Μιλώντας σε συνέντευξη Τύπου, στις 15 Σεπτεμβρίου, ο πρωθυπουργικός σύμβουλος Piotr Naimski, επιφορτισμένος με την παρακολούθηση των θεμάτων ενεργειακών υποδομών, δήλωσε αισιόδοξος για την προοπτική δημιουργίας ενός συστήματος αγωγών για τη μεταφορά ποσοτήτων (10 bcm ετησίως) νορβηγικού αερίου στην Πολωνία

Μιλώντας σε συνέντευξη Τύπου, στις 15 Σεπτεμβρίου, ο πρωθυπουργικός σύμβουλος Piotr Naimski, επιφορτισμένος με την παρακολούθηση των θεμάτων ενεργειακών υποδομών, δήλωσε αισιόδοξος για την προοπτική δημιουργίας ενός συστήματος αγωγών για τη μεταφορά ποσοτήτων (10 bcm ετησίως) νορβηγικού αερίου στην Πολωνία.

 

Πρόκειται για την τρίτη σχετική απόπειρα (μετά από δύο αποτυχημένες προσπάθειες το 2001και το 2007), η οποία αυτή τη φορά θα έχει τη μορφή της κατασκευής ενός υποβρύχιου αγωγού φυσικού αερίου (Baltic Pipe) μεταξύ Δανίας και Πολωνίας και ενός ακόμη αγωγού μεταξύ Δανίας και Νορβηγίας. Η πολωνική πλευρά θεωρεί ότι αυτή τη φορά το πολιτικοοικονομικό περιβάλλον είναι ευνοϊκότερο.

 

Κομβικό ρόλο αναμένεται να διαδραματίσει η πολωνική επιχείρηση πετρελαίου και φυσικού αερίου PGNiG, που εξορύσσει ετησίως περίπου 0,5 bcm αερίου στη Νορβηγία, με προοπτική αύξησης της εν λόγω ποσότητας στα 2-2,5 bcm μέχρι το 2022. Το 2022 λήγει συμφωνία μεταξύ PGNiG και Gazprom για την προμήθεια ρωσικού φυσικού αερίου. Μέχρι τότε εκτιμάται επίσης ότι θα έχει ολοκληρωθεί και θα τεθεί σε λειτουργία ο νέος υποθαλάσσιος αγωγός, που θα επιτρέψει τη μείωση της εξάρτησης της Πολωνίας από το ρωσικό αέριο, η οποία ήδη επιχειρείται με την προμήθεια φυσικού αερίου από το Κατάρ μέσω του νέου σταθμού επαναεριοποίησης LNG στο Swinoujscie των ακτών της Βαλτικής (δυναμικότητα 5 bcm ετησίως, με προοπτική αύξησης στα 7-7,5 bcm). Υπό αυτό το πρίσμα, επεσήμανε ο κ. Naimski, η πολωνική κυβέρνηση δε σχεδιάζει την ανανέωση/παράταση της συμφωνίας με την Gazprom με τους σημερινούς όρους.

 

Η Πολωνία καταναλώνει κάθε χρόνο 14-15 bcm φυσικού αερίου, το 75% των οποίων προέρχεται από τη Ρωσία. Η ενεργειακή σύνδεση Νορβηγίας-Πολωνίας εντάσσεται στην ευρύτερη στρατηγική δημιουργίας ενός ευρωπαϊκού διαδρόμου Βορρά-Νότου, από τη Βαλτική έως τη Μεσόγειο.