Του Γκάρι Κασπάροφ
Τα όπλα για την αγορά των οποίων συμφώνησε πρόσφατα με το Κρεμλίνο ο Ούγκο Τσάβες, θα χρησιμοποιηθούν εναντίον του λαού του, αλλά και από τρομοκράτες στην Κολομβία, που σιωπηρά υποστηρίζονται από τη Βενεζουέλα. Ο κ. Πούτιν, φυσικά, δεν είναι ο μόνος που αντιλαμβάνεται ότι η αστάθεια οδηγεί σε υψηλότερες τιμές πετρελαίου.
Στη Ρωσία μπορεί να μην έχει απομείνει πολλή βιομηχανία ή δημοκρατία, ωστόσο υπάρχουν τεράστιες ποσότητες πετρελαίου και φυσικού αερίου, καθώς και πολλοί άλλοι φυσικοί πόροι. Όταν αυτά συνδυαστούν με τα πυρηνικά όπλα, τότε αυτοί οι πόροι καθίστανται επαρκείς για την εξαγορά της εισόδου στο G8 παρά το μετασχηματισμό της Ρωσίας σε μονοκομματική δικτατορία.
Κορυφαίοι Ρώσοι αξιωματούχοι έχουν τώρα υπό τον έλεγχό τους ορισμένες από τις μεγαλύτερες επιχειρήσεις στη χώρα. Μπορεί κανείς να φανταστεί τον υπουργό Αμύνης να ασκεί, παράλληλα, και καθήκοντα προέδρου π.χ. της Exxon Mobil και να μην ανακύπτει θέμα σύγκρουσης συμφερόντων;
Ο προσωρινός πρόεδρος που τώρα ελέγχει αυτό που απέμεινε από τη Yukos έχει αποτιμήσει την εταιρεία στα 16 δισ. δολάρια -δηλαδή λιγότερο από το ήμισυ της αξίας που έχει, σύμφωνα με τους πρώην μάνατζερ της εταιρείας- και προτείνει την όσο το δυνατόν ταχύτερη πώλησή της.
Ακόμα και πολύ πριν από μια αναπόφευκτη πτώση των ενεργειακών τιμών, που μπορεί να προκαλέσει κραδασμό στη χώρα, τα επιδημικά επίπεδα διαφθοράς και αναξιοκρατίας στην κυβέρνηση θα έχουν τα δικά τους αρνητικά αποτελέσματα. Όπως συμβαίνει πάντα, υπάρχει αντίδραση στο να γίνει αποδεκτή η άποψη πως ο επικεφαλής γνώριζε για τις παρανομίες. Ακούγεται τώρα πολύ συχνά: «Είναι, άραγε, διεφθαρμένος ο Πούτιν;». Τα ενεργειακά έσοδα που στηρίζουν όλα τα υπόλοιπα, όπως η προπαγάνδα, είναι αυτό που δίνουν στον κ. Πούτιν και τους συν αυτώ τη δυνατότητα να διατηρούν τον έλεγχο των πραγμάτων.
Η Δύση κάνει τραγικό σφάλμα με το να ανακατεύει την realpolitik με τη μάχη των αξιών. Η χάραξη και η προάσπιση των ηθικών γραμμών είναι το πρώτιστο και αναγκαίο βήμα στην καταπολέμηση του εξτρεμισμού και δεν υπάρχουν περιθώρια για δύο μέτρα και δύο σταθμά.
Αν η Δύση καταγράφει τους φίλους της, είναι καιρός να βγάλει από τη λίστα τον κ. Πούτιν.
(Ημερησία – The Wall Street Journal, 1/8/06)