προοδευτικές επιχειρήσεις όπως η Τέρνα Ενεργειακή

Παραγραφής Σημασία

Παραγραφής Σημασία

Ο θεσμός έχει ελληνική ρίζα και απήχηση παγκόσμια. «Πάνθ’ ο μέγας χρόνος μαραίνει» υπογραμμίζει ο Σοφοκλής στον «Αίαντα». Ιδού η αφετηρία της παραγραφής. Με την πάροδο του χρόνου οι παραστάσεις αλλοιώνονται. Η μνήμη σβήνει. Τα χαρτιά διασκορπίζονται. Η δικαιοσύνη χωρίς στέρεα αποδεικτικά μέσα αδυνατεί να κρίνει με ασφάλεια. Τέμνει το ζήτημα ο νομοθέτης. Θέτει όριο χρονικό. Όριο, δηλαδή, πέρα από το οποίο τεκμαίρεται αμαχήτως ότι η δικαστική αλήθεια είναι αδύνατη. Το όριο αυτής της αδυναμίας αποτελεί συμπλήρωση (και αδικαιολόγητη βάση) της παραγραφής (!!!). Η καθολική αξία του πράγματος έχει καταστήσει το θεσμό παγκόσμιο. Τα κακουργήματα των Ναζί κηρύχθηκαν απαράγραπτα. Επρόκειτο περί συμβολισμού. Όλες οι μαζικές εκτελέσεις ολοκληρώθηκαν τον Οκτώβριο του 1946. Μετά ταύτα, μόνον ο Adolt Eichmann, ως ενοχηστρωτής του ολοκαυτώματος, απήχθη και απαγχονίσθηκε στο Ισραήλ το 1962. Και πάλι όμως πριν συμπληρωθεί 20ετία από την λήξη του Πολέμου (8.5.45). Η 20ετία είναι ο συνήθης χρόνος παραγραφής των βαρέων κακουργημάτων

Η Άχρηστη Επιστημονική Σκέψη

Η Άχρηστη Επιστημονική Σκέψη

Τελικά, οι επιστήμονες δεν κάνουν για επαναστάτες. Σκέπτονται πολύπλοκα και αποτυγχάνουν. «… η κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι την επομένη μέρα θα άλλαζε νόμισμα. Κάθε πολίτης είχε δικαίωμα να αλλάξει διακόσια πέσο σε μετρητά και να καταθέσει έως δέκα χιλιάδες πέσο στην τράπεζα, με δικαίωμα να σηκώνει μόνο εκατό πέσο τον μήνα. Εάν είχε περισσότερα τα έχανε».* Διοικητής της κεντρικής τράπεζας ήταν ο Τσε, την υπογραφή του οποίου έφεραν τα νέα χαρτονομίσματα της Κούβας. Τυπώθηκαν μυστικά στην (τότε) Τσεχοσλοβακία, μεταφέρθηκαν κρυφά σε αποθήκη στο λιμάνι της Αβάνας στα μέσα Ιουνίου και η αλλαγή του νομίσματος έγινε 4 Αυγούστου. Ο πληθυσμός φτωχοποιήθηκε, με μία κίνηση. Ο Τσε δεν ήταν καθηγητής, ούτε οικονομολόγος. Τα πράγματα έγιναν απλά. Ο δικός μας Γιάνης, ως επιστήμονας, γοητευόταν από τις πολύπλοκες λύσεις, και απέτυχε!

Ποιος Είναι ο Νέος Παγκόσμιος Ηγέτης;

Ποιος Είναι ο Νέος Παγκόσμιος Ηγέτης;

«Είναι δύσκολο να σκεφτεί κανείς μια άλλη στιγμή στη μεταπολεμική ιστορία που η παγκόσμια ηγεσία να ήταν τόσο αμφισβητήσιμη και αβέβαιη». Με αυτόν τον ξεκάθαρο όσο και ανησυχητικό τρόπο ολοκληρώνει ένα από τα άρθρα του στους Financial Times ο Γκίντεον Ράκμαν, αναδεικνύοντας ένα σημαντικό ζήτημα των καιρών μας. Ελάχιστες ημέρες πριν από την επικείμενη σύνοδο των G20 στο Αμβούργο, ο διακεκριμένος βρετανός δημοσιογράφος διερωτάται ποιος ηγείται της παγκόσμιας κοινότητας κατά το τρέχον έτος; Πριν από εννέα χρόνια, στην πρώτη σύνοδο των G20 που πραγματοποιήθηκε στην Ουάσινγκτον, παρά τις καταστροφές της Lehman Brothers και του πολέμου στο Ιράκ, δεν υπήρχε καμία αμφιβολία ότι ο ηγέτης του κόσμου τούτου ήταν ο Τζορτζ Μπους ο νεότερος. Σήμερα, ωστόσο, είναι εξίσου αναμφίβολο ότι ο Ντόναλντ Τραμπ εμφανίζεται κάθε άλλο παρά πρόθυμος (και ικανός) να αναλάβει τον απαιτητικό αυτό ρόλο. Υπάρχουν, ωστόσο, δύο εναλλακτικές επιλογές: ο Σι Τζινπίνγκ των συνεργασιών σε παγκόσμιο επίπεδο και η Aνγκελα Μέρκελ την οποία εμπιστεύεται – σύμφωνα με έρευνα το ινστιτούτου Pew – το 44% των πολιτών 37 χωρών με τους «αντιπάλους» της για την παγκόσμια κυριαρχία να περιορίζονται ο Σι στο 28% και ο Ντόναλντ στο 22%. Ποια είναι, όμως, τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα του καθενός;