Tου Δημήτρη Καπράνου
«Τι θα γινόταν, αλήθεια, αν εσείς, οι Κινέζοι, αποφασίζατε να χρησιμοποιείτε το ελληνικό λάδι στην καθημερινότητά σας;»
— Θα πρέπει, αγαπητέ, να φυτέψετε ελιές και στις ταράτσες σας!
Ο διάλογος με τον Κινέζο επιχειρηματία έγινε στο Νέο Ικόνιο, κατά την τελετή ονοματοδοσίας του πλοίου Cosco Hellas και είναι, πιστεύω, ενδεικτικός.
Λίγη ώρα πριν, ο πρόεδρος της μεγάλης κινεζικής ναυτιλιακής εταιρείας, ο captain Wei, είχε τονίσει απευθυνόμενος στον κ. Κ. Καραμανλή ότι οι εξαγωγές ελληνικού λαδιού προς την Κίνα αυξήθηκαν κατά 30% μετά την επίσκεψη του Έλληνα πρωθυπουργού!
Ίσως να ακούγεται αφελές το όλον θέμα, ίσως για κάποιους τα λόγια αυτά να είναι «της στιγμής». Δεν είναι, όμως, έτσι. Μακάρι η Ελλάδα να αντιληφθεί τη δύναμη της κινεζικής μηχανής και, γενικότερα, της Άπω Ανατολής. Ήδη έχουμε καθυστερήσει πολύ. Στην Κίνα, που έχει ρίξει το βάρος της στη διοργάνωση των Ολυμπιακών του 2008, καθώς το εγχείρημα θεωρείται ως ένα είδος «πτυχίου» για την κινεζική κυβέρνηση, τα πράγματα τρέχουν με ασύλληπτους ρυθμούς. Το ίδιο και στην Κορέα και την Ιαπωνία, χώρες που είχαν μέχρι τώρα το «πάνω χέρι» στην περιοχή, αλλά, υπό την άμεση απειλή και τη σκιά της Κίνας, τρέχουν τώρα με ακόμη μεγαλύτερη ταχύτητα.
Έχοντας επισκεφθεί μέχρι τώρα την Κίνα αρκετές φορές, μπορούμε να ισχυρισθούμε ότι η χώρα μας είναι μια από τις ελάχιστες, τις οποίες οι Κινέζοι θεωρούν φιλικές και κοντινές τους. Κάτι η ιστορία μας, την οποία οι Κινέζοι μελετούν, κάτι η απόσταση και το –μικρό– μέγεθος της χώρας μας, κάτι (και πολύ σημαντικό) η ελληνική ναυτιλία, όλα αυτά, μας έχουν κάνει συμπαθείς σε μια χώρα-μηχανή, που δεν έχει καιρό για συναισθηματισμούς.
Αρκεί να πεις ότι είσαι Σι-Λα (Έλληνας-Ελλάδα) στην Κίνα και ανοίγουν οι πόρτες πιο εύκολα όπως ανθούν και τα χαμόγελα. Κι ίσως θα πρέπει να δώσουμε ιδιαίτερη προσοχή στα λόγια του Κινέζου πρέσβεως στην Αθήνα κ. Xueyun, o oποίος, στην τελετή του Ικονίου, μας θύμισε ότι οι Έλληνες εφοπλιστές ήταν οι πρώτοι που έσπασαν το εμπάργκο της Δύσεως προς την Κίνα! Κάτι που οι Κινέζοι δεν ξεχνούν, όπως δεν ξεχνούν και άλλες χώρες, που είδαν την ελληνική σημαία να μπαίνει στα λιμάνια τους και να ανοίγει τους θαλάσσιους δρόμους που είχε κλείσει η πολιτική σκοπιμότητα!
Οι Κινέζοι δεν ξεχνούν και αναγνωρίζουν ότι η ελληνική εμπορική ναυτιλία είναι υπερδύναμη, κάτι που δεν φαίνεται να θυμάται, παρά μόνον ευκαιριακώς, η ελληνική πολιτεία. Δεν είναι δα και λίγο πράγμα να αναγνωρίζει σήμερα η μεγαλύτερη οικονομική δύναμη του κόσμου ότι «η Ελλάδα είναι o leader στη θάλασσα και ο κόσμος διδάσκεται απ’ αυτή»! Δεν είναι λίγο να υπάρχουν αυτή τη στιγμή στις εσχάρες των κινεζικών ναυπηγείων 100 ελληνικές παραγγελίες! Βεβαίως, είναι ντροπή μας, που έχουμε καταστήσει τα ελληνικά ναυπηγεία ασύμφορα, αλλά η Ελλάδα είναι «άλλη χώρα». Αρκεί να σκεφθεί κανείς ότι ένας από τους πρωτεργάτες της υποβαθμίσεως των Ελληνικών Ναυπηγείων έχει εκλεγεί νομάρχης και «απειλεί» να επανεκλεγεί!
Ας γυρίσουμε, όμως, στην Κίνα. Το 1992, σ’ ένα ταξίδι με τον τότε υπουργό Ναυτιλίας –ευφυέστατο– Γ. Κατσιφάρα, είχαμε εντυπωσιαστεί από την ταχύτατη ανάπτυξη της αχανούς χώρας. Και, απευθυνόμενος στον τότε πρωθυπουργό της Κίνας, ο ορεσίβιος Έλληνας υπουργός Θαλάσσης, είπε, πολύ σοβαρά. «Έτσι και μας πείτε ότι κάθε Κινέζος θα αγοράζει μια φορά τον χρόνο δέκα ελληνικές ελιές, θα μας κάνετε τους πιο ευτυχείς ανθρώπους του κόσμου!».
Οι Κινέζοι δεν αγόρασαν –ακόμη– τις ελιές, ο Γ. Κατσιφάρας απομακρύνθηκε από τον Κ. Σημίτη, αλλά ο Κ. Καραμανλής, με μια επίσκεψη, πέτυχε να αυξηθούν κατά 30% οι εξαγωγές ελληνικού ελαιολάδου στην Κίνα! Φαίνεται ότι το λάδι και η ναυτιλία είναι τα μεγάλα μας όπλα. Και ο τουρισμός, αν σκεφθεί κανείς πόσο απέδωσαν οι τέσσερις επισκέψεις του Δημ. Αβραμόπουλου στην Κίνα, όπου συζητήθηκε σοβαρά (αλήθεια, τι έγινε με το θέμα;) η απευθείας σύνδεση Ελλάδος-Κίνας με την Air China.
Η ωραία τελετή του Νέου Ικονίου, όπου ο καπτάν-Βασίλης Κωνσταντακόπουλος συγκέντρωσε την αφρόκρεμα της ελληνικής ζωής, πέρασε. Το θέμα είναι τι γίνεται από εδώ κι εμπρός. Οι Κινέζοι επιθυμούν περαιτέρω σύσφιγξη σχέσεων με την Ελλάδα. Ο υπουργός Ανάπτυξης, Δημ. Σιούφας, κατάλαβε πολλά από τις συνεχείς συζητήσεις που είχε με τους Κινέζους επιχειρηματίες. Η Κίνα αναπτύσσεται και μπορεί να παρασύρει κι εμάς στη δίνη της αναπτύξεως. Αρκεί να θέλουμε και να σπεύσουμε. Οι Αγώνες του 2008 στο Πεκίνο θα είναι «η συνέχεια της Αθήνας». Ας μη σταματήσει εκεί η ανάπτυξη των σχέσεών μας. Θα είναι κρίμα.
(Καθημερινή, 30/7/06)